Türkiye dışında (eski komünist ülkelerde yetişmiş insanlar), biraz enternasyonalist kaçıyor, ama yukarıda anlatıldığı kadar değildir. Hâlâ kafalarında halkların kardeşliğini, eşit paylâşımı hayal ederler. Bu geçmişte işsizlik olmayan, zenginle fakir arasında fazla fark olmayan, çünkü herkesin ortalama seviyede olduğu, (sadece nomenklaturada para vardı, ama o konulara kimse girmezdi, masumcağızlar da kendilerini kandırırlardı). İşte bu günlerin hasretini çeken eski kafalı Türkler vardır komünist ülkelerde, ama pek soyuna düşman yoktur (istisnalar da olabilir, ancak ben Türkiye'den söz etmiyorum).
Aynı zamanda da o dönemin sansürünü, yasaklarını, baskılarını hiç konuşmazlar. Fakat dikkatimi çeken bir şey var: Türkiye'de eski komünistlerden etkilenenlerin çoğu soyuna düşmandır, bu da onların kafasızlığıdır.