Bu şiir anneme...Ve bütün annelere..

Yüce dağ başında bir ceylan gezer
Yavrusu yaralı kendisi yorgun
Ceylanın gözünde iki sıra yaş
Yavrusu yaralı kendisi durgun

Yüce dağ başında üç sıra diken
Şol garip ceylandır yollara bakan
Ceylanın derdidir yavruyu yakan
Yavrusu yaralı kendisi kırgın

Yüce dağ başında çamlar meşeler
Ceylanın bu hali gönül deşeler
Yavruya su diye dağı eşeler
Yavrusu yaralı kendisi dargın

Yüce dağ başında bu yaslı taşlar
Ceylanın halına indirdi başlar
Yavru yavru diye dökülen yaşlar
Yavrusu yaralı kendisi üzgün

Yüce dağ başında mor sümbül biter
Şol garip ceylanın çilesi artar
Yavrucak yanında inleşir yatar
Yavrusu yaralı kendisi kızgın

Yüce dağ başında  eser boran yel
Hergün hergün ağlar şu uzanan yol
Yavrusu öldü  de ceylanda bir hal
Yavrusu yaralı kendisi vurgun

Yüce dağ başında doğdu bu yavru
Gene orda öldü kaldı bu doğru
Dinler mi ölüm bu öter bu boru
Yavrusu yaralı kendisi dalgın

Turani yavrudur anası ceylan
Dünyası dağlardır geride kalan
Yaresi sevdadır babadan kalan
Yavrusu ceylandır kendisi dargın