Bu şiir anneme...Ve bütün annelere..
Yüce dağ başında bir ceylan gezer
Yavrusu yaralı kendisi yorgun
Ceylanın gözünde iki sıra yaş
Yavrusu yaralı kendisi durgun
Yüce dağ başında üç sıra diken
Şol garip ceylandır yollara bakan
Ceylanın derdidir yavruyu yakan
Yavrusu yaralı kendisi kırgın
Yüce dağ başında çamlar meşeler
Ceylanın bu hali gönül deşeler
Yavruya su diye dağı eşeler
Yavrusu yaralı kendisi dargın
Yüce dağ başında bu yaslı taşlar
Ceylanın halına indirdi başlar
Yavru yavru diye dökülen yaşlar
Yavrusu yaralı kendisi üzgün
Yüce dağ başında mor sümbül biter
Şol garip ceylanın çilesi artar
Yavrucak yanında inleşir yatar
Yavrusu yaralı kendisi kızgın
Yüce dağ başında eser boran yel
Hergün hergün ağlar şu uzanan yol
Yavrusu öldü de ceylanda bir hal
Yavrusu yaralı kendisi vurgun
Yüce dağ başında doğdu bu yavru
Gene orda öldü kaldı bu doğru
Dinler mi ölüm bu öter bu boru
Yavrusu yaralı kendisi dalgın
Turani yavrudur anası ceylan
Dünyası dağlardır geride kalan
Yaresi sevdadır babadan kalan
Yavrusu ceylandır kendisi dargın
