İlk aylar ərzində Səttar xanın dəstələri düşmənin bütün hücumlarını, o cümlədən Maku xanı Rəhim xanın dəstələrini dəf etdilər. Düşmən Səttar xanın başı üçün 6 min tümən mükafat ayırmışdı. Səttar xan öz qəhrəmanlığı, şücaəti ilə döyüşçülərə nümunə göstərir və təhlükəli yerlərdə bilavasitə döyüşlərdə iştirak edirdi. Məhz onun və döyüşçülərinin qəhrəmanlığı sayəsində Təbriz tamamilə düşməndən təmizləndi və artıq döyüşlər digər ərazilərə keçdi. Tezliklə Marağa, Salmas, Mərənd, Xoy, Maku, Ərdəbil və digər ərazilər İran şahının qüvvələrdən təmizləndi və Tehrana yol açıldı. Tehrana hücum etmək və azadlığa qovuşmaq Səttar xanın qarşısında duran əsas vəzifələrdən idi. Əhali arasında yayılmış müraciətlərin birində deyilirdi ki, Səttar xan və Azərbaycan Türkəri bütün İrandakı türklərin və azadlığın uğrunda mübarizə aparır. Məhz bu cür müraciətlərin nəticəsində Rəşt, Gilan, Yəzd və Güney Azərbaycanın digər əraziləri Səttar xanı müdafiə etməyə başladı. Səttar xan daim vətən, xalq uğrunda mübarizə apardığını bildirir və bu yolda özünü qurban verməyə hazır olduğunu bəyan edirdi.
Səttar xanın böyük əməyi sayəsində 21 minlik Türk Ordusu təşkil olunmuşdu. Onun şaha qarşı irəli sürdüyü ultimatumda məclisin bərpası, konstitusiya uğrunda mübarizə aparanlara amnistiya, İran nazirlərin istefası, "Türk torpağının" geri verilməsi tələb olunurdu.
1908-ci ilin axırlarından başlayaraq 1909-cu ilin axırlarına qədər şah qoşunlarının Səttar xana qarşı hücumları heç bir nəticə vermədi. Dəfələrlə ona, Bağır xana və başqa başçılara sui-qəsd olunmuşdu. Səttar xanın döyüşçüləri içərisində müxtəlif Türk ellərindən gəlmiş igidlər də iştirak edirdilər. Bunların icərisində 800 nəfərə qədər şimali Azərbaycandan və Xorasanda gələn türklər də var idi.
1909-cu ilin aprelində Məhəmmədəli şah Səttar xanla birbaşa danışıqlara başladı və Səttar xan öz tələblərini şaha bildirdi. Şahın nümayəndələri bu tələblərin yerinə yetiriləcəyi haqqında müxtəlif vədlər verməyə başlamışdılar.1909-cu ildə Şah höküməti konstitusiyanı bərpa etməyə məcbur oldu.
Lakin öz içimizdə xainlər də var idi! 1909-cu ilin sentyabrında Səttar xanın kiçik dəstə ilə Ərdəbildə qayda-qanun yaratmaq üçün göndərilməsi onun üçün bir tələ idi. Əleyhidarları onun buradan salamat çıxmaycağına ümid edirdilər. Lakin Səttar xan güclü müqavimətə baxmayaraq sağ-salamat Təbrizə qayıtdı. 1910-cu ilin martında Səttar xanın əleyhidarları Sepəhdarın başçılığı ilə ondan Tehrana gedib danışıqlara başlamağı tələb etdilər. Bağır xan buna razı olsa da Səttar xan buna qəti etiraz etdi və Sepəhdara kəskin cavab verdi.
Bundan sonra ermənilərdən olan "Yefremin" başçılığı ilə daşnak dəstələri iki pulemyot və digər silahlarla onun evini mühasirəyə aldılar lakin o, mühasirəni Bağır xanla yararaq sağ çıxa bildi. Daha sonra Səttər xan Tehrana getmək, danışıqlar aparmaq qərarını aldı.
Tehrana gedərkən bütün yaşayış məntəqələrində xalq onu böyük məhəbbətlə, gül-çiçəklə qarşılayırdılar. 1910-cu il aprelin 15-də onu qarşılamaq üçün Tehran əhalsinin əksəriyyəti küçələrə çıxmışdı. Onların şərəfinə şəhərin küçələrində «Xalqın qəhrəmanlarına eşq olsun!», deyə qışqırırdılar. Onu qarşılayanlar içərisində məclis üzvləri də var idi. Böyük izdiham Səttar xanı əlləri üstündə şəhər qapılarından keçirdilər. Səttar xan və Bağır xan onlara hədiyyə edilmiş və müxtəlif bahalı əşyalarla bəzədilmiş atların üstündə şəhər küçələrində irəlləyərkən əhali onları gül-çiçəklə qarşıladı.
