Dede Korkut Destanı'ndan
Ulaş Oğlu Salur Kazan Beğ in destanını
Dedem Korkut'un anlatması, kopuz çalıp dinletmesidir :
Şölenlerde dokuz türlü aş yenir;
Ala geyik, süt kuzusu, kuş yenir..
Ak kımızla taş da olsa, hoş yenir.
Toy kurulur aşın sonu gelende
Dedem Korkut varsa eğer şölende.
Bugün yine bir otağda şölen var
Yır söyleyen, el şaklatan, gülen var..
Dediler ki: "Otağa bir gelen var.."
Karşılayıp yol açtılar gelene,
Dedem Korkut, yom getirdi şölene.
Hem kımıza, hem azığa kanıldı.
Şükredilip Hak Peygamber anıldı.
"Boy boylansın, soy soylansın denildi
Dedem Korkut, bağdaş kurup yanladı,
Kopuzunun telleriyle ünledi:
-"Beğlere beğ, bana ozan derler hey
Yüzyıllarca dilde gezen derler hey!
Ulaş Oğlu Salur Kazan derler hey!
Bir Beğ vardı; yırtıcı kuş bakışlı,
Kendi kaplan, atı ceylan sekişli...
Yağız aygır kuduranda binici;
Kara kâfir kuduranda yenici,
Meydan içre, kanı kanla yunucu.
Bilekleri, körpe çınar kabası;
Koç burunlu Han Uruz'un babası
Düğünlerde doksan davul dövdüren,
Al aygıra, kara demir gevdiren,
Kırk mızrağı, kalkanıyla çavdıran..
Kükreyende, arslan dense gerekli;
Saldıranda, kara doğan yürekli!.
At sürerken savrulanda hırkası..
Gölgesinden kızıl devler ürkesi.
Dar boğazda, kalmış yiğit arkası,
Bayındır Han güveyisi Kazan Beğ
Obasından taşra çıkıp dedi:" Hey!
Doksan tuğlu otağlarım kurulsun.
Doksan yerde ipek halı serilsin.
Gökyüzüne ala sayvan gerilsin..
Doksan yerde koç kazanım kaynaya,
Kös vurula, al kısraklar oynaya.."
Beğ ünüdür, duyulması tez olur.
Dağ yassılır, gök kayalar toz olur.
Beğ gönlüne düşen damla köz olur!
Ak elleri bileğinden kınalı
İnce kızlar alca şarap sunalı
