Anneler ki, yaşamın gururlu ve mağrur neferleri.
Onlar hep dimdik yaşar.
Onlar evlatları için yaşar.
Bazen mutfak penceresinden söyledikleri şarkıları vardır,Gök tanrının yanına uzanır.
Onlar karıncaların ezilişine bile ağlar.
Bırakın insan ölümlerini...
Evladının ölüm haberi geldiğinde, bir anne için nefes almanın bile anlamı yoktur artık.
Mayın tarlasıdır zamanın her dilimi...
Kendisini tutacak eller çoğalsa da o anne çoktan yıkılmıştır!
Cennette yeniden emzirmeye başlamıştır çocuğunu.
"Ağlamam, eğilmem, düşmanı güldürmem" diyen bir şehit annesinin, insan olanın içini yakan yıkılmışlığını görünce, annelik duygusunun gücünü daha iyi görüyorum.
O yüzden diyorum ki...
Bırakın katıla katıla ağlasın anneler...
Bırakın kıyameti kopartsınlar.
Tırnak acısı değil bu...
Evlat acısı...
Tanrı Türk'ün kanını akıtan it soylu pkk nın da onlara göz yumanların da belalarını versin [/b]
Düşmanı güldüren, annelerin ağlaması değildir.
Düşmanı güldüren, böyle anaların acısını, manken haberleriyle takas eden zibidilerin ihanetidir.
Düşmanı güldüren, kendi askerinin ölümüne gülen demokrasi sürtükleridir.[/b]
