Diyemedim

Çok Çile Geldi De Başa
Çektiğimi Diyemedim
Verince Gönülden Verdim
Ektiğimi Diyemedim

Kahır Yağdı Ardım Sıra
Uğradım Türlü Zarara
İyi Değilim Bu Ara
Sustuğumu Diyemedim

Dost Bildim Halime Güldü
Gönlümü İkiye Böldü
Merhametim Hepten Öldü
Dilim Sustu Diyemedim

Hatırım Kırıldı Sustum
Kan İçtim Kızılcık Kustum
Belki Bilinmez Husustum
Ben Kendimi Diyemedim

Türk Doğdum Değer Görmedim
İhanet Nedir Bilmedim
Türlü Kalıba Girmedim
Ben Yerimi Diyemedim

Çok Kavgaya Bulaştım Da
Her Cephede Savaştım Da
Tembellikte Yavaştım Da
Ben Azmimi Diyemedim

Binbir İhaneti Gördüm
Siper Oldum Duvar Ördüm
Çok Harlandım Ama Söndüm
Dumanımı Diyemedim

Düz Yolda Yolumu Şaştım
Ben Kendimle Hep Savaştım
Fitneden Fesattan Kaçtım
Doğru Sözü Diyemedim

Özüm Sağlam Gözüm Pekti
Güvendiğim Yalan Ekti
Sahtekarca Bir Emekti
Ben Yüzüne Diyemedim

TAMGA Geldin Bunca Yaşa
İnan Değmez Bu Telaşa
Tanrı Dağında Hür Yaşa
Öldüğümü Diyemedim

Abbas Karakaya Bozkurt
     (TAMGA)