Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü'nden derlediği bilgiye göre, nüfus kütüklerine kayıtlı en çok kullanılan 20 kadın ismi şöyle sıralandı:

"Fatma, Ayşe, Emine, Hatice, Zeynep, Elif, Meryem, Şerife, Sultan, Zehra, Hanife, Merve, Havva, Zeliha, Fadime, Esra, Özlem, Hacer, Yasemin ve Hülya". 'Mehmet, Mustafa ve Ahmet'in ilk üç sırada geldiği erkek isim listesinde ise "Ali, Hüseyin, Hasan, İbrahim, İsmail, Osman, Yusuf, Murat, Ömer, Ramazan, Halil, Süleyman, Abdullah, Mahmut, Recep, Salih, Fatih" isimleri yer aldı.

EN ÇOK 'YILMAZ' SOYADINI KULLANIYORUZ

İçişleri Bakanlığı Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü istatistiklerine göre en çok kullanılan soyadları listesinde ise Yılmaz, Kaya, Demir, Şahin ve Çelik ilk 5 sırada yer aldı. En çok kullanılan diğer soyadlar ise şöyle sıralandı: "Yıldız, Yıldırım, Öztürk, Aydın, Özdemir, Arslan, Doğan, Kılıç, Aslan, Çetin, Kara, Koç, Kurt, Özkan ve Şimşek."

ADANA, İSTANBUL, ANKARA'DA FATMA, ISPARTA'DA AYŞE ÇOK

Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü verilerinde illere göre en çok kullanılan erkek ve kadın isimleri de yer aldı. Buna göre, İstanbul, Adana, Ankara başta olmak üzere birçok ilde en çok kullanılan kadın ismi Fatma olurken Isparta'da en çok rağbet gören kadın ismi Ayşe oldu. Yine Türkiye'nin büyük bölümünde 'Mehmet' ismi en çok tercih edilen ad olurken Giresun ve Gümüşhane'de 'Mustafa' ismi en çok kullanılan isim olarak istatistiklerdeki yerini aldı.

Öte yandan 2000 ile 2011 yılları arasında dünyaya gelen çocukların burç istatistiği de açıklandı. Buna göre; 11 yılda Türkiye'de 1 milyon 569 bin 25 çocuk oğlak burcuyla, 1 milyon 491 bin 724 aslan ve 1 milyon 438 bin 797 yengeç burcu olarak dünyaya geldi.

http://www.haber365.com/Haber/Turkiyede_En_Cok_Kullanilan_Ad_ve_Soyad/

Dini kaygılarla isim konulacaksa dahi, bu iş bir milli bir dini isim koymakla daha güzel bir şekilde icra edilmiş olur. Mehmet Kürşad, Mustafa Gökhan, Gökçen Nur gibi...
Ayrıca Fatih, Murat, Mehmet, Osman çöl bedevisi değildir!
Herkes istediği tercihte bulunma hakkına sahiptir, ama hiç kimse bir diğerine tercihlerinden dolayı hakaret etmemelidir.

Dini kaygılarla isim konulacaksa dahi, bu iş bir milli bir dini isim koymakla daha güzel bir şekilde icra edilmiş olur. Mehmet Kürşad, Mustafa Gökhan, Gökçen Nur gibi...

Sayın KÜR ŞAD,
Sıraladığın adların Kürşad'ını, Gökhan'ını, Gökçen'ini anladım da yanlarına eklediklerinin Türkçe'yle ne ilgilerinin olduğunu anlayamadım. Yani her şeyde olduğu gibi ad koymak işinde de mi Arapça seçmek zorunluluğumuz var?
En azından, hiç olmazsa, bu otağ ve etki alanında şu lanet olasıca yabancı dillerin  kirini, pasını Türkçe'mize bulaştırmasak olmaz mı?
Sanırım bu kadarcığını bizden esirgemezsin?!

Ayrıca Fatih, Murat, Mehmet, Osman çöl bedevisi değildir!

Bak işte burada yanıldın. Bu adların hepsi Arapça, TARDU KAĞAN kandaşımızın dediği ve benimde katıldığım ifadesiyle çöl bedevisi, adlarıdır.
Buyurun anlamlarına bakalım. Türkçe miymiş, yoksa çöl bedevilerinin dili miymiş?

Fatih= Fettah (Arapça)
Türkçe Karşılığı : Zafer (Utku) kazanan, bir ülkeyi kendi ülkesine katan, büyük ve önemli iş bitiren başarılı kimse

Murat (Arapça)
Türkçe Karşılığı : İstek, dilek, amaç, erek, gaye

Mehmet=Muhammed (Arapça) (Türkler Muhammed yerine Mehmet demişlerdir. Muhammed'de, Mehmet'de Arap abaçasıyla aynı şekilde yazılmaktadır)
Türkçe Karşılığı : Çokça övülmüş, yüceltilmiş, güzel huy sahibi.

Osman (Arapça)= Belki çok şaşıracaksınız ama Arapça da yılan yavrusu demektir.

Herkes istediği tercihte bulunma hakkına sahiptir, ama hiç kimse bir diğerine tercihlerinden dolayı hakaret etmemelidir.

Herkesin istediği tercihte bulunma hakkı sadece ve sadece Türklüğün ve Türkçenin aleyhine bir şey söz konusu olduğunda öne çıkar. Yani başka alanlarda da sık sık öne sürülen fikir özgürlüğü, düşünce ve inanç hürriyeti, insan hakları vs gibi işleyişler en az yetmiş yıldır, yani Başbuğ Atatürk'ün uçmağa varmasından sonra, her zaman Türk'ün, Türklüğün, Türkçenin, Türklüğe ait değerlerin ve kazanımların aleyhine işletilmiştir.
Bu durum karşısında Türkçü bir otağda Türklüğün yaşamsal geleceği ve Türkçenin korunması endişeleriyle güdülen hassasiyetleri ve bu otağ bünyesinde en doğal tutum olan bir davranış biçimini "kişisel tercih", "milli ve dini birliktelik", "çöl bedevilerine ait adları Türkçe göstermek" gibi garipliklerle kesintiye uğratmaya çalışmaya, en hafif dille, "Müslüman mahallesinde salyangoz satmak" derler.
Otağımızda yer alan TÜRKÇEYE NASIL KIYDIK? adlı konu başlığını dikkatlice okumanızı öneririm. Buna rağmen hala aynı görüş ve düşüncede ısrar ederseniz bu otağda bulunma nedeninizi gözden geçirin ve bir sakıncası yoksa bizimle de paylaşın.

Ne mutlu Türk doğup, Türk gibi yaşayana!
Saygılarımla
Çağrıbey

Sayın KÜR ŞAD,
Bu otağın bir çizgisi vardır ve bu çizginin ne olduğu otağın her bölümünde apaçık gözükmektedir.
Sanki herkese göre bir Türkçülük anlayışı varmış gibi bir hava estirmişsiniz. Herkese göre bir Türkçülük tarifi yoktur/olmamalı. Olmamalı çünkü Türkçülük sınırları kesin hatlarla belli olan bir ülküdür. Siyaset üstü bir konumda olduğundan siyasi yapılanmalarda belki geçerli olan kişisel tercih ve görüş gibi anlayışları Türkçülüğe yamamaya çalışmak Türkçülüğün ruhuna aykırıdır.
Sizin dini güdüleri daha öne çıkartarak hareket ettiğinizi sezdiğim için, bu durumunuzu yadırgamadan ve sorgulamadan, bir başlığa yönlendirdim ki o başlığı okuyarak nazikçe ne demek istediğimizi daha iyi anla ve kendini ona göre toparlayıp çeki düzen ver demeye çalıştım ama sen o başlığa bakma gereği bile duymadın. Bu davranışın bende ister istemez senin peşin hükümlü ve kendine göre bir Türkçülük anlayışının olduğu Otağdan pekte bir şeyler öğrenmeye açık olmadığın kanısını uyandırdı.
Türkler bileğinin hakkıyla bedelini kanlarıyla ödeyerek ülkeler, yurtlar almıştır ama iş Türkçeye gelince senin dediğin gibi "haraç keserek" başka dillerden kelime alma diye bir şey yoktur. Böyle bir savda bulunmak dilbilimsel ve tarihi gerçeklere aykırıdır. Yabancı kelimeleri Türkler "haraç keser gibi" almamış, aksine Türkçeye zorla sokuşturulmuştur. Atsız Ata'nın makalelerinden haberdar olduğun anlaşılıyor ki Atsız Ata'nın dil konusunda ki makalelerini ve düşüncesini de bildiğinden eminim. Atsız Ata'ya rağmen başka dillerden kelime almayı "haraç kesmek" gibi tanımlamanın mantığını çözmekte zorlanıyorum.
Hem sonra Türkçe fakir, eksik ve yetersiz bir dil midir ki bazı şeyleri ifade etmekte zorlanıp başka dillere başvurarak bu eksiğini giderme yoluna gitsin.
Bu sözlerim size ve bu satırları okuyan herkesin kulağına küpe olsun.
"Eğer bir düşünce, bir duygu, bir fikir, bir oluş Türkçeyle anlatılamıyorsa başka hiç bir dille anlatılamaz!" Ya da anlatmaya çalışan kişi Türkçeyi tam olarak bilmiyor demektir.
Size bir itirazım da iki Osman konusundadır.
Bize ne halife Osman'ın adından. Biz dini gayelere dayalı bir düşünce izlemediğimizden başvuru kaynaklarımız her zaman Türk milli kültüründe yer almalıdır.
Devlet kurucusu Ertuğrul Oğlu Osman'a gelince bu adın gerçekte Arapça Osman değil Öztürkçe Ataman olduğu tarihi kayıtlarda yer almaktadır. Biraz araştırırsan böyle olduğunu göreceğinden eminim.
Seninle bir başka anlaşamadığımız konuysa "çöl bedevisi" tabiridir.
Türklüğün değişmez düşmanı ve arkasından hançerleyen aşağılık araba "çöl bedevisi" denilmesi seni neden rahatsız eder ki?
Evet biz burada "çöl bedevisi" tanımını aşağılık arabı aşağılamak amacıyla kullanıyoruz  ama arapçada bedevi kelimesinin anlamı "köylü arap", "çölde yaşayan göçebe" demektir.
Yani bizim aşağılamak için kullandığımız sözcük bizzat arapçada bir sosyal sınıfı tanımlamaktadır.
Bu arada benim adım da, ne yazık ki, katmerli bir arapça addır. Babam, annem bana bu adı vermişler. Keşke Türkçe bir ad verselermiş.
Ben çocuklarıma Türkçe adlar verdim ve çevremde söz geçirdiğim herkese de bunu ögütlemekteyim.
Ulu Başbuğumuz Atatürk'ün "Türk demek Türkçe demektir!" sözlerini unutmamak ve dikkate almak gerekmez mi?

Ne mutlu Türk doğup, Türk gibi yaşayana!
Saygılarımla
Çağrıbey

Eh, benim adımı da tabuta yatırmışsınız bu arada. Ne yapalım baba yadigarı. Geçmiş yıllarda bir Türkçü sitede adımın neden Osman olduğu sorgulanmıştı. Oysa sorgulanan sayfanın altında Osman Batur'un resmi vardı.

Adı geçen isimler elbette Türkçe değillerdir. Dolayısıyla çocuklarımıza koymamamız gerekir. Fakat mevcut olanları da dışlayamayız. Hüseyin Nihal Atsız, Mustafa Kemal Atatürk, Osman Batur'da olduğu gibi.

Dilimize yerleştirilmiş ve teknoloji sayesinde hala yerleşmeye çalışan sözcüklerin yerine Öz Türkçe sözcükleri kullanmak birincil görevimiz olmalı. Ama dil alışkanlığı yok mu, alıkoyan nedenlerden birisidir.

Ne kadar doğru bilmiyorum ama bir Türkmen köyünde Osman ismine Otman denildiğini duymuştum.