sevri aşmasına aştık ama nasıl...
Türk toplumuna geçmişten itibaren bakacak olursak şunu görürüz. Lider olmadan büyük başarılara imza atamamıştır. En son olarak Atatürk vardı. işin kötü tarafı o zamanlar kılıç kalkan ile savaşılır toprağında yetiştirdiğin iki lokmalık erzak ile doyar üst başın önemi olmazdı...
Gördüğüm şu ki bu ulus ikinci bir kurtuluş savaşı olmadan yani o ruh geri gelmeden yada başa gelmeden bir takım iradeyi göstermeleri zor gözüküyor. çıkıp sokağa sorsanız kimse memnun değil ama hadi harekete geçelim deseniz kimseden ses çıkmaz. öyle bir duruma getirildik ki (sağolsun iç ve dış mihraklar) olay tamamen bireyselciliğe ve bananeciliğe döndü...
korkum o ki elimizi verdik kolumuzu kaptırmayalım. o yüzden diyorum ki yumurta dayanmadan yani yolun sonu gözükmeden bir şey yapacak ne bir irade var ne de bir lider...
hani bilsem ki dışarı çıkıp haykırsam bir şeyler söylesam de değişse eyvallah...
Öğrenemediğimiz tek şey masa başı. biz ancak savaştan anlarız. çok güzel söylemişsiin, bizim çelik irademiz ordumuz... ama orduyu kullanmadan da aklımızı kullanarak çok şey kazanabiliriz... unutmayalım ki bundan önceki kazandığımız savaşların çoğunda akıl daha hakimdi en yakın örnek haliç kızakla gemi geçirmek yada ismet paşanın o unutulmaz blöfleri...
Asıl sorunda bu değil mi zaten... senaryoları Türk olmayanlar yazmaya başladılar ve devam ediyorlar. işin kötü tarafı bunu bizim topraklarımızda gayet iyi oynatıyorlar hemde Türk aktörlerine sadece yapımcı ve asıl kazanan onlar. bizim örümcek beyinli baştaki insanımız ise ufak menfaatler uğruna bu ülkeden aktörlük adı altında başkalrına çok şey götürdüler...
bu duruma dur diyebilecek tek kurum diyince aklımıza ilk gelen ordu değil mi... peki bu ordu neden hala daha kangren olmuş bu kolu kesmez ve de bu kelleyi almaz...