Savaşmaktan kaçınır, kim varsa alnı kara,
Kan dökmeyi bilenler hükmeder topraklara...
Kazanmanın sırrını bilmiyorsan git, ara
“Çanakkale” ufkunda, “Sakarya” toprağında.

Yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
Döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet “Tanrıdağı”nda...

Çanakkale'de destanlar yazan ölümsüz kahramanların önünde saygıyla eğiliyorum.
Zaferimizin yüzüncü yılı kutlu olsun.
Şehitlerimize yüce Allah'tan rahmet dilerim.
Tanrı Türkü ve Türk yurtlarını korusun.

Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni târîhe" desem, sığmazsın!
 
Bir Hilal uğruna, tarihe sığmayacak, yüzbinlerce kahramanın, gök ekinler gibi, biçilmesi pahasına elde ettiğimiz Çanakkale Zaferinin 103. yıldönümü; Altay Dağlarından Macaristan'a kadar bütün Türk Budunu'na uğurlu ve kutlu olsun..!

Başta Ulu Başbuğumuz Gâzi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere bütün kahramanlarımızı özlem ve minnetle anar; manevi huzurlarında saygı ve tazimle eğilirim.

Kutlu ruhları şad, durakları; Tanrı Dağları ve Türk Uçmağı olsun!

TÜRK IRKI SAĞOLSUN..!

Kök Teñğri Türk'e Kut ve Utku versin!

ÇANAKKALE TÜRK’ÜN ONUR ZAFERİ

Çanakkale Zaferi Birinci Dünya savaşının şüphesiz en önemli savaşıdır. Dünyanın birlik olup saldırıya geçtiği Çanakkale’de Türk Milleti her siperde ayrı bir destan yazmıştır. Silah ve asker gücü bakımından çok üstün olan düşmana karşı Türk Milletinin üstün muharebe taktikleri, sonsuz cesareti ve keskin zekası ile insanlık var olduğu sürece unutulmayacak bir zafer kazanılmıştır.
Çanakkale zaferi askeri bakımdan dünya askerlik tarihinde ders olarak okutulacak derecede büyük bir zafer olduğu kadar Türk milletinin insani vasıflarını, merhametini savaş alanında bile yitirmediğini, düşmanına bile merhamet gösterdiğini kanıtlamıştır.
Birleşik Krallık (İngiltere) ve Fransa gemilerinden oluşan donanma 19 Şubat 1915 te geniş çaplı bir saldırı ile Çanakkale Boğazını geçmeyi denedi ancak Çanakkale Müstahkem Mevki Komutanı Albay Cevat Çobanlı ve Binbaşı Nazmi Bey komutasındaki Türk topçuları karşısında ağır kayıplar vererek geri çekildi. Denizden Çanakkale’yi geçemeyeceğini anlayan Birleşik Krallık (İngiltere) ve Fransa kuvvetleri bu sefer Çanakkale’yi karadan geçmeyi denediler. Anzaklar’dan, Araplar’dan, Zencilerden kimi topladılarsa getirdiler Türk Milletinin üzerine hücum ettiler ama karşılarında Kurmay Albay Mustafa Kemal’in keskin dehası yönetimindeki asil Türk Milleti vardı. Bu gün Çanakkale’de Araplar’da vardı diyenler Araplar’ın İngiliz bayrağı altında İngiliz üniforması ile Türk Askerine karşı savaştığını ve yenildiklerini de söylemeliler. Seddülbahir, Arıburnu, Sulva Koyu, Kocaçimentepe, Conkbayırı tüm cephelerde Türk Milletine yenildiler. Bu olayı Mehmet Akif Ersoy ‘’Çanakkale Destanı’’ isimli muhteşen şiirinde;
‘’Eski Dünyâ, Yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer,’’
’’Kaynıyor kum gibi, tûfan gibi, mahşer mahşer.’’ 
’’Yedi iklîmi cihânın duruyor karşına da,’’ 
’’Ostralya'yla berâber bakıyorsun: Kanada!..’’
’’Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;’’
’’Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.’’
’’Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...’’
Şeklinde dile getirmiştir.
Emperyalist güçler dünyayı toplayıp yüklendeler etseler de Truvalılar’dan beri Türk olan Çanakkale’yi geçip İstanbul’a gidemediler. İngilizlerin bu ağır yenilgisi karşısında Hindli lider Gandi ‘’Mustafa Kemal İngilizleri yenene kadar Tanrıyı İngiliz sanıyordum’’ diyerek Mustafa Kemal’e hayranlığını dile getirmiş ve Hindistan’dan İngilizleri çıkartabilecekleri fikrine vararak mücadeleye başlamış ve İngilizleri Hindistan’dan çıkartmayı başarmıştır.
Çanakkale direnişi ve sonucundaki muhteşem zafer Anadolu’daki Türk Milletine de umut ve azim meşalesi olmuştur. Türk Milleti, üzerindeki yüzyılların karanlık baskısını atmış, bağımsızlık ve hürriyet azmiyle yeniden kenetlenmeye başlamıştır. Birkaç yıl sonra Osmanlı hanedanlığının basiretsizliği yüzünden işgal edilecek olan Türk topraklarındaki istiklal mücadelesinin meşalesi aslında Çanakkale’de Kurmay Albay Mustafa Kemal’in komutasında destanlar yazarken Türk Milleti tarafından yakılmıştı.
Çanakkale Zaferi, sadece Birinci Dünya Savaşının en muhteşem bir zaferi değil önce Türk milletinin Zümrüdü Anka misali küllerinden doğmasına neden olan bir zafer sonra da diğer mazlum dünya milletlerinin umut ışığı olan insanlık var oldukça unutulmayacak muhteşem bir zaferdir. Çanakkale Zaferimiz Kutlu Olsun.

‘’NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!..’’

Adil ÖZTÜRK

Koskoca bir destan... Devleşen bedenler, yürekler, insanlar...
Kahramanlığın zirve hali idi Çanakkale ki geçilmedi, geçilemedi o Son Kale olan ÇANAKKALE!

Bu milletin Kınalı Kuzuları bitmez.

Vatan için, ölümü ibadet bilen, başka bir millet yoktur, dünya üstünde, Türk'ten gayrı.
Disiplin, askerlik ruhu ve emre itaat...

Tarihte kısa bir yolculuğa ne dersiniz?

Yıl  : 627 yaz ayları
Yer : Asya Bozkırları.

Yüzbaşı İşbara Alp komutasında bir Göktürk birliği koruluk alanda geceyi geçirmekte...

Aniden bastıran sağanak yağmur ve önüne gelen her şeyi alıp götüren sel...

Bir Göktürk çerisi kayışını bir taşa bağlayıp sele kapılmamak için uğraşmakta...
Ona bir çeri, ona bir başka çeri ve daha onlarca çeri sele kapılmamak için birbirine sarılmakta.

Çakan şimşeğin bir kaç saniyelik aydınlığında, kayışın en fazla on kişiyi taşıyacağını hesap eden Yüzbaşı İşbara Alp, geceyi yaran, gök gürültüsünü bastıran sesiyle, buyruk vermekte!

-Kurtkaya elini çöz!
 
Emri duyan Kurtkaya yanıt vermekte!
 
-Buyruk İşbara Alp'indir...

Ve onlarca Göktürk çerisi azgın sulara kapılarak Uçmağa varmakta...

Yıl : 639
Yer : Siganfu Sarayı - Vey Irmağı / Çin

Esaretten kurtulmak için isyan eden Göktürk prensi Kürşat ve 40 çerisi...

Kürşat isim isim yoklama alıyor...

39 kişi tam, bir kişi eksikti...

Yüzbaşı Üçoğul yoktu!

Ama bir kere kavil edilmişti, sonunda ölüm de olsa dönmek olmazdı.
Öyle de oldu!

Kürşat tek tek sordu?

-Yurt için, şeref için, hürriyet için ölmeğe hazırmısın?

39 çeri teker teker:

-Hazırım! Buyruk Kürşad'ındır...

Ve hiç bir ressamın resmetmeye güç yetiremediği o eşsiz sahne....

Siganfu sarayında başlayan döğüş, Vey ırmağında, son nefer, Kürşat, düşene kadar sürdü.

Hepsi, emre itaat edip, öldü, ancak mağlup olmadılar...

O günden sonra, her Türk oğlunun gönlü, kırklara karışmak sevdasıyla doldu...

Yıl :1915
Yer : Çanakkale

Düşmana karşı amansız bir müdafaa yapan Türk birliğinin son neferi de şehit...

Düşman ilerlemekte...

Durumun vehametini gören bir sarışın Bozkurt, Mustafa Kemal, kısa bir muhasebe yapmakta!

Biz teker teker şehit olana kadar yerimize yeni birlikler yetişir ve mevzimizi koruruz.

Ve yeri yaran, göğü delen buyruğu haykırıyor!

- Ben size taarruzu değil ölmeyi emrediyorum!

Mehmetçik hep bir ağızdan karşılık veriyor!

-Buyruk kumandanındır. Buyruğun başımız üstüne..!

Ve bir alay, 57. Alay, topyekun şehit...

Yıl : 632
Yer : Uhut Dağı

Kutlu Nebi Muhammed as. Mekke'li müşriklere karşı ölüm kalım savaşı vermekte.

Elli okçuyu bir yamaca yerleştirip, hiç bir durum ve şartta mevzilerini terk etmemelerini emrediyor.

Ölüm kalım savaşı müminlerin, Mekkeli müşrikleri bozguna uğratmasıyla, sona ermek üzere...
 
Müşrikler canlarını kurtarmak için, her şeylerini bırakıp, kaçışmakta...

Elli okçu kendilerine hiç bir şartta mevzilerini terk etmemelerini emreden Peygamber  buyruğunu, ganimetlerini toplam üzere, hiçe sayarak mevzilerini terketmekte...

Ve talih ve tarih dönmekte..!

Elli okçunun terkettiği mevzilerden açılan boşluktan Mekkeli müşrik ordusu yeni bir saldırı gerçekleştirerek, müminleri, Peygamber ordusunu, mağlup ettiler.

Kutlu haberci, Muhammed peygamber mağlup olmuştu...

İşte dört olay ve bir gerçek!

Türk'ün, vatan, şeref ve özgürlük uğruna, ölüm emrine bile itaati...

Arabın, ganimet için, itaatsizliği ve bu nedenle kutlu Nebi'nin mağlup olması...

Son söz!
Türkün asaletine, Arabın seciyesinin bozukluğuna dair tarihin ibret levhaları...

Kök Teñğri Türk'e Kut ve Utku Versin!