Osmanlı Tarihi'ne yetkin bir tarihçi ve uzman gözüyle bakan Tarihçilerin Kutbu ünvanıyla bilinen Halil İnalcık Hoca'nın makaledeki tespitlerini okudum. Çok yerinde ve doğruluk payı yüksek olan tarihi kayıtlara dayalı olan bilgiler, ortaya çıkmış.
 Türkçü Otağlarda yıllardır birbirinin kopyası olan abuk sabuk başlıklar yerine Türk Tarihi'nin önemli evrelerinden biri olan Osmanlı Dönemi'ni ehil kalemlerden ve hocalardan yorumlayarak okumak gereklidir. Halil Hoca'nın bu makalesi, Merhum ATSIZ ATA ile NEJDET SANÇAR büyüklerimizin KESİNTİSİZ TÜRK TARİHİ anlayışı ile büyük ölçüde paralellik göstermektedir.
 Otağ Yöneticimiz Sayın TÜRK-KAN'a bu bilgileri bizlerle paylaştığı için teşekkür ederim.
 TTK
 

Yakın tarihin, kısa özeti

Osmanlı'da Türkün durumunu:

Osmanlı'da Türklere şu denilirdi:
-Aman Türk’üm deme, sonra devlet parçalanır!

Türk bu korkuyla kendi kimliğinden korkar ve kaçar oldu.
Ama devlet; diğer etnik guruplara, hoşgörülüydü.
Onlara, her türlü etnik, hürriyeti tanıdı.
Böyle yapmakla devlete ısınırlar sandı.
Türkler; Osmanlıyız, Müslümanız derken diğer guruplar; arap, ermeni, rum vs. kendi kimliklerini geliştirip, bilinçlendiler.
Ama ne zaman ki devlet tökezledi ve beklenen o büyük gün geldi, hepsi, devlet içinde devlet olmuş halde, birer birer, Türkün karşısına dikildiler.
Türk hazırlıksız, şaşkın ve kimliksizdi.
Kendine anlatılan din kardeşliği bozulmuş bir halde, yara bere içinde, Anadolu'ya sıkıştı.

Sonra oraya da gelip gırtlağına sarıldılar.

En son halifenin, aslında, kendisine yabancı olduğunu fark eden Türk, 1920 itibariyle Mustafa Kemâl'in etrafında kenetlenip yeni bir kimlik inşaasına girişecekti.

Bu, Türk tarihinde, Ergenekon'dan çıkıştan daha zor, bir hamle idi.

Çünkü çok geç kalmışlardı.
Ve bu girişime, fetvalarıyla, karşı duran güçlü bir ulema sınıfı vardı.

Büyük Osmanlı Tarihçisi, Ord. Prof. Dr. Halil İnalcık'a; rahmet, minnet ve saygıyla...

Ne mutlu Türk doğup, Türk gibi yaşayana!
Saygılarımla.
Çağrıbey