ATATÜRK'ÜN VASIFLARI - 1

Doğru zamanda doğru karar veren büyük bir liderdir:

Liderler bir ülkenin kaderini belirleyen kişilerdir. Lider vardır ülkesini ateşe atar, lider vardır yok olmakta olan bir ulusu yeniden ayağa kaldırır, eserleriyle ve sözleriyle ölümsüzleşir. Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk, tüm bu vasıfları hatta daha fazlasını bünyesinde barındıran bir liderdir. Bu yazı dizimizde muhtelif kaynaklardan ve Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi'nde yayımlanan emekli korgeneral Cemal Enginsoy'un yazısından derlediğimiz bilgilerin ışığında Mustafa Kemal Atatürk'ün bazı vasıflarını aktaracağız...
Bazı kaynaklar liderliğin tanımını şöyle veriyor: Durumu çabuk kavrar, zamanı gelir gelmez çabuk kararlar verir ve kararını enerjiyle uygular. Bir liderin yaptığı işlerde prensipleri vardır ve bu prensiplere uygun hareket eder. İyi bir yönetici iyi bir vazife adamı olduğu kadar, heyecanlı bir şevk adamı da olmalıdır. Lider bir olayı her açıdan her şeyi tartarak inceler, her şeyin özünü bulur, ayrıntılara saplanmaz.
Bu tanım Atatürk'ün liderliğini pekiştirmektedir. Herkesin kabul ettiği gerçek, Mustafa Kemal Atatürk doğru zamanda, doğru kararlar veren büyük bir liderdir.
Büyük liderlerin ana vasıflarından biri cesur olmak, yani inandığı bir şeyi hayata geçirmek için önündeki engellerle başa çıkabilmektir. Atatürk'ün en dikkat çekici vasıflarından biri bu anlamda cesur olmasıdır; davasındaki samimiyeti, kararlı ve sabırlı olması, tüm zamanını hedeflerini hayata geçirmek için adaması ve inandığı değerlerden asla ödün vermemesi, onun bu vasfından kaynaklanmaktadır. Mustafa Kemal doğru bildiği yolda yalnız kalacağını bilse dahi tek başına yürüyebilecek bir insandır.
Genellikle benimsenmiş olan bir görüşe göre, Büyük adamları büyük milletler yetiştirir. Tarihî gerçeklere dayanan bu görüşten hareket ettiği anlaşılan bir asker-diplomat, 1920'li yıllarda ülkemizde Amerika Birleşik Devletleri temsilcisi olarak bulunmuş olan General Sherrill (Charles H.), Gazi Mustafa Kemal adlı eserinde şöyle diyor: Bir milleti anlamak için, onun liderlerini incelemekten daha iyi bir yol yoktur. Türkler, Mustafa Kemal gibi, çağımızda henüz hiç kimsenin aşamadığı büyüklük ve yetenekte çok nadir bir insan yetiştirmiştir.

Ulusal lider Atatürk:

İngilizce kökenli bir sözcük olan lider genelde yol gösteren, sevk eden, reis ya da baş anlamında kullanılır. Fakat; toplumsal ve siyasal bir terim olarak, liderlik kavramına dayanan çok daha özel bir anlam taşır. Liderlik, en geniş kapsamı ile, toplumları sevk ve idare sanatı olarak tanımlanabilir. Lider, başkalarını yönetecek yetenek ve niteliklere sahip kimsedir.
Atatürk, lider terimi yerine, Fransızca kökenli şef sözcüğünü kullanarak, şöyle diyor: Şef, görüşünü ve düşüncesini en üstün kabul ettiren, işi yedendir. Şef, kalitesi ve kalibresi en yüksek olan adamdır... Büyük kararlar vermek kâfi değildir, bu kararları cesaret ve kesinlikle tatbik etmek de lâzımdır...

Asker Atatürk:

 Ben asker olarak doğmuşum. Atatürk'ün kendini tanımlarken kullandığı bu inanç, hayatının başlangıcından itibaren, Atatürk'ü yönlendirmiş; klasik eğitim aşamalarını başarı ile geçmesini ve 1905 yılında, Kurmay Yüzbaşı Mustafa Kemal olarak Osmanlı ordusu saflarına katılmasını sağlamıştır.

Kaynak :YENİÇAĞ GAZETESİ

Devam edecek..

ATATÜRK'ÜN VASIFLARI -3  

Göz kamaştırıcı reformlar Mustafa Kemal'in eseridir
Ben milletin vicdanında ve geleceğinde hissettiğim büyük ilerleme istidadını bir milli sır gibi vicdanımda taşıyarak azar azar bütün sosyal toplumumuza uygulatmak zorunda idim.
Lloyd George, çok mükemmel (!) bir liderdi; fakat, coğrafî bilgiden yoksun, tarihî olaylar hakkında pek az bilgisi olan bir insandı. Lloyd George, Türkiyeyi geçmişi ve geleceği olan bir varlık olarak mütalâa etmiyor; onu sadece harita üzerinde bir toprak parçası olarak görüyordu. İşte bazılarının himayesine girmek istedikleri ülkenin başbakanının, kendi vatandaşından tarifi..Bazıları da  yöresel kurtuluş  çarelerine başvurmayı bir çözüm olarak görüyordu. Bu çözüm yolunu düşünen bölgeler, çeşitli gelişmelere ve ihtimallere göre, kendi başlarının çaresine bakmayı öngörüyorlardı, işte bu ortamda Atatürk'ün devlet adamlığı, devlet kurucusu yönü ile, kendini gösterir.

Atatürk şöyle diyordu:  Ben, bu kararların hiçbirinde isabet görmedim. Çünkü; bu kararların dayandığı bütün deliller ve mantıklar çürüktü, esassızdı. Gerçekte; içinde bulunduğumuz tarihte Osmanlı Devletinin temelleri çökmüş, ömrü tamam olmuştu. Osmanlı memleketleri tamamı ile parçalanmıştı. Ortada bir avuç Türk'ün barındığı bir Ata yurdu kalmıştı. Son mesele, bunun da paylaşılmasını sağlamaya çalışmaktan ibaretti. Osmanlı Devleti, onun bağımsızlığı, Padişah, Halife, Hükümet, bunların hepsi anlamsız birtakım sözlerdi.  O halde karar ne olabilirdi? Bu sorunun cevabını, Atatürk'ün daha İstanbuldan çıkmadan evvel (16 Mayıs 1919 öncesi) düşündüğü ve Samsunda Anadolu topraklarına ayak basar basmaz (19 Mayıs 1919) uygulamaya başladığı, kendi deyişi ile, şu ciddî ve gerçek kararda toplanır:  Ulusal egemenliğe dayalı, kayıtsız şartsız bağımsız yeni bir Türk devleti kurmak.

İnkılâpçı Atatürk:
Atatürk'ün bu ciddi ve gerçek kararı, kendi sözleri ile, Osmanlı Hükümetine, Osmanlı Padişahına ve Müslümanların Halifesine isyan etmeyi ve bütün milleti ve orduyu isyan ettirmeyi gerektiriyordu. Bu amacı ilk gününde ortaya koymak, elbette, uygun olmayacaktı. Atatürk, bunun nedenini şöyle açıklıyordu: Millet ve ordu, Padişah ve Halifenin hiyanetinden haberli olmadığı gibi, o makama ve o makamda bulunana karşı yüzyılların kökleştirdiği dinsel ve geleneksel bağlarla itaatli ve bağlı. Millet ve ordu, kurtuluş çareleri düşünürken, bu atadan kalma alışkanlığın gereği olarak; kendinden önce o yüksek makamı, Halifelik ve Padişahlığın kurtuluş ve korunmasını düşünüyor; Halifesiz ve Padişahsız kurtuluşun anlamını kavramak istidadında değil; bu anlayışa karşı oy ve görüş açıklayanların vay haline! derhal dinsiz, vatansız, hain ve istenmeyen kişi olur... İşte bu nedenle, benimsediği tutumu şöyle belirtiyor: Uygulamayı birtakım aşamalara ayırmak ve olayların gelişmesinden yararlanarak milletin duygu ve düşüncelerini hazırlamak; böylece, hedefe safha safha ulaşmaya çalışmak gerekiyordu. Ben, milletin vicdanında ve geleceğinde hissettiğim büyük ilerleme istidadını bir millî sır gibi vicdanımda taşıyarak azar azar bütün sosyal toplumumuza uygulatmak zorunda idim.
Bir Batılı düşünüre (W.R. Algere) göre, gerçek devlet adamlığı, bir milleti olduğu biçimden, olması gereken biçime dönüştürme sanatıdır. Bu tanımlama, âdeta Atatürk'ü, bu Büyük Türk'ün inkılâp ve reformlarını niteler. Çünkü; Atatürk'e göre, İnkılâp, Türk milletini son yüzyıllarda geri bırakmış olan kurumları yıkarak; yerlerine, milletin en yüksek uygarlık gereklerine uygun olarak ilerlemesini sağlayacak yeni kurumları koymuş olmaktır.

Bu ana fikre dayanan Atatürk (veya Türk) İnkılâbı ya da bazı Batılı yazar ve otoritelerin deyişi ile Kemalizm veya Kemalist Hareket, Mustafa Kemal Paşa'nın 1919 Mayısında Anadoluya geçişi ile başlar. İnkılâp hareketinin ilk belirtileri, safhalara bölünmüş bir şekilde ve millî bir devletin oluşumuna yönelik olarak, siyasal alanda görülür.
Atatürk inkılâbını ele alan bir Amerikalı diplomat Joseph C. Grewe göre, ... Bu göz kamaştırıcı reformlar, kesin ve güçlü bir milliyetçilik ruhuna dayanır. Fakat; en büyük çapta, bu ülkenin babası olan bir adamın, Mustafa Kemal'in eseridir.

Kaynak :YENİÇAĞ GAZETESİ