Bazı Andalarımız yanlış niteliyor..Nevruz Yeni Yıl başlangıcıdır;Yeni Gün başlangıcı değil!!
Nevruz Türk tarihinde 5000 yıllık bir bayram geleneğidir.Yeni bir yılın başlangıcı sayılıyor.Bu bayramın tamamıyla Türklere ait olduğu tarihi kanıtlarla ispatlamıştır.
Nevruzu hiç kimse sahiplenemez Türklerden başka.Nevruz hıristiyanlıktan da,müslümanlıktanda önce vardı.Yinede var.Binlerce yıl önce ERGENEKON dan yakılan ateş,günümüze kadar gelmiştir.
Şiirleri Türküleri ile nevruziye ve bahariye adıyla bununla ilgili yirminin üzerinde makam vardır Türk dünyasında.
Kültürler arası iletişim sonucu,çeşitli kültürlerede girmiştir NEVRUZ.
Eldeki tarihi kaynaklardan:
Çİn kaynaklarından.
Kutat gu Bilig den.
Kaşgarlı Mahmuttan
Akkoyunluardan
Şah İsmailden
Osmanlılardan
Atatürkün kazaskeri Baki ye kadar.
Süregelmiş tarihi kaynakları kim inkar edebilir.Baharla birlikte toprağın uyanışını simgeleyen bayram şenliğinde kutlanan NEVRUZ;Türklüğünde varoluşunu dirilişini simgelemektedir.
Bugün Rusyadan ayrılıp bağımsızlığını kazanan Türk Cumhuriyetlerinde NEVRUZ resmi bayram olarak kutlanmaktadır.Bizde ise yabacı kaynaklardan beslenen bazı etnik gurupların etkisi ile korkulacak bir gün ve yasaklarla geçmektedir.
Atatürkün de dediği gibi Kültürüne sahip çıkmayan bir millet yok olmaya mahkumdur.bunun için kültürümüze sahip çıkmalıyız.Ne olur?Biz sahip çıkmazsak diğerleri gibi başkaları sahip çıkar.
NEVRUZ tüm Avrasyadaki Türk insanını kenetleyen,Ergenekonun demir dağlarını eriterek dirilen Atalarımızın ruhlarıyla yanan bir ateştir.Bu ateş hiç sönmeden binlerce yıl yandı.Onun kıvılcımlarıda milyonlarca Türkün gönlünü tutuşturarak,Ortak Türk Kültürümüzdeki ruhları ısıtacak.
Tüm Türk Aleminin NEVRUZ toyu mübarek olsun.NEVRUZ gülleri geleceğe umut ve ışık taşısın.
Nevruzda dikkati çeken konu "baharın başladığı zaman" dır. Türkler, bu takvim değişikliğini "toprağın uyandığı gün" ile özdeşleştirmiştir. Kışın ortasında baharı kutlamaz. Türklerde bir tabiat, varoluş, diriliş bayramı niteliğinde olan Nevruz'un ruhî atmosferini ve eskiliğini anlayabilmek için kültürümüzün yıpranmış, tozlu ve pek okunmayan eski sayfalarına bir göz atmamız gerekiyor.
Bu coşkuyu Türk kamları dualarında, niyazlarında şöyle ifade ediyorlar:
"... Yüce Göktanrı'nın ilk defa gürlediği, yağız yer, altmış türlü çiçeklerle ilk defa bezendiği, altmış türlü hayvan sürülerinin ilk defa kişnediği ve melediği zaman sen (Türk'ün Atası) yaradıldın!"
Bu sözler Türk'ün yaratılış felsefesinin, inancının, hayat tarzının ifadesidir.
