Orhan Pamuk'un "ne mal" olduğunu,
Teröristler tarafından katledilen Ahmet Taner Kışlalı'nın 1999'da bütün
Netliğiyle ortaya koyduğu yazıyı sizlere aktarmayı bir görev bildim.

Ahmet Taner Kışlalı 1999 yılında ölümünden
6 ay önceki yazısında, Orhan Pamuk’un Kara Kitap romanında Atatürk’e
Yönelik ağır hakaretlerde bulunduğunu ortaya çıkartarak bizlere Nobel hazırlıklarının
Aslında ne zaman başladığını göstermektedir.

2005 yılında “TÜRK'ler 30 bin Kurt, 1 milyon
Ermeni’yi kesti” sözlerini söyleyen bu "büyük" (!) yazarımız;
1999 yılında da Kara Kitap romanındaki Atatürk’e yönelik ağır hakaretlerini
Ahmet Taner Kışlalı'nın kaleminden okuyalım:   

"Önce, bir romancımızın son kitabinin
50 bin adet basıldığı yazıldı.

Arkasından kısa surede 100 binlik bir satışın
Gerçekleştiği açıklandı.

Derken, çıktığı günden beri ikinci cumhuriyetçi
Çizgisini korumaya özen gösteren Aktüel dergisi, romancıyı Türkiye’nin
"bir numaralı aydını" ilan etti.

Bu romancımızın adi Orhan Pamuk'tu! Ben bu
"büyük" (!) yazarımızın bir romanını okumayı denemiştim.

Başladığım şeyi bitirme konusundaki tüm inatçılığıma
karşın, bitirememiştim.

Ama "Kara Kitap" basında öylesine
Övüldü ki, ikinci bir deneye girişmekten kendimi alamadım. Ve o çabamda
da, daha yarıya gelmeden havlu atmak durumunda kaldım.

Tahsin Yücel ve Emin Özdemir gibi, çok saydığım
isimlerin bu yazarla ilgili oldukça ağır eleştirilerini anımsadım.

Ama beğenenlerin de "beğenme hakkı”na
saygı duydum.

Ta ki... Bir okurum "Kara Kitap"ta
gizlenmiş bir bolüme dikkatimi çekinceye kadar...

"Çocukluğunda kız kardeşi ile tarlada
karga kovalayan sapık bir padişah" gibi bir anlatım vardı bu bolümde!

Prof. Çetin Yetkin yönetiminde, "Müdafaa-i
Hukuk" adli çok değerli aylık  bir  dergi çıkıyor. ilginç bir rastlantı olarak, derginin Aralık 1998 sayısında, Prof. Fahir İz’in bir incelemesi yayımlandı:
 

"O. Pamuk'taki Atatürk Anlayışı..."
Meğer benim artik okumayı denemediğim kitaplarında
daha neler varmış!

İste birkaç örnek: "Sonra kasaba alanına
dolanır. Atatürk heykellerine sıçan  güvercinleri  ayıplar..."

  "Atatürk kendini içkiye vermiş meyhane kalabalığına, cumhuriyeti emanet etmiş
olmanın güveniyle gülümsüyordu..."

"Atatürk’ün leblebi zevkinin ülkemiz  için ne büyük felaket olduğunu..."

  "Sonra bir cumhuriyet, Atatürk, damga  pulu havasına girdiğimizi hatırlıyoruz..."

  Sayın İz, 275 sayfalık bir kitapta, tam  sekiz yerde ve "hiç gerekmediği halde" Atatürk’e sataşıldığını  saptamış.

Şöyle diyor: "Bunlar kitaptan çıkarılsa  hiçbir şey değişmez. Yalnız yazarın kimi ruhsal gereksinimleri tatmin edilmemiş  olur!"

Kim bilir, belki de Orhan Pamuk'un "en  birinci aydın" ilan edilmesinde, bu incelemenin de büyük katkısı olmuştur!

Ben, inandıklarını açıkça savunanlara hep saygı duymuşumdur. O düşüncelere karsı olsam bile!

Ama o yürekliliği gösteremeyip de bunu sinsice yapmaya çalışanlara, oraya buraya "bityeniği" sokuşturanlara, hep tiksinerek bakmışımdır.

Bunu hep zayıf bir kişiliğin, zavallı bir ruh halinin yansıması olarak görmüşümdür.
 
Oyun maskesiz oynanmalıdır! Çirkinlikleri gizleyen maskelerin indirilmesini de tüm "gerçek aydınlar" görev saymalıdır!

Ve de Pamuk adli yazarı, isteyen okumalı, isteyen sevmelidir...
 
Ama ne olduğunu, kim olduğunu bilerek! Maskenin arkasındaki gerçek yüzü görerek!

 
A. Taner KIŞLALI  1999