-Zaferden Sonra Ey Yâr Mutlaka Geleceğim-
Deli hoyrat fırtınam dinmez, dinmeyecektir!
Desen ki yıllar geçti dönmez, dönmeyecektir!
Kuşandığım kor sevda sönmez, sönmeyecektir!
Hasreti tütsüleyip gökleri deleceğim,
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Uğultular saf tuttu çınlayıp sorar beni
En âmâ gecelerde cemâlin sarar beni
Bir buruşuk resmin var gözlerin yorar beni
Buğulu bakışını camlardan sileceğim,
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Kaşlar döndü kemana kirpiğin kara yaydır
Gel! mâni ol ruhumu bakışlarından caydır
İstersen sök güneşi gün gün şafağı saydır
Takvimler bile şaşkın nereden bileceğim?
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Nemli bakışlarınla irkiliyor gözlerin
Perişan dudaklar da titrek titrek sözlerin
Dağ tepe aşılınca, nâmı kalmaz düzlerin
Yorgun yaralı aksak kapına düşeceğim,
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Dalga dalga yükselip coşan benim Hazar'dan!
Kem gözler silahlanır kurşun yağar nazardan!
Zây olsa da bedenim ruhum çıkar mezardan!
Sanma son kez yüzünü görmeden öleceğim,
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Azadlığın bağrıma eserken efil efil
Tanrı dağında yas var Altay desen sersefil
Şahidim Ötüken'dir bu bozkır bana kefil;
Kara tayı hoyratça delice süreceğim!
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Ağalar ve paşalar ve de beyler yorulmuş
Doldur boşalt cümbüşü elde meyler yorulmuş
Kânun keman sesi yok garip neyler yorulmuş
Kurt kuşun selâsını âşkla dinleyeceğim,
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Pus bağlamış dört taraf hasretinin tozundan!
Sök yüreğimi ve al kurtulayım sızından!
Erenlerin duası ozanların sazından;
Mızrabları eskitip tel tel döküleceğim!
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Kutlu! âdâb bilirsin yol ve yordam ve düstûr
Gitti! bir daha gelmez diyen dilleri sustur
Söz verip sözde durmak er kişiye mahsustur!
Kurtbaşım eğilmiyor! göğe dikileceğim,
Zaferden sonra ey yâr mutlaka geleceğim
Onur Kutlu Öztürk
