Özlenirmiş meğer zalım da olsa
Derdimi duymayan şu zülf-ü siyah
Dilerdim ki şu yoksulu bir görsün
Dünyaya doymayan şu zülf-ü siyah
Onda kalmaz onun ahu gözleri
Kimin kalmış burda ayak izleri
Herkesten duyamaz doğru sözleri
Doğruyu duymayan şu zülf-ü siyah
Sinemde gam keder gönlümde yara
Eriyorum gün gün artar bu yara
Bağladıkça bağlar beni bu yare
Yarama değmeyen şu zülf-ü siyah
Tabiblere sordum halin zor dedi
Oğul seni anlamıyor yar dedi
Ömrün bitmiş senin günün dar dedi
Duysun bunu aman şu zülf-ü siyah
Dostlarım halimi sormasın benim
Yaralı gönlümü kırmasın benim
Turani ağlasın durmasın yaşım
İşitsin anlasın şu zülf-ü siyah
