Yer: Azerbaycan, Hocalı
Elleri bir ağaca arkadan bağlanan hamile bir kadının başına dikilmiş olan iki
Ermeni yazı tura atıyordu.Bu kanlı kumarı yaklaşık 100 yıl önce
Anadolu toprağında Kars'ta Ağrı'da Van'da Erzurum'da da ataları
oynamıştı.Onlardan duymuşlardı.Karnı burnunda çaresiz
bir Azeri kadının doğumu oldukça yakın görünüyordu. Çaresiz
kadın bir hazan yaprağı gibi titriyordu.Elbiseleri yırtık,
ayakları çıplaktı...Ermenilerin uzun boylu olanı elindeki AK-47
model Rus yapımı otomatik tüfeğinin namlusuna monte edilen
seyyar kasaturayı çıkartırken,diğeri elindeki demir parayı
havaya attı: -Akçik, manç? .. (Kızmı, oğlan mı?) -Akçik... (Kız)
Bu cevap üzerine 'oğlan' diyerek bahse giren Ermeni, elindeki
kasatura ile hamile kadının karnını bir hamlede yarıp çocuğu
çıkarttı.Kan bürülü gözleri bebeğin kasıklarına kilitlendi. -Tun
şahetsar,ınger... (Sen kazandın,yoldaş) -Yes şahetsapayts
ays bubrikı inç bes bidigişdana... (Ben kazandım ama bu bebek
nasıl beslenecek?) -Mayrigı bedge gişdatsine.(Annesi besleyecek
elbette) Bunun üzerine daha kısa boylu olan Ermeni, bir hamlede
kasaturaya geçirdiği bebeği annesinin göğsüne yapıştırdı:
Mayrig yerahayin zizdur. (Çocuğa meme ver) Aynı
dakikalarda Hocalı'nın başka bir semtinde tek kale futbol maçı
hazırlığı vardı. İki kesik Azeri kadın başını kale direği
yapmışlar, top arayışına girmişlerdi.Başı tıraşlı bir çocuk
bulup getirdiklerinde ise Ermeni çeteci sevinçle bağırdı
Asixn ma/,çimi yev bızdıge, aveg gındırnadabidi. Gıdıresek.
Bu hem saçsız hem de küçük,iyi yuvarlanır. Kopartın... Aynı
anda çocuğun gövdesi bir tarafa,başı da orta yere düşmüştü...
Ermeniler zafer naraları atarak, kanlı postalları ile kesik çocuk
başına vurarak kanlı bir kaleye gol atmaya çalışıyordu.
Bu iki olay Hocalı'da bundan çok değil yalnızca 14 yıl önce
yaşandı.Her iki olay da ermeni çetecilerin katliamlarına bizzat
şahit olan görgü tanıklarının anlatımlarıdır. Ne yazık ki 26
Şubat 1992 günü binlerce Azeri türlü yöntemlerle vahşice
katledilmiştir.Ajanslar,katliam haberini bütün dünyaya hızla
geçerken, arşı titreten ağır bir vahşet yaşanan Hocalı halkından
geri kalanlar ise çaresizlik içinde kıvranıyordu. Türkiye'de
büyük bir dehşet uyandıran katliama ilişkin ilk görüntüler ise
TRT aracılığı ile duyurulmuştu. Bütün olanları batılı
gazeteciler,özellikle de New York Times belgeledi. 26 Şubat'ta
güçlü silahlarla donatılmış Ermenistan silahlı kuvvetleri ile
Hankendi'nde konuşlanmış bulunan Albay Zarvigarov komutasındaki
366'ncı Rus Motorize Alayı, Hocalı'ya saldırarak tarihin en vahşî
katliamlarından birini yaptılar. 26 Şubat gecesi Rus motorize
alayının tanklarından açılan top ve roket saldırıları ile
Hocalı Havaalanı kullanılamaz hâle getirilerek kentin dış dünya
ile ilişkisi de tamamen kesildi. Savunmasız kalan kente giren
Rus destekli Ermeni askerleri, çocuk, yaşlı, kadın, bebek
demeden birçok insanımızı vahşîce katlettiler. Ermenilerin işgal
ettikleri.Hocalı'da dehşet verici olaylar yaşandı. Canlı canlı
insanların kafa derilerini yüzdüler, sağ olarak ele
geçirdiklerini ise sistematik bir işkenceye ve tıbbî deneylere
tâbi tutarak, insanlık dışı muamelelere maruz bıraktılar. Hızar
ve testereler ile diri diri insanların kol ve bacaklarını
kestiler. Genç kızların önce saçlarını,sonra da kafa derilerini
yüzdüler. Babanın gözü önünde evladını,evladın gözü önünde babayı
kurşunlara dizdiler. Kesik kafaları sepetlere doldurdular.
Peki neydi bu düşmanlık? Ermenistan'daki okul
duvarlarında asılan haritalarda Türkiye'nin 12 ili yer
almaktayken, Ermenistan'ın bayrağında Türkiye hudutları
içindeki Ağrı Dağı'nın resmi varken, Ermenistan Millî Marşı'nda
'Topraklarımız işgal altında, bu toprakları azat etmek için ölün,öldürün' denmekteyken,
başkaca bir neden aramaya zaten gerek
yok sanırım.Dağlık Karabağ Bölgesi'nde bulunan Hocalı'ya,
eski Sovyet İttıfaki Silahlı Kuvvetleri'ne ait 366.Alay'ın
desteği ile Ermeni SılahlıKuvvetleri tarafından düzenlenen
saldırılar sonucu 613 Azerbaycan Türk'ünün hayatını kaybettiği
resmî olarak açıklandı. Ancak kayıp sayısının bu rakamların çok
çok üstünde olduğu bilinmektedir. 56 hamile kadın karnı yarılmış
durumda bulunmuştur. Bu alçak saldırıda 487 kişi ağır
yaralanırken, 1275 kişi ise rehin alınmış, geri kalan nüfus da
bin bir zorlukla canını kurtarmış ancak bu olayın tahribatından
ruhları ve hafızaları asla bir daha kurtulamamıştır. Şahitlerin
anlattıklarını dinleyenler önce kulaklarına inanamadı. Fakat
katliam sonrası Hocalı'ya girdiklerinde ise, görgü tanıklarının
abartmadığını kısa sürede anladılar. Hocalı'da katliam bölgesini
gezen Fransız gazeteci Jean-Yves Junet'nin gördükleri karşısında
söyledikleri, katliamın boyutunu da anlatıyordu: 'Pek çok savaş
hikâyesi dinledim. Faşistlerin zulmünü işittim,ama Hocalı'daki
gibi bir vahşete umarım kimse tanık olmaz'Peki 26 Şubat
1992 günü yaşanan bu katliamın emrini kim vermiştiErmenistan
Devlet Başkanı sıfatını taşıyan Robert Koçaryan denilen kirli
katilden başkası değildi. Yaptığı terör faaliyetlerinin oranı
nispetinde terfi eden Taşnaksutyun örgütü liderlerinden Robert
Koçaryan, 20 Mart 1996'da Ermenistan Başbakanı oldu. Karabağ'da
barış istediği için aşırı milliyetçilerin tepkisine daha fazla
direnemeyen Levon Ter Petrosyan istifa edince de 30 Mart 1998
yılında ondan boşalan Devlet Başkanlığı koltuğuna,'Hocalı
Katliamı' başsorumlusu olan azılı terörist Robert Koçaryan
oturdu. Ermeniler Türk hamile kadınlarına tecavüz edip karnını
hamile olduğu halde taş ile doldurup öldürmüşler ve küçük Türk
kızlarına tecavuz edip öldürmüşlerdi.Ülkemizde sadece 1 ermeni
öldürüldü diye yürüyüş yaptılar ve o kadar araştırdılar ama hiç
bir insan kalkıpta bu masum insanlara iskence edilip
öldürüldükleri için yürüyüş yapmadı.Kendi Yedikleri Halttan hebrsiz yürüyüş yaptılar..
] ] ] ]]]]]]] ]]]]]]TANIDIĞIN HERKESE YOLLA BUNU ] ]! ! ! ] ]]]]]]

ERMENİYE SESLENİŞ

Dünya seyirci, Rus senden yana;
Kıydınız günahsız yüzlerce cana.
Hocalı boyandı al kızıl kana,
Unutma ermeni unutma bunu!

Bin dokuz yüz doksan iki yılının,
Yirmi altısında şubat ayının,
Yazdınız fermanını Hocalı’nın.
Unutma ermeni unutma bunu!

Altı yüz on üç şehit bir kerede
Verdik, kim evde kim dağda derede.
Bin iki yüz yetmiş beş kayıp nerede?
Unutma ermeni unutma bunu!

Gebelerin karınların yırtmağa,
Utanmadın vurduğunu yakmağa.
Birçok canı diri gömdün toprağa,
Unutma ermeni unutma bunu!

Kimisinin kafatasını yüzdünüz,
Kimisinin gözlerini oydunuz.
Soykırımın kitabını yazdınız,
Unutma ermeni unutma bunu!

Özal Şii diye yardım yapmadı,
Demirel Rus var diye adım atmadı.
Türk soylular bu hesabı yutmadı,
Unutma ermeni unutma bunu!

Genç ihtiyar kadın kızan demeden,
Öldüm amma vazgeçmedim töreden.
Kork ermeni kaçkın yanık sineden,
Unutma ermeni unutma bunu!

Yüz binler kaçkın yüz binler sürgün,
Suçu Türk olmaktı sadece Türk’ün.
Yaşayan yurduna dönecek bir gün,
Unutma ermeni unutma bunu!

Karabağ vatandır yad eller gurbet,
Gurbette yananlar sılaya hasret.
Azeri hesabı soracak elbet,
Unutma ermeni unutma bunu!

O.ÖCAL
25.02.2007

www.antoloji.com.tr/osman_ocal

Tarih Türklere karşı yapılan soykırımlarla doludur.
Biz Türkler ağıt yakmayı bilmediğimiz (veya bunu yapmadığımız için) hiçbir zaman bize karsı yapılan soykırımları, zulümleri pek tarih hafızamıza kazımamış, çabuk unutmuşuz.
Oysa Türklerin batı’da Viyana’dan doğuda ise Kafkaslardan çekilmeye başlamaları onların hep soykırıma uğradıkları hadiselerle doludur.
Viyana’da, Bosna’da, Mora'da, Tri Police'de Balkanların diğer bölgelerinde; yakın tarihimizde Bosna’da soykırıma uğrayan hep biz Türkler olmuşuzdur.
Diğer taraftan Kafkaslara baktığımızda yine son iki yüzyılın tarih sayfasının hep Türklere karsı yapılan soykırımlarla dolu olduğunu göstermektedir.
Bunun en yakını ve hala hafızalardaki yerini koruyanı ise Hocalı  soykırımıdır.

Kör dünya bunları görmedi, görmek istemedi. Çünkü bu vahşetin kurbanları Türk'tü...

Şehit olmuş bütün soydaşlarıma Tanrı'dan rahmet dilerim.

Mekanları uçmak olsun!

TÜRK IRKI SAĞOLSUN!!!

TTK.

 ermenistan terörist bir devlettir. Türkiye ile Azerbaycan'ın arasına girmiş bir urdur. Bu ur kesip atılmadıkça Türk'e rahat yüzü yoktur.

  I.Dünya savaşında öldürülen tüm Türklerin ve Karabağ Hocalı'nın intikamları da ancak yeryüzünde ilaç içinbir tane ermeni konulmazsa alınmış sayılabilir.

 Ermeniler tarafından kaphece öldürülen TÜRK Irkının tüm şehitlerini rahmetle anıyorum. Mekanları uçmak olsun.

 TÜRK IRKI SAĞOLSUN !

 TTK


 
 TTK

Üzerimize atılan çamuru temizlemeye çalışırken, gerçekte olanların üstünün örtülmesine izin vermemek gereklidir. Aşağıdaki alıntı, Anadolu'yu işgal eden rus ordusunun bir  subayı tarafından yazılmıştır ve kitap Genel Kurmay Başkanlığımız tarafından çeşitli dillere çevrilmiştir. Kitabın adı GÖRDÜKLERİM YAŞADIKLARIM
I WITNESSED and LIVED THROUGH -CE QUE J’AI VU ET VÉCU MOI-MÉME- (Erzurum 1917-1918) -dir. Kitabı yazan subayın adı YARBAY [Lt.Col.] TVERDOHLEBOF dir. Size bu kitaptan alınmış bir kaç paragraf aktarıyorum. Burada dikkat edilmesi gereken iki şey vardır. Birincisi rusların kürtlerden yararlandığı, ikincisi tiksinti ile bahsettiği rus ordusu içerisindeki ermeni askerlerin bugün kolkola girdiği kürtleri de katlettikleri.

"Bundan bir süre sonra Ermenilerin Türklere yaptıkları Erzincan
katliamına dair haberler geldi. Bu vahşetin ayrıntılarını ordu
komutanım General Odişelidze’den öğrendim.
Bu olay şöyle gerçekleşmiş. Katliam bir doktor ve müteahhit
tarafından organize edilmiş. Yani her hâlükârda ayak takımından birisi
tarafından yönetilmemiş. Bu katliamı düzenleyenlerin soyadlarını tam
olarak hatırlayamadığımdan onların isimlerini yazamıyorum. 800’den
fazla silahsız sivil öldürülmüş. Öldürülenler kendilerini korumak için
karşı koyarlarken yalnızca bir Ermeni ölmüş. İnsanları koyun gibi
kesmişler. Tutsak edip ölüme mahkum ettikleri insanlara kendi
elleriyle büyük çukurlar açtırmışlar. Bu çukurların başına insanları
gruplar hâlinde götürmüşler ve hayvan boğazlar gibi kestikten sonra
çukurlara doldurmuşlar. Çukur başındaki bir Ermeni arsız arsız
çukurdaki cesetleri sayarak “Burası 80 kişi mi oldu? Bir on kişi daha
alır! Bir on daha kes!” deyince, on kişi daha kesip çukura atmışlar ve
üstünü toprakla kapatmışlar.
Bu Ermeni müteahhit, sırf eğlence olsun diye bir binadan
Türklerin teker teker çıkmalarını emretmiş. Dışarı çıkanların kafalarını
keserek, böylece yaklaşık 80 kadar insanı katletmiş.
Erzincan katliamından sonra iyi silahlanmış kaçak Ermeniler ve
Ermeni birlikleri Erzurum’a doğru geri çekilmeye başlamışlar. Onlarla
birlikte lojistik destek hatlarında, hattı kürtlerin saldırılarından
korumak için görevlendirilen Rus topçu subaylarının da toplarıyla
birlikte geri çekilmesi gerekmiş.
8
Bu hatlardan birinde, muharebeye sokmak üzere birlik tutmak
ihtiyacı doğmuş. Bundan hoşnut olmayan ve orada durmak istemeyen
Ermeni askerler, bir evi geceleyin, içindeki subaylarla birlikte ateşe
vermişler. Subaylar canlarını zor kurtarmışlar. Pek çoğunun tüm sefer
teçhizatı kül olmuş.
Erzincan’dan Erzurum’a ricat eden Ermeni sürüsü, yollarının
üzerinde önlerine çıkan tüm Müslüman nüfusu katletmişlerdi. Lojistik
destek hatlarından çekilen, muharebe teçhizatına dahil toplar üstü
kapalı at arabalarında naklediliyordu. At arabalarını, işlerini itina ile
yapan kiralık, sivil, silahsız kürtler idare ediyorlardı. Erzurum’a
yaklaştıkça Ermeni kaçaklar ve askerler mola yerlerinde bu kürtleri
öldürmeye başladılar. Bu işi her seferinde subayların avludan evlere
girdikleri zamanı kollayarak gerçekleştirdiler. Subaylar gürültüleri
duyup koşarak dışarı çıktıklarında, kürtleri korumak için müdahale
edince, silahlı kalabalık onların üzerine yürümüş ve onları da aynı
şekilde tepelemekle tehdit etmişti.
Katliamlar hayvanî bir vahşetle yapılıyordu. Örneğin Teğmen
Mzivani Erzurum Garnizonu topçu subayları toplantısında, şöyle bir
olaya tanık olduğunu anlatmıştı: Ağır yaralı ve yerde can çekişmekte
olan bir kürde bir Ermeni askeri koşarak yaklaşmış ve ağzına bir sopa
sokmaya çalışmış. Dişleri sıkılı vaziyette ölmek üzere olan adamın
ağzına sopayı sokamayınca üstündeki elbiseleri çıkarmış. Ermeni,
ölmekte olan adamın çıplak karnına çizmesinin demir ökçeli
topuklarıyla vurmaya başlamış.
Ilıca’da2 kaçmayı başaramayanların tamamı katledilmişti. Ordu
Komutanı [Odişelidze], boyunları kör bıçaklarla lime lime kesilmiş
çocuk cesetleri bulunduğunu söylüyordu.
Katliamdan üç hafta kadar sonra Ilıca’ya giden Yarbay Gryaznov
26 Şubatta döndüğünde, bana, orada şöyle bir tabloyla karşılaştığını
anlatmıştı: “Köylere giden yollarda ve sokaklarda parçalanmış cesetler
öylece yatıyor. Önden giden her Ermeni, mutlaka gördüğü cesede
tükürüyor ve küfrediyordu. Yaklaşık olarak 12-15 sajen kare (yaklaşık
55-70 metre kare) alandaki bir cami avlusunda 1.5 m yüksekliğinde,
öldürülmüş Türk - ihtiyar, erkek, kadın ve çocuk- cesetleriyle dolup
taşmıştı. Kadın cesetleri tecavüz izleri taşıyordu. Bazılarının cinsel
organlarına tüfek fişeği sokulmuştu.”
Yarbay Gryaznov, müfrezede bulunan iki Ermeni kursiyer kızı
camiye çağırmış. Bu kızlar, müfrezede telefoncu olarak çalışıyorlarmış.
2 Erzurum ili, Ilıca ilçe merkezi
9
Onlara Ermenilerin neler yaptıklarına iyice bakmalarını söylemiş. Bu
kızların neşeyle kahkahalar atmaya başlamaları, Yarbay Gryaznov’un
çok garibine gitmiş.
Yarbay hiddetle öfkesini ve bununla birlikte duyduğu infiali
onlara ifade etmiş. Ermenilerin muhtemelen insan soyunun en
aşağılık, en vahşi ırkı olduğunu, hepsinin, hatta yüksek eğitim görmüş
kadınlarının, kızlarının bile yaşlı, muharip, ölüm dahil çok şey görmüş
geçirmiş bir subayın kanını donduracak bir görüntü karşısında,
neşeyle nasıl gülebildiklerini söylemiş. Ermeni kızlar, sinirlerinin
gevşemesinden dolayı güldüklerini söylemişler. Böyle bir izaha yarbay
ikna olmamış.
Ermenilerin Alaca’da3 yaptıkları vahşeti, Alaca Lojistik Destek
Komutanlığı müteahhidi, 27 Şubatta gördüğü manzarayı bana şöyle
anlattı. Ermeniler canlı bir Türk kadınını duvarın önünde çarmıha
germişler. Göğsünü yarıp kalbini çıkarıp başının üstüne çivilemişler."

Bir rus subayının kendi birliğindeki ermenileri nasıl nitelediğini görmek için bu kitap mutlaka alınıp okunmalıdır. Bunları okuyan bir Türk'ün hepimiz "hrantız" demesi mümkün olmayacaktır.

Dünya ne yazık ki  görmek istediğini görüyor,bir ermeni ölünce ortalığı ayağa kaldıranlar  soykırıma uğrayan binlerce TÜRK karşısında  sessiz  kalıyorlar.Biz istediğimiz kadar çabalıyalım onlar at gözlüğüyle bakacaklardır.Tek yapılması gereken güçlü olmak ve başladığın işi yarım bırakmadan tam yapmak.