Senin kadar özgür olabilseydim
İlk önce kendimi vururdum serçe
Neylersin ki benim kanatlarım yok
Yürümeye mahkum insanoğluyum
Hadi kanatı bırak ümitlerim yok

Yalnızlığa yelken açtım gidiyorum
Hem de ölümüne dönüşü yok bunun
Yazdığım şiirler satırı satırına serçe
Benden hesap soracak iyi biliyorum
Bari sen anla beni onlar almadılar

Ama benim verecek bir hesabım olmadı
Ne dünyaya ne ölüme ne de sonrasına
Gördüğümü yaşadığımı anladığımı yazdım
Benden sonra mezartaşım okusun diye
Mutlu dilekler uçurdum şiirimle yarınlara

Senin kanatların var uçabilirsin
Ama ben ne yapabilirim ki serçe
Sen başını alıp bu şehirden kaçabilirsin
Oysa benim öyle bir şansım var mıdır sence
Dostum serçe istersen bana acıyabilirsin

Bir ozan bu dünyaya boşuna diyordu
Ne kadar da haklıymış meğer şair
Bense boyuma bakmadan/bir vebal yüklendim
Başıma aklar bile düşmemişken ben
Yirmi yaşımda yaşlandım serçe çöktüm

Vasiyetini yazan ihtiyar bir adam gibiyim
Kendi kendimin ipini çekiyorum
Yaşadıklarımdan kimi mesul tutabilirim ki
Tipide boranda kalmışlar gibi
Yazdığım şiirlerimi yakıyorum