Türk kültürü engin bir deniz, yağmaya mahkûm bırakılmış eşsiz bir hazînedir. İçerideki ve dışarıdaki kılıç atıklarının, etnik sığıntıların, eziklerin açık ve gizli Türk düşmanlıklarının bir çeşiti de bize âit kişileri, kültürel ögeleri vb. kendilerine yontmak, kendilerininmiş gibi göstermektir. Bunlara kananlar rûhları veyâ beyinleri devşirmeler, câhiller, içinde aşağılık duygusu olanlar ve kanları kırık soysuzlardır.
Kemençe, horon, aba, zıpka, kabalak bizimdir. Yunan'ın, rum'un, şunun bunun değil! Bâzı onun bunun domuzlarının zırvaladığı gibi, Latinlerin yaylı çalgısı olan kabak kemaneden ayrılmış bir çalgı değil, başlı başına bir Türk çalgısıdır ve Orta Asya'dan, Doğu Karadedeniz'e gelmiştir.
Kemençe Türk çalgısıdır. Benzerine Kazak Eli'nde de rastlanır. Hattâ "Kemençe" adında bir Kıpçak (Kuman) savaşçı vardır. Kıpçaklardan sonra, en az onlar kadar Çepniler tarafından benimsenmiştir. Yani her şekilde Türk çalgısıdır. Gagauz Türklerinde kemençeye "kumança" denir.
Araştırmacı Yazar Mehmet Bilgin'in "Doğu Karadeniz Etnik Târihi Üzerine" adlı yazdığı betikte (kitapta), Karadeniz kemençesinin Kıpçak (Kuman) Türklerine âit bir çalgı olduğunu, Gagauz Türklerinin de bu çalgıya "Kumança" ve oyununun adına da "Horon" dediklerini yazmıştır.
10-11. yy. arasında Kuzey Karadeniz bozkırlarında hüküm süren Kıpçaklar'ın, Karpat eteklerinde toplanan Macar kralına suikast girişiminde bulunulduğundan bahsedilir. Suikast görevi verilen 10 Kıpçak baturundan (kahraman-yiğit) birinin adı 'Kemençe' idi....
Prof. Dr. Necati Demir 'in Açıklaması:
''Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Eğitim Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Necati Demir, Karadeniz'in eğlence simgesi olan kemençenin 5 bin yıllık tarihi olduğunu söyledi. Yaylı sazlar içerisinde yer alan kemençenin Orta Asya kökenli olduğunu, buradan Türk göçleriyle birlikte Avrupa, Asya ve Afrika'ya yayıldığının anlaşıldığını belirten Prof. Dr. Necati Demir, Türk boylarının kemençeye farklı isimler verdiğini belirtti. Prof. Dr. Demir, "Kemençenin belirlenebilen ilk biçimi hayvan tırnağı, kabak ve oyulmuş kutlu ağaçlarla yapılan, gövde kısmı tay ve deve derisinden oluşan ıklıgdır. Bu söz Şor Türkçe'sinde ık kemençe (kemençey yayı), Hakas Türkçe'sinde uk; Koybal Türkçe'sinde ıık, ıyık kemençe, Tuva Türkçe'sinde igil (iki telli kemençe), Teleüt Türkçe'sinde 'ikkili' kemençe biçiminde söylenmiştir.Bu çalgı Kıpçaklar tarafından ıklık ismiyle Mısır'a götürülmüştür. Kemençeye Orta Asya'da kıyak, gıçak, gırçak, giççak, giççik, gijjak isimleri de verilmiştir. Kırgız Türkçe'sinde kıyak çalgı anlamındadır" dedi.
Rize ve Artvin yöresi ağızlarıyla Karadeniz'in kuzeyinde kalan bölgelerin en önemli özelliklerinden biri kelime başındaki y-c değişikliğidir. Rize ve yöresi ağızlarında kullanılan kelime, bu çalgının Orta Asya'dan iklik>ığlığ>yiğliğ>cığlığ>cili/cilili ismiyle getirildiğini, bu bölgede isimlendirmede değişiklik yapılarak kemençeye dönüştürüldüğünü açıkça ortaya koymaktadır" diye konuştu.
13. ve 14. yüzyıllarda Kuman Türkleri'nin kemençeyi müzik aleti olarak kullandığı, 18. yüzyılda Osmanlı sarayını anlatan minyatürlerde kemençe çalan kadınlara rastlandığını, 17. yüzyılda İstanbul'da kemençe çalındığı ve diğer çalgılar arasında yerini aldığını "Kemençe Karadeniz'in kuzeyinde yaşayan Gagavuz Türklerinin de çalgısıdır. Onların hora/horu oyunlarına eşlik eden çalgılardan biri de kemençedir.