KOPUZDAN BİR TEL DAHA KOPTU
‘’Arif der ki: bunca yıl ay’’
‘’Geldi geçti vay dünya vay’’
‘’Yaşamaksa yaşadım say’’
‘’Aha geldim, gidiyorum’’

Ozan Arif’i ilk kez 1977 de ‘’Türkçüler Gecesi’’nde Aksaray (68) a geldiğinde tanımıştım. ‘’Türkçüler Gecesi’’nde görevli geçlerden biri idim ve Ozan Arif ile rahmetli Başbuğ Alparslan Türkeş’i yakından tanıma fırsatı yakaladım hatta rahmetli Başbuğ Alparslan Türkeş’in elini öpmüştüm. O yıllar MHP nin gerçek kimliğinden uzaklaşmadığı Bozkurtların yuvası olduğu yıllardı. Her ne kadar 1969 Adana Kongresinde Sentezcilik tuzağı kurulmuş olsa da MHP hala Bozkurtların yuvası idi ve Ziya Gökalp, Yusuf Akçura, Hüseyin Nihal Atsız gibi Türkçü ışıklarla aydınlanıyordu. Aradan geçen yıllar içinde MHP değiştikçe değişti. Geçen zaman sürecinde rahmetli başbuğ Alparslan Türkeş’i 1995 de Afyonkarahisar’a bir İftar yemeğine geldiğinde tekrar yakından görüp elini öpmek nasip oldu ve yine beraberinde gelen Ozan Arif ile sohbet etmek imkanını yakaladım. Aradan geçen onca çalkantılı süreç Ozan Arif’in yüreğindeki Turan sevdasının ateşini söndüremedi.
Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk’ün sonsuzluğa gidişinden sonra gerçekten Türk Milletine kendini adamış iki insanı yakından tanıma onuruna erişmiş olmanın mutluluğunu hala yaşamaktayım.
Ozan Arif yüreğindeki ‘’Turan Ülküsü’’ ile yaşamış ve Turan Ülküsünün aşkı ile ölmüş gerçek bir ozandı. Ozan olmanın gereği olan doğruları söylemenin sivri dilli olmak olduğunu ve kendi şahsına vereceği zararı bile bile ozanlığın gereğini son nefesine kadar yaşadı, Türk Milletinin yüreği oldu, dili oldu. Kimse çamur atmaya kalkmasın ki Ozan Arif kadar Türk Milletine hizmet verilse idi şimdi bu sıkıntılar yaşanmazdı.
Bu gün (13.2.2019) Türk Milletinin yüreğinin sesi olan kopuzdan bir tel daha koptu. En acı olanı da sonsuzluğa giden Türkçü ışın yeri maalesef doldurulamıyor. Türk Milleti her gün biraz daha sahipsiz, Türk Milleti her güm biraz daha ışıksız kalıyor. 
Ozan Arif sonsuzluğa gitti. Ruhu şad, durağı uçmak olsun.
Türk Irkı var Olsun.

Adil ÖZTÜRK