Sokakta yaşlı bir kadın ağır bir paket taşırken, bizler koşardık.
"Bırak teyze, biz taşırız."
Bütün kadınlar çocuklara güvenirdi.
Bütün çocuklar, yaşlı kadınlara saygı sergisinde gezerdi sanki.
Bahşiş verirlerdi kabul etmezdik.
Alışverişe bakkala gönderirlerdi bizleri, kuruşuna kadar geri verirdik.
Saçlarımızı okşamanın gururu yeterdi bizlere.
Politikacıların her şeye rağmen "bir insan yanı" vardı o zamanlar.
Ahşap evler vardı, yanardı.
Biz kimsenin ömrünü yakmadık.
Onlar bütün değerleri yakıp yıktılar.
Şimdi ömrümüzü yakıyorlar.
Şimdi sokaklarda yürüyen kadınlar, dört bir yanına bakıyor, çantasını kim kapacak diye.
Artık ne hak kaldı, ne hukuk!
Kimsenin kılı kıpırdamıyor.
Kurulan düzen, meyvelerini veriyor.
Şimdi sokak ortasında bir kadının ırzına geçilse, birileri sırasını bekliyor, diğerleri alkış tutuyor.
Kalanlar da, "Bana ne kardeşim, kadın da öyle giyinmeseydi" diyor.
Giderek, herkes birbirine benziyor,
"Bu ülkenin politikacıları, toplumun en büyük ahlaksızlığıdır!"
Bu toplum yalanı sevdi, yalancıyı.
Kanunlara saygısız olanı, ikiyüzlüyü.
Bu toplumun infilak etmiş halidir sokaklar.
O yüzden kadınlar yürüyemiyor, çocuklar tedirgin, zorbalık kapılara dayandı.
Komşunun komşuya güveni kalmadı.
Sokaklar tedirgin!
Sokaklar kan kokuyor, cinayet kokuyor.
Bu ülkenin namuslu çocukları, hala kendilerine güvenecek yaşlı kadınlar arıyor.
"Sen bırak teyze, biz taşırız" diye...
Kadınlar, çocuklardan bile kaçıyor.
Azar azar bir mezar kazılıyor ülkemize.
Çocuklara bile güvenini yitirmiş bir ülkenin geleceği olduğunu mu sanıyorsunuz?
Herkes kendi kirinden memnun.
Bakıyorum da, toplumun alnı ak, yüreği bahtiyar!
O yüzden kimse sifonu çekmiyor.
ALINTIDIR
H.YALÇIN
