dudakları kızıl kan renginde
saçları burçak tarlasıdır
gözleri ilahelerden çalıntı
sessiz sedasız yürüyor
kadınım ciğerparem benim
rüzgarlardan alırım kokusunu
gözleri bazen yorgundur
bazen çapkın çapkın bakar
bazen durgun nehirler gibi
ama beni çeker kendine
süleyman olurum yanında
içimi kanatır kafeslerinde
kadınım karım canciğerim
biliyorum uzaklardadır
neylersin seviyorum ben
onun sarı altın saçları da
şimdi ipek yastıklardadır
beni düşünüyor biliyorum
ve sigaramı her çekişimde
gözleri gözlerime değiyor
kadınım karım yabancı kız
aramızda denizler durur
yüreğim güvercinler gibi
kanadıyla ona götürürler
geceleri eksik kalıyorum
onsuzluktandır biliyorum
yarim denizlerin ötesinden
meneviş meneviş izler beni
kadınım karım burçak tenlim
halen bir köşede durur işte
hınzır hınzır baktığı resimleri
çiçekleri vazoda duruyor da
kendisi yok ortalarda nerede
kokusu bile buralarda geziyor
bavuluna çiçekler sıkıştırmış
gül kokuşlum ay duruşlum
kadınım karım nerde nerde
içkiler boğazımda kalıyor onsuz
sigara eski zevki vermiyor
umarsızım yalnızım ağlıyorum
ah şu gözü kör olası şarkılar
onu bana geri getirmiyor ki
sımsıkı sarsam kollarımla önce
sonra şarkımızı koysam
ama olmuyor düşlerim bile
onsuzlukta eriyor kırılıyor
kadınım karım uzaktaki sevdiğim
sokaklarda keskin bir alaycılık
ince ince yağmur yağıyor şehrime
ellerimde o eski fotoğraflar ve ben
içime çekiliyorum yenilmiş gibiyim
hasretlik işliyor yavaşça yavaşça
ağaçlar bile halime ağlıyor benim
sokak savaşındayım yalnızlığımla
kadınımdan uzakta ölüyorum
kadınım kadınım kadınım kadınım
gece tramvaylarında bir köşede
sessiz sessiz hıçkırık tutuyor
allah kahretsin allah kahretsin
bir damla zırnık kalmamış şişede
neredesin diyemiyorum sana
biliyorum denizlerin ötesindesin
haberini bekliyorum bir haberini
gönlümdeki köşemdesin biliyorsun
kadınım denizyüreklim kadınım
mevsimleri de karıştırmaya başladım
baharda üşüyorum kadınım
sonbahar yellerinde asılı kaldım
ellerimden tut yoksa düşeceğim
sevgilim sevdiceğim ay balam
tanrının gazapları bile böyle değildir
beni fena çarptın sen günyüzlüm
ölebilirim belki kadınım ölebilirim
her istasyonda her garda sen varsın
yeşilköyde uçağa binenlerin hepsi sensin
son defa bakıyormuşsun gibi
ne bileyim ben öyle hissediyorum
göçmen kuşlarda arıyorum seni
telli turnam kırlangıcım güvercinim
özlemeyi ben özlenmeyi sen bilirsin kadınım
uzak uzak şehirlere bu kaçıncı gidişin
ve bu benim kaçıncı vuruluşum sence
yüreğimin derinliklerinden orta yerinden
kurşun yemiş gibiyim senin mavzerinden
bu beni kaç öldürüşün kadınım karım
ay çiçeğim ayva turuncum nazar boncuğum
kadınım karım/allı morlu çiçeğim
seni içerimde taşıyorum bak şuramda
yedikule zindanları halt etmiş yanında
yüreğimin yüreğimin yüreğimin karım
ben kavgalarıma giderken de seni
oramda götüreceğim kurşunlara
biliyorum ki ben öleceğim oralarda
ve yine biliyorum ki sen ağlayacaksın kadınım!
Arkadaşlarım beni bir çobanın oğlu biliyor
öyleyim zaten ama sevdamı biliyorlar
-o- yani sevdan benimle mezara gidecek
sana künyemi teslim edecekler:
Gani Timur Fazlı oğlu 1986 yozgat
sen ağlayıp kalacaksın onlar gidecekler
gel mezarıma biraz da sen toprak at
mezarlık çiçeğim yalnız zambağım karım!
