Sayın okurlarım, Doğu Türkistan Kazakları’ndan Hasan Oraltay kardeşimiz, yeri doldurulmayacak yetişkin bir Türk Kültür Milliyetçisi idi. Hayatı boyunca maceralı ve değişik ortamlarda çalışarak, mücadele çizgisini değiştirmeden ailesine ve soydaşlarına yardımcı olmuştur.
1930 yılında Çin sınırları içindeki Tarbagatay’ın Emil bölgesinde dünyaya gelmiş, vatanının ve milletinin esaret altında kalmasından ötürü üzüntülü ve mücadeleli bir hayat geçirmiştir. Hayatı boyunca Almanya-Türkiye ve Kazakistan arasındaki seyahatleriyle çeşitli toplantılara ve etkinliklere katılmıştır.
Tanrı Dağlarında doğan Hasan Oraltay kardeşimiz, hayat boyunca faal bir Türkçü olarak değişik sosyal görevlerde bulundu ve Almanya’nın Münih şehrinde, 14 Nisan 2010’da uçmağa vardı. Salihli’deki aile mezarlığına defnedildi.
Babası Alibeg Hakim, Doğu Türkistan’daki bağımsızlık hareketlerine daima katılmış ve 1945 yılında kurulan “Şarki Türkistan Cumhuriyeti” yönetimi tarafından “Manas Kaymakamlığı”na tayin edilmiştir.
Ancak Türklerin bağımsızlık dönemi kısa sürmüş, 1949 yılında güneye doğru göç etmeye başlamışlar, bir yıl sonra da Himalaya dağlarına ulaşmışlar ve olumsuz şartlarda yapılan yolculukta, büyük kayıplar vermişlerdir. Hasan Oraltay da bazı kardeşlerini bu yolculuk sırasında kaybetti ama 1951 yılında Keşmir’e ulaştılar.
Sayın okurlarım, işte altmış yıl önce 1951 yılında Doğu Türkistan’da yaşayan “Türk soylu kavimler” uzun yıllar Çin yönetimi ile yaptıkları mücadelede yorgun düşmüşler ve çok miktarda zayiat vererek Türkiye yolunu seçmişlerdi. Diplomat vasıflı iki Doğu Türkistanlıyı İsa Yusuf Alptekin ve Mehmet Emin Buğra’yı, Türkiye Cumhuriyeti ile ilişki kurmaları için görevlendirmişlerdir.
İsa Beyle Mehmet Emin Bey, İstanbul’a gelmişler ve milliyetçi kuruluşlar ve şahıslarla ilişki kurarak, Ankara’da kendilerini hükümet erkânı ile görüştürebilecek imkânları hazırlamışlardır. Ankara’ya gelerek Kızılay’daki Gül Palas’a yerleşmişler ve bizlerle temasa geçmişlerdir.
O yıllarda bütün illerimizde şubesi olan en büyük Türkçü kültür kuruluşu, Türk Milliyetçiler Derneği’nin, ben de Ankara Şubesi Başkanı idim. Konuklarımızın, Cumhuriyet Hükümetimizin üst yöneticileri ile görüşmelerini sağlamak ve iskânlı göçmen olarak Türkiye’ye kabullerini temin etmek amacı ile her türlü hizmette bulunduk.
İsa Yusuf Alptekin Bey’in bir diplomat gibi davranışlarını, giyim kuşamı ile temsil görevine dikkat ettiğini ve yakışıklı “Devlet Adamlığı”nı unutamıyorum. Kendilerini rahmetli Hamdullah Suphi Tanrıöver’le, Prof. Hüseyin Namık Orkun’la, Prof. Necati Akter’le tanıştırmış ve dernek salonumuzda tertiplediğimiz sohbet toplantılarına davet etmiştim. Büyüklerimiz de konuklarımızın devletimizin üst yönetimindeki milliyetçi bakanlarımızla görüşmelerini temin ettiler. Başbakan yardımcısı Samet Ağaoğlu, Dış İşleri Bakanı Prof. Fuad Köprülü ve Milli Eğitim Bakanımız Tevfik İleri, konumuzun gereğini yerine getirdiler ve konuklarımız İsa Yusuf Alptekin ve M. Emin Buğra beyler hayır içinde kavimlerine döndüler.
Türk soylu topluluklar 1953 yılının ortalarından sonra Hindistan yolu ile Türkiyemize ulaştılar ve Anadolumuzun değişik yörelerine yerleşme gayretinde oldular.
Hasan Oraltay kardeşimizin ailesi de, babası Alibeğ Hakim, annesi Hanımşa hanım, amcaları ve amca oğulları Bilal-Hamza ve Şirzat beylerle beraber Salihli’nin Kurtuluş mahallesinde yerleştiler.
Hasan Oraltay, Türk kültür çalışmalarına öncülük eden bir insan olarak uzun yıllar Türk milliyetçi toplumları tarafından sevildi. Bulgaristan göçmeni Hatice Hanım’la yuvasını kurdu. Üç kız ve iki erkek çocuk sahibi oldu. Münih’e giderek Azatlık radyosunda yirmi yıldan fazla çalıştı, “Büyük Türkeli Dergisini” çıkardı. “Hürriyet Uğruna Kazak Türkleri” adlı kitabı bizlere ışık tuttu.
Amca oğlu Şirzat Doğru Bey de, İzmir’in Kemalpaşa ilçesinin Çinili köyündeki “Kazak Vadisi” denilen güzel bir ormanlık arazide  “Alaş Kımız Çiftliği”ni kurdu.
Hasan Oraltay kardeşimize Ulu Tanrıdan rahmet, yakınlarına da başsağlığı dileriz.
Tanrı Türk’ü Korusun.
(Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayram’ımız kutlu olsun. Çünkü bugün 19 Mayıs’dır)

Sami Yavrucuk - Yeniçağ

Hasan Oraltay‘a
(ATSIZ’dan Mektuplar)

-1-

Azizim Hasan Oraltay Beğ,

15 Ekim tarihli mektubunu aldım.Kazakistan’da Farabi için yapılan neşriyat ve hareketler çok ilgi çekici. Tabiî, Farabi’ye komünistti diyenler çıkacak. Komünistlere bakılırsa Tanrı da komünisttir.

Bizim apartımanın işi biraz düzene girdi gibi. şimdi de kaloriferler yanmaya başladığı için büyük miktarda mazot parası almaya başladılar.Benim daireme Kasım ayı için 600 lira düştü. Sizin dairenin emlâk alım vergisi yatırılmış.Yalnız İsmail yeni kiracılarla kontrat yaparken ayda 25 lira verilmesi gereken fon parasını yazdırmamış. İsmail çok yumuşak yüzlü olduğu için herhalde utanmıştır.Bir de sizin daireyi habersiz terkeden heriflerin şimdi oturdukları yer bilindiği için Reşide Sançar, İsmail’e oraya gidip borçlarını vermeleri için talepte bulunmasını söylemişti, İsmail bunu yapmamış. Yahut yapmış da hergeleler vermemişler.

Reşide size bir hesap kâğıdı yazdı.Gönderilmek üzere bana verdi.Gönderiyorum. Daha 701 lira borcunuz varmış. Yani Aralık ayı (hayır, Kasım ayı olacak) kirasından da bir hayır yok.Borçtan kurtulamadınız vesselâm.

Siz bir gazetede (……..)’la sert bir münakaşaya girişmişsiniz. Görenler Dış Türklerin kendi aralarında tartışması fena tesir bırakıyor dediler. Sizden ricam:Münakaşa etmeyiniz.(…….), çoluk çocuktur. Onu kendinizle denk tutmayınız.

Abdülkadir İnan 86 yaşındadır. Benim çok iyi dostumdur. Bilgin adamdır. Değeri bilinmedi. Neyse ki Manas destanını, kısaltarak da olsa Türkiye Türkçesiyle yayınladı. Bir de şamanizm adlı mühim eser yayınladı. Makalelerinin mühim kısımını da, onun değerini takdir eden birkaç kişi büyük bir cilt halinde bastırttı.

Yolbars hakkındaki kitap sizde yoksa benimkini gönderebilirim. Bana lüzumu yok. (……….) zaten islâmcılık dâvâsı peşinde. Bir gazetede ‘Bütün Müslümanlar Bir Ordu’ başlıklı bir yazı yazmış.Ben görmedim. Epey önceymiş.Kendisini iki defa gördüm. Hoşlanmadım. Öyle lider falan olacak kimse değil.

Bu milletin gafleti seçimlerde görülüyor. İki elçinin öldürülmesi de belki biraz gözünü açar.

Ötüken’in Eylül sayısı dizilmiş olduğu hâlde basılmadı. Sebebi o matbaaya bizim gençlerin borçlu olması. Dün gece bana geldiler.Ekim sayısının da yazılarını verdim.Sizin Kökserik yazınız Ekim sayısında çıkacak.şimdi bu gençler Ankara’ya gittiler.Kendi özel matbaaları için para bulacaklar.Zaten borçlarını veremeyişleri 200.000 liralık alacaklarını alamadıklarından oldu. Eylül ve Ekim sayıları arkası arkasına çıkacak.Bu yüzden çok sıkıldık ama elden bir şey gelmiyor.İstanbul’un bütün matbaaları Rumeli yakasında. Kadıköy’de bir basımevi olsa bu işlerle bizzat ben uğraşırdım ama vasıtaların bu izdihamlı devrinde İstanbul’a gitmekten çekiniyorum.Çünkü çok sinirleniyorum.Selâm ve hepinize sağlık dileklerimi gönderirim.Cengeye hürmetler. Batır’la ablalarının gözlerinden öperim.

Tanrı Türk’ü Korusun.

3 Kasım 1975

Hasan Oraltay‘a
(ATSIZ’dan Mektuplar)

-3-

Azizim Hasan Oraltay Beğ,

31 Temmuz tarihli mektubunuzu aldım. Babanızla ve Cenge ile evi gezdiğimiz zaman da dairenizi kiraya verek işini konuşmuştuk. İçine girilir hale geldikten sonra bu işin icabına bakacağız. 8 Ağustos pazar günü Muzaffer Eriş bana gelecek. O zaman da işin teferruatını konuşur ve sizin de bir şey yapmanız gerekirse yazarız. Birlikte gezmek için apartımana gittiğimiz zaman dışardan görünüşünü hepimiz beğenmiştik. Fakat içi, toz, toprak, döküntü ile dolu idi. Onlar temizlenmeden bir şeye benzemeyeceği anlaşılıyordu. Bu hususta baş dayanağımız Muzaffer. İnşaat biterken kapı zillerini o taktıracak. Zaten vaktiyle biraz müteahhitlik yaptığı için işten anlıyor.

Babanız çok hoş adam. Tam Orta Asya Türkü. Onlar Haydarpaşa’ya benden yarım saat erken gelmişler. Ben trenden inip iskeleye doğru giderken ilkönce babanız beni tanıdı. Yoksa ben Cenge’yi tanımayacaktım. Hafızam zayıf olduğu için iki yıl önce gördüğüm Cenge’yi unutmuşum.

Komünist afişlerini bir an önce yollayınız. Burada tam bizim istediğimiz kadar olmasa bile komünistlere iyi tırpan atılıyor. Asıl tırpan sıkıyönetim mahkemelerinin kararlarından sonra atılmış olacak.

Hamza Sadi Özbek’in hastalığı acaba ne imiş? Çok şişmandı. Felç gibi bir şey mi? Adresi bende de yok. Muğla ve İzmir’de iki posta kutusu vardı ama onları kaybettim. İnşallah iyileşir. Yaşının 60 tan aşağı olduğunu sanıyorum

Selam ve sağlık dileklerimle.

T.T.K.

6 Ağustos 1971