Kadim Türk yaşamında gökyüzü Tanrısal bir güç olup geceyle gündüz kavga halindedir.
21 Aralık tarihinin ardından günlerin uzamaya başlaması, kutsal kabul edilen güneşin kavgayı kazandığı gün olarak kabul edilir ve bunun için şenlikler düzenlenirdi.
Bu kutlamalarda Akçam denilen çam dalı kullanılır, o çam dalının altına, Tanrı iyi insanlara iyi şeyler sunduğu için, hediyeler konulurdu.
Tanrı gelecek yıl iyi şeyler versin diye de, o çam dalına iyi dilekleri simgeleyen bezler, süsler bağlanırdı.
21 Aralık gününe Türkler, Narduğan demektedir.
Hristiyanlıktan binlerce yıl önce var olan Narduğan, Ayaz Ata ve Kar Kız kadim Türk adeti ve yaşayış biçimidir.
Daha İsa Peygamberinin adı bile yokken Türkler, 21 Aralığı, yeni yılın ilk günü kabul edip; Ayaz Ata ve Kar Kız'ı biliyor, kökü arzın merkezinde, dalları da arşa uzanan, Hayat Ağacı adını verdikleri Akçam'ı kutsal bilip, iyilik, güzellik, bolluk ve bereket vesilesi olması için Akçam ağacını süsleyip altına hediyeler bırakıyorlardı.
Bizim, tarih ve medeniyet Türklerle başlar! sözümüz, kuru bir hamasetin değil, tarihi bir gerçeğin ifadesidir.
Türklüğün 21 Aralık Narduğan Bayramı, Altaylardan Macaristan'a kadar bütün Türk Budunu'na; uğurlu, Kut'lu ve Beñgü olsun!
Yüreklerde, aynı Ülkü!
Tañrı korusun Türk'ü!
Bu utku, hiç bitmeyecek...
Kök Teñğri Türk'e Kut ve Utku Versin!