Sözü edilen şiirin anılan çeşme üzerinde yazılı olduğu ve bu şiiri de bizzat Yavuz Sultan Selim'in yazdığı söylentisi sanal ortamda "bir deli kuyuya bir taş atmış kırk akıllı çıkartamamış" babından yayılmış ve sosyal psikolojide "bir şeyin gerçekliği onun ne kadar sıklıkla tekrar edildiğine bağlıdır" kuramını doğrulatırcasına gerçek gibi anlaşılmaya başlanmıştır.
Tarihi kaynaklar-ki bu kaynak Evliya Çelebi Seyahatnamesidir- Yavuz Sultan Selim'in Muş'a 12 lüleli bir çeşme yaptırdığını bildirmektedir. Bu çeşmenin zaman içerisinde tahrif edildiğine dair bilgiler de vardır. Ancak Yavuz Sultan Selim'in anılan çeşmeye kendi yazdığı şiiri kitabe şeklinde koydurduğu kocaman bir yalandır. Bu söylentiyi çokça insanın doğru kabul etmesinin altında yatan psikoloji Yavuz Sultan Selim'in yazdığı ileri sürülen bu şiirin kürtlere duyulan haklı nefret ve öfkeyi destekler mahiyette olmasındadır. Buna halk arasında "karpuz keserek yürek ferahlatmak" denilir. Bu tamamen "karpuz kesmekle yürek ferahlatmak" babından bir olgudur.
Şiir edebi olarak incelendiğinde de Yavuz Sultan Selim zamanı yazım üslubunu yansıtmamaktadır.
Gelelim Yavuz Sultan Selim ve kürt ilişkilerine.
Çirkin ama gerçek olan bir durum var ki tarihe yalan söyletmek haysiyetsizliği hemen her devirde başvurulan bir yöntemdir.
Yavuz Sultan Selim İran Safeviler'iyle giriştiği mücadelede mezhep tarafgirliği yaparak Şii olan İran Türk Devletine karşı  sözüm ona Sünni olan kürt aşiretlerini yanına çekerek Şah İsmail'e karşı doğu ve güneydoğu Anadolu'da bir tampon bölge oluşturma taktiğine girişmiştir. Ne yazık ki doğu ve güneydoğu Anadolu'ya ilk defa kürdistan diyerek oradaki kürt aşiret ileri gelenlerini kürt beyi ve oluşturulan yönetimi de kürt beyliği ilan eden Yavuz Sultan Selim'dir. Yani Yavuz Sultan Selim Şah İsmail'e karşı güvenli bir koridor oluşturmak için politik, askeri ve stratejik bir tavırla kürtlerle işbirliği yapmış ve kürtlerden aldığı bu hizmet(!) karşılığında da o bölgeyi kürdistan olarak ilan etmiştir. Yani "dedesi koruk yemiş torununun dişi kamaşmış" atasözünün tanımladığı gibi bu gün dişimizin kamaşıyor olması Yavuz Sultan Selim'in o zamanki tercihleridir.
Anlaşılacağı üzere Yavuz Sultan Selim'in bırakın kürt düşmanı olmasını, şartların zorunlu kıldığı bir dostluğu ve stratejik ortaklığı bile vardır.
Sözü edilen şiir Meşrutiyet döneminde bir milletvekili tarafından yazılmış olup bu kişinin Rıza Nur olduğunu ileri sürenler vardır.

Ne mutlu Türk doğup, Türk gibi yaşayana!
Saygılarımla...
Çağrıbey.