yeter de artar bile


        ’Onlar (o huşû sahipleri) ki, Rab’lerine (dünya hayatında) muhakkak mülâki olacaklarına ve (sonunda ölümle) O’na döneceklerine yakîn derecesinde inanırlar.’ Bakara Sûresi, 46. Ayet




    namerde ferih fahur
    er kişiye er çile
    otuz güne bir sahur
    yeter de artar bile

    yanış yöneliş yakış
    el pençe nakış nakış
    güzele üryan bakış
    yeter de artar bile

    kâselense nûr kandil
    bilcümle sürûr kandil
    siyâha billûr kandil
    yeter de artar bile

    kâle bulunca sübut
    durur mu ateş barut
    aklıselime sükut
    yeter de artar bile

    kurtbala bala görküm
    dürülür büklüm büklüm
    ölüme bir tebessüm
    yeter de artar bile

    yirmidörtnisanikibinon
    /gaziantep

    hakan ilhan kurt

Türk edebiyatına sunduğun şaheser niteliğinde ki eserlerin ile tenkitsiz itimat ettiğim değerli KURTBALA; Varlığın bizlere güç ve şevk vermiştir...

Okuyucuların tarafından yapılan binlerce yorumda edindiğim bir intibâ var ki; Tanrısal bir ilhâmın gökten yeryüzüne ağdığı, bu eşsiz ilhâmın Asya'dan Anadolu'ya iştirak eden Ocak meşalesi olduğudur... Türkiye'de bu meşale Şahsına emanettir ve Şahsının ellerinde emanet edeceğin eller doğana kadar sönmeden alevlenecektir... Bu sözlerimin bir Kandaşlık ve Arkadaşlıktan doğan yorumlar ihtivâ etmediğini, hak edene hak ettiği kıymeti vermek olduğunu da izah edeyim...

Tanrı kalemine zevâl vermesin...

Hoşgeldin...

Bir Hun beyinin çerilerine sabrı sözleyişi, bileklerinin kılınç tutacağı günü özleyişi ve kaşlarını çatıp kıpkızıl ufku gözleyişidir:


Karaca huy Hun erleri dinleyin
Er kişide hınç meydana gizlenir.
Ok sesine yay göğsünde günleyin
Kaba taşlar bir çakınla düzlenir.

Uluğ buyruk göğün yedi oluğu
Şol yeryüzü Hun erlerin soluğu
Ol alnında kızıl kımız doluğu
Cümle sızı gök yarada közlenir.

Çayır çimen ağaç sarmış topraklar
Gem boğduran al yeleli kısraklar
Yerden göğe dokuz boğum mızraklar
Elbet bir gün Tunguz üzre gezlenir.

Han- Mete’den nice vâktin birinde
Kurt pençeler saldırmaya yerinde
Bozkır saçlı kadınında erinde
Tunguz döşü ok ucuyla yüzlenir.

Uzar gider ak akça gün upuzun
An kısalır toprağında kunduzun
Vurulmaya sarı başı Tunguz’un
Han-Mete’nin buyruğuna sözlenir.


Hakan İlhan Kurt
(At Evdeş Toprak Üçlemesi'nden bir bölüm)

Hakan İlhan KURT'un şiirlerine daha önceden de çeşitli yerlerde rastlamıştım.
Kendisinin HunTürk otağına bizzat yazması beni ayrıca sevindirdi.
Sayın Hakan İlhan KURT'un şiirleri ve şiir aralarına serpiştirdiği açıklama yazıları insanı adeta bin yıl ötesine götürüyor.
Kendisini beğenerek okuduğumu ve okurken de betimlenen olayın içinde bizzat yaşıyormuşcasına bir ruh haline girdiğimi belirtmek isterim.
Tanrı kalemine ve gönlüne güç versin.

TTKvY

Hele Bir Bakın Hele Türkmâni Ne Söyledi


“Şâir Bahaeddin KARAKOÇ’un ‘Kısa Sordum Kısa Oldu Cevabı’ adlı şiiri ile söyleşidir.”

- Siz bir şiirle hiç konuştunuz mu? -


Alladı Samanyolu al yazma destesini,
Çapında şems û kamer, zamanı pul eyledi.
Dönence dergâhında bir Itrî Bestesi’ni
Her mevsim kapısında beliren kul eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;

 
“Adres sordum, bir de aşkın çapını;
‘Şems û kamer’ dedi, koydu noktayı.
‘Açma’ dedim her çalana kapını,
‘Bu bir kumar’ dedi, koydu noktayı.”
 

Kâküller lüle lüle, aldattı nurdan yüzü
Kanadı kırık kuşlar, dağladı nice düzü.
Gönüller mihrâbından heceye serip sözü,
Kavlince darmadağın sırrını çul eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;

 
“Kâkül halka halka yüze döküldü
Sandım ki tüm kuşlar düze döküldü
Kalpteki gizliler söze döküldü
‘Can tarûmar’ dedi, koydu noktayı.”


Bilendi kuytularda, mesâfe dağdan yüce
Kırılgan sorularda cevaplar boydan cüce.
Aslana mekânını dar edip boğan güce
Lâl olup, muhataba sükutu hâl eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;


“Karıştırdım sayısalla sözeli
Külçe altın sandım yaprak gazeli
Muhatabım güldü, ‘Sözün güzeli
Altın kemer’ dedi, koydu noktayı.”


Hakkınca incelikler çağlayan gözelerden
Kor közler avuçladı, alevden dizelerden.
Rahvanî serpintide ruhani mezelerden
Bir atım kalemini uğrunda zûl eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;
 

“Ulaştığım her menzilde sen varsın
Dilediğin bahtı açar kaparsın
Dedim: ‘Sevdiğine nice bakarsın? ’
'Humar humar’ dedi, koydu noktayı.


Kimsesiz umutlardan peydir pey ağıt yakar;
Câhiller telâşında, ârifler ruhta vakar...
Her seher misk û amber tahtına gamdır şikâr,
Uykusuz vediâlar koynunu dul eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;


“Bütün aşklar câhillerde velvele,
Âriflerde bir mânevî zelzele...
Dedim: ‘Senden esen nedir, de hele? ’
‘Misk û amber’ dedi, koydu noktayı.”


Bilsen ki ne cevherler yalanmış özde araz,
Çekilen perdelerde niyetler huyda garaz.
Bin fersâh ötedeki dostlarda onmaz maraz
Selâmet fasılası haberin yol eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;


“Bir bulut sıyırıp geçti üstümden
Kağıt uçtu, kalem düştü destimden
Haber sordum dağca kavi dostumdan
‘O da bimar’ dedi, koydu noktayı.”


Buzullar üstü vâdem yangına kana kana
Bezginlik ne kelime, çökelti dursun yana.
Hayâller kefesinde içtiğim nâğme câna
Nâzını beklemekten mizânı sal eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;


“Buz üstünde titreyerek gezdin mi?
Bekle... Bekle... en sonunda bezdin mi?
Dedim: ‘Bir kez olsun mektup yazdın mı? ’
‘Tomar tomar’ dedi, koydu noktayı.”


Râviler mermerlerdi, ayağım altı mezat
Yüzyıllar boyu yağan varlığım vâkte tezat.
Dedi ki, ‘Noktalara sığmayan aşkı çöz at! ’
Kurtbala Anzer tadı adını bal eyledi.
Hele bir bakın hele Türkmâni ne söyledi;


“Râviye bırakıp aşkın yâdını
Dedim: ‘Bala verdin kendi adını
Mermerlere nice yazdın adımı? ’
‘Damar damar’ dedi, koydu noktayı.”


12 Haziran 2005 // T A R S U S
'TÜRKMÂNİ, üstâd Bahaeddin Karakoç'un mahlasıdır.'
Hakan İlhan Kurt