GAVUR EKMEĞİ YİYİP; TÜRKLÜĞE KARŞI, GAVUR KILINCI SALLAYANLAR!..

[TÜRK-KAN]

14. ABD, Feurstein’i Dr. Neal Acherson’un “Black Sea” adlı kitabıyla tanıdı. Kitabın 7. Bölümü şu cümlelerle başlamaktaydı: “Laz memleketine ulaşmak için 75 km. kadar Trabzon’un doğusuna gitmek gerekir. Fırtına nehrinin mavi yeşil akan suları köpürerek taşların üzerine dökülür, Ardeşen’den önce bir köprü görünür. Pontus Alplerinin zirvelerinden gelen bu su Kaçkar Dağından çıkar. Bu Laz adıdır, Lazlar ve Hemşinliler Türk değildir.... Karaormanların Schopflock köyünde yaşayan Wolfgang Feurstein adında bir Alman Akademisyen, 1960’larda Lazların memleketine gitti. Bir millet yaratmak istiyordu”. BND, bir millet yaratma (!) çabası sergileyen Wolfgang Feurstein’a bir de “Güney Kafkas Dilleri ve Kültürleri Derneği” kurdurmuştur (1992). Laz alfabesi ile basılan kitap ve dergiler de, mevcut iki dernekte olduğu gibi, BND bütçesinden finanse edilmektedir. Aynı şekilde, Pontus amacına yönelik faaliyet yürüten örgütlerin ve web sitelerinin yarısından çoğu Almanya’da bulunmaktadır. Ayrıca bkz. Ali İhsan Aksamaz, Dil-Tarih-Kültür-Gelenekleriyle Lazlar. (İstanbul: Sorun Yayını, 2000).
 
15. Çok sayıdaki müşterek etkinliklerden rastgele seçilmiş birkaçı: K.A.V.-Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ile birlikte 1998’den bu yana her yıl düzenlenen “Yerel Gazetecilik Ödülü” yarışmasının (birinciye 2000 DM.) yanısıra, her yıl bölge bölge “Yerel Gazetecilik Meslekiçi Eğitim Seminerleri” düzenlenmektedir. Örneğin, 1997’de Çorum’da düzenlenen seminere, Amasya, Ardahan, Artvin, Bartın, Bayburt, Bolu, Çankırı, Erzurum, Erzincan, Giresun, Gümüşhane, Karabük, Kars, Kastamonu, Kırıkkale, Ordu, Rize, Samsun, Sinop, Sivas, Tokat, Trabzon, Yozgat ve Zonguldak illerinden gelen yerel gazete sahipleri katılmışlardır. 9-10 Temmuz 1998’de İsparta’da gerçekleştirilen ve Akdeniz-Ege bölgesindeki yerel gazetecilerin katıldığı “6. Yerel Medya Meslekiçi Eğitim Semineri”, katılımcılar açısından rekor düzeyde olmuştur. 7. Seminer, 10 Ekim 1998’de Elazığ’da (9 ilden 70’e yakın gazeteci katılımı ile) gerçekleştirilmiştir. 25 Haziran 1999’da ise Kütahya’da “12. Yerel Televizyonculukta Meslekiçi Eğitim Semineri” düzenlenmiştir. Oldukça eski bir kuruluş mâzisine (10 Haziran 1946) sahip olan Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin K.A.V. ile işbirliğinin tarihçesi, ancak 1997 yılına dayanmaktadır. Bu işbirliğini kanıtlayan 14 kitap yayınlanmıştır. K.A.V., 22-23 Haziran 2000’de, yine Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ve Alman-Türk Vakfı ile müştereken Antalya’da “İhtilâfların Azaltılmasında Medyanın Rolü” konulu bir seminer düzenlemiştir. Bu seminere, BND Türkiye ve Balkan uzmanlarından Jean Pierre Froehly, Alman Dışpolitika Kurumu adına konuşmacı olarak katılmıştır. “Deutsche Welle”den Türkiye karşıtı yazılarından tanıdığımız Dieter Weirich’in ve K.A.V. Türkiye Temsilcisi Dr. Wulf Schönbohm’un yanısıra, Yunanistan’dan akademisyen ve gazeteciler de konuşmacılar arasında yer almışlardır (Türkiye’den Zaman gazetesi Danışma Kurulu üyesi Şükrü Elekdağ, Alpay Şahin, Nail Güreli vd.).
 
 K.A.V., Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya İzleme Grubu ile müştereken hazırlanan “Türkiye’de Medya ve Seçimler” başlıklı araştırma sonuçlarını 1999’da kitap olarak bastırmıştır. Aynı şekilde istihbari değer ve önem taşıyan “Media Scape Türkiye 98” Raporu, Kültür-İletişim Haritası da K.A.V. katkıları ile ortaya çıkarılmıştır (tıpkı gizlilikle yürütülen Karadeniz, Doğu ve Güneydoğu Gen Haritasının çıkarılma çalışmaları gibi). TİSK ile müştereken yapılan “AB ve Türkiye’de Sosyal Diyalog, Ekonomik ve Sosyal Konseyler Semineri” ise 14-15 Haziran 1996’da Ankara’da gerçekleştirilmiştir. Türk Belediyecilik Derneği ile de çok sayıda işbirliği yapılmıştır: “Yerel Yönetimlerin Ekonomik İşlevleri” konulu sempozyuma sunulan tebliğler, 1993’de kitap haline dönüştürülmüştür. Aynı şekilde, Türk Belediyecilik Derneği ile ile 27 Kasım 1998’de Ankara Sheraton Oteli’nde “Yerel Yönetimler ve Organize Sanayi Bölgeleri” konulu bir panel gerçekleştirilmiştir. Türk Demokrasi Vakfı ile “Demokrasi Eğitimi Projesi” dahilinde çok sayıda konferans, panel ve sempozyum düzenlenmiştir. Aynı şekilde, “Türk Alman Parlamenterler Semineri”, “Türk Alman Gazeteciler Diyaliz Programı” kapsamında çok sayıda etkinlik gerçekleştirilmiştir. Farklı konularda da etkinlikler düzenlenmiştir. Örneğin, 18 Aralık 1997’de “Türkiye’de ve Almanya’da Sosyal Güvenlik Sistemleri Reformu” toplantısı gibi. Almanya’da da gerçekleştirilen etkinlikler de sözkonusudur (Berlin’de düzenlenen “Türkiye-AB” konulu toplantı gibi). Keza, merkezi Almanya Hessen’de bulunan ve finansmanı Federal Bütçeden sağlanan Türkiye Araştırmalar Merkezi ile K.A.V.’nın 21 Haziran 1999’da gerçekleştirdiği “Almanya’daki Türk Gençliği” toplantısı, Alman Kültürevi’nde yapılmıştır. Ayrıca, 1995’den bu yana yine Türk Demokrasi Vakfı ile birlikte yürütülen ve halen devam etmekte olan projeler bulunmaktadır: Örneğin, “Demokrasi ve İnsanı Kalkındırma Projesi” (DİKAP), turizm etkisindeki kırsal bölgeler, büyük kentlerdeki gecekondular, dağ köyleri ve sosyo-ekonomik yapıları güdümlü olarak değişime tabi tutulan yörelerde, bir başka ifadeyle en çok ajitasyona ve provokasyona açık bölgelerde uygulanmaktadır. Aynı şekilde, insan hakları, demokratikleşme, işkence gibi söylemlerle Türkiye Cumhuriyeti’nin üniter yapısını ve laik hukuk sistemini ortadan kaldırmaya çalışan örgüt ve tarikat-cemaatlara “göz kırpan” bir diğer proje de “Demokrasi ve İnsan Haklarını Güçlendirme Halk Eğitimi Projesi”dir (DİHGHEP). Bu projede 100 öğretim elemanının çalıştırılması (legal çıkar sağlanması) öngörülmektedir.

16. Türkiye’de Anayasa Reformu Prensipler ve Sonuçlar. (Ankara: Konrad Adenauer Vakfı Yayını, 2001), s. 5.
17. a.g.e., s. 57-70.
18. Dr. Christian Rumpf’ın, tüm Alman ırkçı kamu görevlileri (istihbaratçılar, diplomatlar, hukukçular, sendikacılar, misyonerler, gazeteciler vd.) gibi, ülkelerinde yaşamakta olan 2.5 milyonluk Türk Toplumunun, başta parçalanmış aileler, çocuk yardımı, seçme-seçilme, Türkçe eğitim ve öğretim hakları gibi temel insan hak ve özgürlüklerine getirilen kısıtlamalara hiç atıfta bulunmadığı görülmektedir. Bkz. a.g.e., s. 129-43.
19. Yıl 2000 – Konrad Adenauer Vakfının Türkiye’deki Faaliyetleri, s. 3.

20. a.g.e., s. 4. Mesut Yılmaz, Konrad Adenauer tarafından 25 Haziran 1997’de Almanya’ya Bonn’a götürülmüştür. Mesut Yılmaz’ın Alman vakıfları tarafından kaç kere Almanya’ya davet edildiği bilinmemekle birlikte, Almanya’da vakıflarca ağırlanan ilk ve tek parti lideri olduğu kesin. Kendisi, aynı zamanda Alman parlamenterlerin rahatça ziyaret edebildikleri bir isim. Tıpkı, aşağıdaki haberde olduğu gibi: “Madam Roth Memnun Kaldı- Türkiye’ye her seyahatinde yaptığı açıklamalarla tepkilere yol açan Alman Yeşiller Milletvekili Claudia Roth, dün Mesut Yılmaz ile yaptığı görüşmeden memnun ayrıldı. Roth, Başbakanlık’taki görüşmeyi, ‘yoğun, ayrıntılı ve açıksözlü’ şeklinde tanımlayarak, ‘azınlıklar’ konusunun da konuşulduğunu söyledi. Yılmaz’ın daha önce ‘AB’ye giden yol Diyarbakır’dan geçer’ sözlerine atıfta bulunan ve bu çerçevede ‘Kürtlerin kültürel haklarını da’ konuştuklarını belirten Roth, ‘Yılmaz, bana Kürtçe TV ve radyo yayınlarının yapılmasına karşı olmadığını söyledi’ dedi. Görüşmede, idam cezası konusunun da ele alındığını anlatan Roth, ‘Yılmaz, Türkiye’de siyasi yetkililerin ölüm cezası kaldırılmadan AB’ye üyeliğinin mümkün olmayacağının bilincinde olduğunu söyledi’ dedi. Bu çerçevede insan haklarını da ele aldıklarını belirten Roth, Yılmaz’ın af konusunda, ‘Af toplumsal barış açısından fevkalâde önemlidir’ yorumunda bulunduğunu aktardı” (Hürriyet, 23 Kasım 2000). Kaldı ki, Mesut Yılmaz’ın Almanya’nın Türkiye’deki etnik ve dinsel farklılıklara yönelik emperyalist politikalarının yanısıra, Alman politikacılarının bu yoldaki saldırgan tavır ve söylemlerini eleştiren ya da Almanya’daki Türk Toplumuna uygulanan ayrımcı ve baskıcı uygulamalara karşı çıkan söylemleri hiç olmuş mudur? Arşiv taramasında böyle bir bulguya rastlanamamıştır. Tıpkı, Claudia Roth’un “Sömürge Valisi” edasıyla yaptığı şu açıklamalarına Başbakan Yardımcısı olarak tepki vermemesi gibi: “Kürtlerin kürtçe yayın hakları olduğuna inanıyorum. Herkesin anadilini konuşması hakkıdır. Kürtlerin kültürlerinin garanti altına alınmasını talep ediyorum. Bugün Diyarbakır’da çok güzel bir hava var. Kürt güneşi parlıyor. Bu güneşin barış getirmesini umuyorum. Bu güneşten bir parça hapiste bulunan arkadaşım Leyla Zana’ya gönderiyorum. Çıkarılan af sadece belli bir kesimi değil, hapiste bulunan Kürtleri ve Leyla Zana’yı da kapsamalıdır. Olağanüstü Hal tekrar uzatıldı. Bunu iyi bir gelişme olarak değerlendirmiyorum. Türkiye aynı zamanda etnik ve azınlık gruplarının insan hakları konusunda önemli rol oynamaktadır... Diyarbakır Belediye Başkanı Feridun Çelik iyi bir yönetici ve iyi bir büyükelçi olabileceğine inanıyorum”.

21. a.g.e., s. 3. Almanya’nın Türkiye’deki etnik farklılıklara gösterdiği derin ve anlamlı (!) ilginin en önemli kanıtı için bkz. Peter Alford Andrews - Rüdiger Benninghaus, Ethnic Groups in the Republic of Turkey. (Wiesbaden: 1989). Ayrıca Tübingen Üniversitesi’nin pafta pafta etnik haritaları da görülmeye değer.

22. 28.6.2000 Tarihli Hürriyet Gazetesinde yayınlanan haber (yorumsuz): “Alman Elçi’ye Apo’lu Slogan – Diyarbakır’da tamamı Alman Kalkınma Bankası’ndan sağlanan finansmanla projelendirilen 39.5 milyon marklık Atıksu Arıtma Tesisleri’nin temel atma töreni, HADEP’in mitingine dönüştü. Almanya’nın Ankara Büyükelçisi Dr. Rudolf Schmidt’in eşi Utto’yla birlikte katıldığı temel atma töreninde, ‘Apo’ya özgürlük’ sloganı atıldı. Nüfusu 1 milyonu bulan Diyarbakır’da altyapı sorunlarının giderilmesi amacıyla Almanya tarafından finansmanı sağlanan Atıksu Arıtma Tesisi’nin temel atma törenine katılan davetliler, HADEP bayrakları ve sarı, kırmızı, yeşil renkli flamalar eşliğinde zafer işaretleri yaparak halay çekti. Tören alanında ‘Çözüm idam değil, demokratik cumhuriyet’, ‘Anadilde eğitim’, ‘İdama hayır, tutsaklara özgürlük’, ‘Sorunumuz ekonomik değil, siyasidir’, ‘OHAL ve koruculuk kaldırılsın’, ‘Yaşasın demokratik cumhuriyet’ pankartları açıldı. Törende bir konuşma yapan Büyükelçi Dr. Rudolf Schmidt, Güneydoğu’da şiddetin etkisini yitirmeye başladığını belirterek, barış için tüm engellerin kalkması gerektiğini söyledi. Daha sonra kürsüye gelen HADEP’li Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Feridun Çelik, dürüst ve şeffaf bir anlayışla hizmet yürütmelerine rağmen, sayısız engellerle karşılaştıklarını ileri sürdü, ‘Türkiye’de hiçbir belediyenin maruz kalmadığı ön yargılı tutum ve davranışlarla karşı karşıyayız’ dedi. Yapılan konuşmalardan sonra havaifişekler atıldı, havaya güvercin uçuruldu”. Tabii ki, Dr. Schmidt bu konuşmasında, Almanya’da bulunan 100.000’den fazla PKK mensubuna kendi sınırları içinde ve dışında verilen lojistik destekleri; ERNK’ya sağladıkları diplomatik ayrıcalıkları; gözyumdukları sığınmacı, narkotik madde, beyazkadın ticaretini ve haraç toplama eylemlerini ve benzeri düşmanlık örneklerini elbette ki sıralayamazdı. Ya da PKK’nın Türk güvenlik kuvvetlerine karşı kullandığı, herhalde barışa katkı (!) için imal edilen Alman mayınları ile hayatını ya da organlarını kaybeden binlerce şehidimizi ve gazimizi de anamazdı...

23. Yıl 2000 ... s. 5.
24. Yıl 2000 ... s. 5. Görüleceği üzere, Almanya, “arka bahçesi” olarak nitelendirdiği bölgedeki tüm siyasal-ekonomik organizasyonlara bir şekilde dahil olmanın yolunu bulmaktadır. Üye olamamasına karşın Almanya, DEİK içinde Türkiye’den daha fazla yönlendirme gücüne sahip bulunmaktadır.
25. Yıl 2000 ... s. 6. Ayrıca bkz. dpn. 15.

26. 1. Yerel Gazetecilik Yarışması “Ödül ve Mansiyonlar” Türkçe; 2. Yerel Gazetecilik Yarışmasında “Ödül ve Mansiyonlar” (Türkçe); Almanya ve Türkiye’de Yerel Gazetecilik (Türkçe); Mutlu Binark-Barış Kılıçbay, Tüketim Toplumu Bağlamında Türkiye’de Örtünme Pratiği (Türkçe); Hüsnü Erkan, Türkiye İçin Sosyal Piyasa Ekonomisi (Türkçe); Türkiye ve Almanya’da İslam Din Dersi Tartışmaları (Türkçe); Ionna Kuçuradi, Türkiye’de İnsan Haklarına Saygı İçin Eğitim (Türkçe); Kemal M. Öke-Ünal Mütercimler, Globalleşme ve Türkiye (Türkçe); Özelleştirme ve Mali Gücün Güçlendirilmesi-21. Yüzyılda Yerel Yönetimler (Almanca-Türkçe); XIV. Alman-Türk Gazeteciler Semineri-Türkiye ve Almanya’da Gazetecilikte Etik (Almanca-Türkçe); Paul-Josef Raue-Wolf Schneider, Gazeteciliğin El Kitabı (Türkçe); Hermann Schlapp, Gazeteciliğe Giriş (Türkçe); Türkiye ve Avrupa’da Gençlik (Türkçe) ve Türkiye’de Anayasa Reformu-Prensipler ve Sonuçlar (Türkçe). Konrad Adenauer Vakfı’nın 1999’da yayınladığı kitaplardan en ilginç olanı World, Islam and Democracy. İngilizce yayınlanan bu kitapta, fethullahçılara yakın söylemleriyle dikkati çeken isimlerden Prof.Dr. Mehmet Aydın, Prof.Dr. Şerif Mardin, Dr. Nilüfer Narlı’nın yanısıra, Konrad Adenauer Vakfı’nın Mısır Temsilcisi Dr. Thomas Scheben ile Hannover Üniversitesi’nden Prof.Dr. Peter Antes ve de tabii ki Prof.Dr. Ionna Kuçuradi’nin bulunması, kesinlikle şaşırtıcı gelmemektedir. Vakfın, 2001 yılı içinde çıkardığı kitapların en ilginci ise, Küreselleşme ve Modernleşme Sürecinde Kültürel Kimlik. (Ankara: K.A.V. Yayını), 127 s.

27. İstanbul Taksim’de Armada Oteli’nde gerçekleştirilen bu etkinlikte, Büyükelçi Dr. Rudolf Schmidt ve Dr. Wulf Schönbohm’dan başka, iki Alman konuşmacı tebliğ sunarak katılmıştır (Stefan Kohler ve Gerd Ketelhake). Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı adına da Müsteşar Doç.Dr. Halil Yurdakul Yiğitgüden tebliğ sunmuştur.

28. Sözkonusu etkinlik, İstanbul’daki Goethe Enstitüsü’nün Galipdede Cad. No. 85 Tünel-Beyoğlu adresindeki eski merkezinde gerçekleştirilmiştir. İki katılımcıdan biri Prof.Dr. Mete Tuncay (Bilgi Üniversitesi), diğeri Prof.Dr. Norman Stone’dur (Bilkent Üniversitesi).

29. Bu etkinlik de İstanbul-Taksim Armada Oteli’nde gerçekleştirilmiştir. Toplantının düzenleyicileri arasında K.A.V.’nın yanısıra, Türk Demokrasi Vakfı, Arı Hareketi ve Uluslararası Kongre de bulunmaktadır. ABD “derin devleti”nin üçüncü dünya ülkelerine yönelik faaliyetlerde kullandığı “Demokrasi İçin Ulusal Fon”a (NED) bağlı National Democracy Institute tarafından desteklenen Türk Demokrasi Vakfı ve TESEV’in yanısıra, “Uluslararası Cumhuriyetçi Enstitü” (IRI) tarafından proje bazında desteklenen Arı Hareketi, sözkonusu etkinliği K.A.V. ile düzenlemekle, uluslararası hareket alanlarını ve vizyonlarını (!) genişletmiş olmaktadırlar. Bu toplantının katılımcıları arasında yer alan TESEV’in Yönetim Kurulu Başkanı Yılmaz Argüden’in, ünlü RAND Şirketi’ne bağlı RGS (The Rand Graduate School)’da doktora yaptığı önesürülmektedir. Ayrıntılı bilgi için bkz. Mustafa Yıldırım, “Şifre Çözücü: Project Democracy (4)”, Müdafaa-i Hukuk, 33: Mayıs 2001, s. 50-51.

30. Bülent Akarcalı, “Batıyla İlişkilerimiz”, Cumhuriyet, 4.8.1999. Bülent Akarcalı, bu açıklamayı Atatürk döneminde yapmış olsaydı, hiç şüphesiz -bu doğrultudaki icraatlarıyla birlikte- derdest edilerek İstiklâl Mahkemesi’ne sevkedilirdi. Ne var ki, Atatürk döneminin koşulları ile günümüz koşulları bir değil. İnsanlar, kurumlar, kavramlar, değerler genel olarak sürekli değişim halinde. Bu bağlamda demokrasi ve hoşgörü kavramı ne kadar değişip gelişse de, aile kavramı gibi, vatan kavramı gibi, devlete sadakat kavramı gibi, ulusal onur ve gurur gibi, bayrağa saygı gibi, tam bağımsızlık gibi kavramlar hiç değişmiyor. Tıpkı ABD’de, Almanya’da, İngiltere’de olduğu gibi. Değişirse de, ancak Bülent Akarcalı gibi olunuyor... Akarcalı’nın K.A.V. ile ilişkisi hakkında küçük bir bilgi: “Bülent Akarcalı dostumuz, Bilgi Üniversitesi’ne bir grup Alman parlamenter getirdi. ‘Konrad Adenauer Vakfı’ tarafından gönderilmişler. Merkez Sağ’ın biri ülke çapında, diğeri yalnızca güneyde söz sahibi –CDU (Hristiyan Demokrat Birliği) ve CSU (Hristiyan Sosyal Birlik) çıkışlılar. Aralarından bazıları da Doğu Almanya kökenli” Halit Kakınç, “Türkiye... Almanya...”, Star, 1.05.2000.

[TÜRK-KAN]

31. Genel Merkezi Berlin’de bulunan Heinrich Böll Vakfı’nın İstanbul Temsilcisi olarak gösterilen Figen Uğur, vakfın sadece sekreterya işlerine bakmaktadır. Adresi: İnönü Cad. Hacıhanım Sok. 10/12 Gümüşsuyu Taksim-İstanbul. Telefonları: (212) 249.15.54 ve 293.05.45. e-posta: hbsist superonline.de
 
32. Rüşvetin belgesi olur da Türkiye Cumhuriyeti'ne ihanet belgesi olmaz mı? Elbette olur. Heinrich Böll Vakfı’nın sponsorluğunda gerçekleştirilen bir panelde dağıtılan tipik bir belgeden rastgele alıntılar:
“Araştırmanız sırasında insan haklarının bozulması konusunda bilgi toplarken, askeri veya polis birliğinin hangi bölümünün bu işle ilgisi olduğunu sorunuz. Biz suçlu, suçun mahiyeti, hangi tarihte işlendiği, suçun nerede işlendiği ve kurbanın adı hakkında bilgi toplamağa çalışıyoruz.

 Eğer doğrudan bir birliği tespit edemezseniz, birliğe işaret edebilecek başka bilgiler toplamağa çalışınız. Örneğin: Ne tip silahlar kullanıldı? Askeri birlik operasyonunu hangi şehirden yürüttü? Üssü neredeydi? Askerler hangi yoldan ilerlediler? Üniformaları nasıldı? Onların üniformalarının üzerindeki rütbeler ve araçlarının üzerindeki işaretler nelerdi?
Bilgilerinizi şu adrese gönderiniz: Officer for Turkey, Department of Democracy, Human Rights and Labor, United States Department of State, Washington, DC 20520.

 Bu belgede, Türk vatandaşlarından Türk Silahlı Kuvvetler ve Polis Teşkilâtı mensupları hakkında -muhbirlik değil- resmen casusluk yapmaları istenilmektedir. Kim tarafından? Sözde dost ve müttefik ABD tarafından. Türk insanını ülkesi ve devleti aleyhine casusluğa azmettiren bu Türkçe belge, gizli yöntemlerle mi dağıtılmaktadır? Hayır!.. Tam aksine halka açık mekânlarda, izinli toplantılarda, tarikat ve cemaat mekânlarında, kamu kurum ve kuruluşlarında, legal dernek ve siyasal partilerde, kısaca hemen her yerde. Sorumluları hakkında MİT, Emniyet ya da Cumhuriyet Savcılıklarınca başlatılmış yada hâlâ sürdürülmekte olan -bilinen- resmi bir takibat sözkonusu mudur? Kesinlikle hayır!..
 
 Bu belge, şu gerçeği ortaya koymuştur: Türkiye, çok acıdır ama bir casus cennetidir. ABD, Almanya, İngiltere, İran ve benzeri ülkelerin casusları, Türkiye sözkonusu olduğunda, almış oldukları eğitimlerindeki "gizlilik" gibi teknik düzeydeki temel hususları bir kenara bırakarak, pervasızca "icra-i faaliyet" gösterebilmektedirler. Anlaşılan, casus-etki ajanı bulmak için klasik yöntemlere, örneğin, Fulbright, Konrad Adenauer, Heinrich Böll, Georgetown, Hoover, Tubingen gibi vakıf, enstitü, üniversitelerde özel seçime ve eğitime gerek kalmamıştır. Çünkü, ülke yönetiminde mevcut yerli işbirlikçilerinin sağladıkları "dokunulmazlık" sayesinde casusluk mesleği, tekniğe ihtiyaç duyulmayacak yöntemlerle adeta arabeskleştirilerek dejenere edilmiştir, tabiri caizse ayağa düşürülmüştür. Nasıl mı? Gönüllü casus aday adaylarının irtibat kurabilecekleri adres ve telefonlar verilerek!..İşte, Washington'da telefonla ulaşabileceğiniz iyi derecede Türkçe bilen resmi görevlinin adı Mauerau Greenwood. Kendisiyle görüşmek, pardon Türk Silahlı Kuvvetlerini ve Türk Polisini şikâyet etmek için önce 600 Pennsylvannia Avenue. SE, 5. Washington DC 20003 adresindeki "Amnesty International USA" binasına giderek 5. kattaki odasında yüzyüze konuşabilirsiniz. İsterseniz, (202) 544.02.00 nolu telefondan dahili 222 numaralı telefonu isteyerek bizzat bir öngörüşme ile randevu da alabilirsiniz. Diyelim ki, Türkiye'desiniz. Ve yol paranız yok, ABD sefaretinden vize alabilmek için deklare edebileceğiniz bir mal beyanına da sahip değilsiniz. İşte bu durumda, çaresiz olduğunuzu hiç düşünmeyin, çünkü Greenwood ile öngörüşmeyi yaptıktan itibaren CIA'nın "müşfik kanatları" tarafından şefkatle (!) sarıldığınızı ve tüm kapıların -Delta ve TWA'ya ait uçak kapıları dahil- size açıldığını görürsünüz.

... Her neyse, biz yine sözkonusu belgemize dönelim. Diyelim ki, ABD'ne gitmek için şartlarınız uygun değil. Üstelik ille de Türkiye Cumhuriyeti'ne ihanet etmek ya da en azından devletinizi gammazlamak istiyorsunuz. Belge, size bu olanağı da hazır altın tepsi içinde sunuyor. Hem de ingilizce bilmenize bile gerek yok. Türkçe ihbar mektubunuzun formu bile hazır:

 MEKTUP ÖRNEĞİ

 (BURAYA TARİH KOYUN)

 Sayın Madeleine Albright

 Dışişleri Bakanı

 Amerika Birleşik Devletleri Dış İşleri Bakanlığı

 Vaşington, DC 20520

 Sayın Bakan Albright,

 Dış Operasyonlara Ödenek Ayrılması hakkındaki kanunun 570 ci maddesi olan Leahy Kanunu ile ilgili olarak bir güvenlik birliği tarafından insan haklarına aykırı hareket edildiği dikkatimizi çekmiş bulunuyor. Bu kanıt konusunda size bilgi vermek istiyor ve burada adı geçen birliğe Leahy Kanununun uygulanıp uygulanmaması gerektiğine karar vermek amacıyla bir tahkikat başlatılmasına gereğini arz ediyoruz.

 (BELİRLİ GÜVENLİK BİRLİĞİNİN İNSAN HAKLARINA AYKIRI DAVRANMASI HAKKINDA DETAYLI BİLGİYİ YAZIN)

 Bu konuyu gözden geçireceğiniz için çok teşekkür ediyoruz.

 (İMZALAYIN).

 Dört sayfalık bu ihanete azmettirici belgenin alenen dağıtıldığı ilk yer, İstanbul Barosu'nca düzenlenen uluslararası bir toplantı. Toplantının davetlilerine bakıldığında, hiçbirinin bu belgenin içeriğine ters düşmeyecek isimlerden oluştuğu görülüyor: Anne Burley (Amnesty International USA Avrupa Seksiyonu Başkanı), Yücel Sayman (yorumsuz), Akın Birdal (yorumsuz), Yılmaz Ensaroğlu (yorumsuz), P. Dankert (Avrupa Parlamentosu Türkiye Delegasyonu Başkanı), Derek Evans (A.I.-USA Avrupa Seksiyonu Sekreteri), Şanar Yurdatapan (yorumsuz), Helsinki Yurttaşlar Derneği, HADEP, İHD, Mazlum-Der gibi kuruluşların Güneydoğu şube yöneticileri, Almanya Dış İstihbarat Servisi BND'nin kontrolünde Türkiye'de etnik ve dinsel bölücülükle doğrudan ilgili espiyonaj ve provokasyon faaliyetlerini sürdüren, Türkiye'nin Güney Doğusunda "Kürdistan"ı ve de başkenti olarak da Diyarbakır'ı "de facto" pozisyonunda kabul ve ilân eden Konrad Adenauer Vakfı ile Heinrich Böll Vakfı temsilcileri-uzmanları ve daha pekçokları.... Türkiye, bu haliyle -pardon vurdumduymazlığıyla- dünyanın özgürlükleri en sınırsız ülkesidir. Türkiye, Cumhuriyeti özgürlükler adına yıkmaya çalışanların, savunmaya çalışanlardan daha özgür ve güçlü olduğu garip bir ülkedir. Dünyanın hiçbir demokratik ülkesi, ABD ve AB ülkeleri dahil, kamu güvenliği gerekçesiyle kayıtlara geçmiş, sürekli izlemede tutulan bireylerine sınırsız özgürlük tanımazlar. IRA taraftarı olduğundan kuşku duyulan birinin sözde özgür ve özerk BBC'den konuşma yapması mümkün değildir, hatta dolaylı haber olarak bile verilmesi olanaksızdır. ABD'nde "sol" damgası vurulan aydınların maruz kaldıkları baskılar (taciz ölçüsünde izleme, kamu görevi ve askerlik yaptırmamak, pasaport sınırlamaları vd.) artık hiç kimsenin meçhulü değildir. Keza, kamu düzeninin korunması, Almanya'da Anayasa dokunulmazlığı ölçüsündedir; rejim karşıtlarının tipik ve bilinen bir örnek olarak Bader Meinhoff çetesi üyelerinde olduğu gibi yaşama hakları bile sözkonusu edilemez ve kimse de Alman Devleti'ni imaen bile olsa suçlayamaz”. Ayrıntılı bilgi için bkz. Dr. Necip Hablemitoğlu, “Siyasal Gerekçeleri ve ABD Örneği Çerçevesinde Ulusal Andıç Raporu”, Yeni Hayat, 74: Aralık 2000, s. 20-39; http://www.hablemitoglu2002.cjb.net
 
33. Heinrich Böll Vakfı’nın en önemli partneri Mazlum-Der, anlaşılan yukarıdaki örnekten aldığı esinle, kendi ihbar hattı projesini yaşama geçirmiştir. (212).534.22.47 No.lu telefon, ihbarlara tahsis edilmiştir (ihbarlarda kullanılacak e-posta adresi ise şöyle: ihlalihbarhatti°hotmail.com). Dernekte oluşturulan “Hak İhlallerini İzleme Komitesi”, 16 Mart-15 Mayıs tarihleri arasında, ihlal ihbar hattına yapılan 155 başvurunun, 90’ını “inanç özgürlüğü” yani üniversitelerdeki türban yasağı uygulaması ile ilgili olduğunu saptamıştır. İhbarların dağılımına bakıldığında, en az şikâyet başvurusunun yapıldığı bölge, sadece 4 adet ihbarla Güneydoğu Anadolu Bölgesidir. Oysa, Almanya’daki ırkçılığı, insan hakları ihlâllerini gündeme getiren, eleştirip yargılayan, uluslararası baskı talep eden bir tek Alman vakfı ya da derneği görülemez. Türkiye’ye insan hakları dersi vermeye gelen Alman vakıflarının yok saydığı gerçeklerden bazıları, hem de Almanya’da yaşayan bir Cumhuriyet aydınının kaleminden: “... Irkçılığı göğüslemek, AB’deki yurttaşlarımızın günlük hayatının ayrılmaz bir parçasıdır. Bu gerçeği diri diri yakılarak öğrendiler. İkinci sınıf konumundadırlar. Çağdaş toplumda olması gereken en temel yurttaşlık hakları yoktur. Irkçılık Avrupa merkezli, Batı kaynaklıdır. Irkçılığın Avrupa ülkelerindeki bugünkü biçimi yabancı düşmanlığıdır. Gelişmekte olan ülkelerden çalışmak için Avrupa’ya gelen emekçilere karşı sistemli olarak yürütülmektedir. Irkçılık en yaygın biçimiyle Almanya’dadır ve esas olarak yurttaşlarımızı hedef almaktadır.... Almanya’da tespit edebildiğimiz kadarıyla 15 adet aşırı sağcı ve NAZİ partisi, ayrıca da birçok mahalli dazlak grubu vardır. Bu partilerin 1993’te üye sayıları 100 bin civarında idi ve bir o kadar satan yayın organları vardı. Bugün bu örgütlerin üye sayıları oldukça artmış durumda. Ordu ve polis içinde çok sayıda kayıtsız üye ve taraftarları var.... Almanya’da 1983-1986 arası dört yılda, yıllık ırkçı saldırı ortalaması 119’dur. 1990-1993 arası yıllık saldırı ortalaması ise 1580’dir. Yani Büyük Almanya ile birlikte yurttaşlarımıza yönelik saldırılar on misli artmıştır.... Irkçı saldırılara dönersek, 1999’a göre 2000’de Türklere yönelik saldırılarda % 20 artış oldu.... Sık sık yurttaşlarımıza ait işyerleri kundaklanmaktadır. Duvarlarda ‘Türkler defolun’, ‘yabancılar defolun’ gibi sloganlar her tarafta görülebilir. Yaygın bir saldırı biçimi de tehdit ve aşağılamayı içeren mektuplardır. Bu mektuplarda, kapitalist-emperyalizmin biçimlendirdiği insan müsveddelerinin sefilliği görülür. Gençlerin sık sık uğradığı diskoteklerin önünde nöbet tutanlar, ‘kara kafaları’ geri çevirir.... Avrupa medyasının yabancı ve Türklerle ilgili bütün haberlerine ırkçılık çok ince ve sinsi bir şekilde gizlenmiştir. Örneğin, istenmeyen bir olaya karışmış Türk kökenli bir gencin haberi öncelikle kökenine vurgu yapılarak veriliyor. Oysa gençlerin bir çoğu Alman pasaportu taşıyor. Medyada çok yoğun olarak ülkemiz aleyhinde yayın yapılıyor. İnsan hakları, etnik sorunlar, Ermeni sözde soykırımı, Kürt sorunu, inançlara baskı yapılması vb. gibi.... Aydınlık’ta haberi yayınlandı, 7 Alman gazetesinde sadece dört gün içinde ülkemiz ve yurttaşlarımız aleyhinde 65 haber ve yorum çıkmış. İçeriğinde, Türkiye’ye karşı insan hakları sopası sallanıyor, ordu ve 28 Şubat hedef alınıyor, Türklerin İslâmı en iyi Almanya’da yaşadığı yazılıyor.... Almanya’nın geleneksel politik güçlerini oluşturan Birlik Partilerinin (CDU ve CSU’nun) yürüttükleri ‘yönetici’ veya ‘hakim-üst kültür’ (Leit Kültür) tartışması da, ırkçılığın derinlere inen köklerine işaret etmektedir. ‘Alman İslâmı’, ‘Kürt politikası’, ‘Ermeni Soykırımı tasarıları’ ve her türlü kültürel-etnik farklılıkları kaşımaları, mülteci solu ajanlaştırıp Türkiye aleyhine çeşitli biçimlerde yönlendirilmeleri, ırkçılığı besleyen etmenlerdir. Bu politikaları irdelediğimizde, ırkçılığın öyle münferit saldırılardan ibaret olmayıp, ulusal devlet bilincimiz, ulusal kültürümüz ve dilimizi hedef alan Almanya ve Batı’nın geleneksel politikasından kaynaklanan derin köklere sahip olduğunu görürüz.... Yeşiller ve Sosyal Demokratların ‘çok kültürlü toplum’ (multikültürel) projesiyle üst kültür kavramı birbirini tamamlıyor. ‘Her kültür ve farklılığa saygı göstermek’gibi lanse edilen bu kavram, ezilen dünyanın etnik ve dinsel farklılıklarının kurcalandığı bir proje olarak hayata geçmektedir. Bu teorinin şampiyonluğunu yapan Yeşiller, Yugoslavya’nın parçalanmasının mimarlarından olan Fischer gibi politikacılar çıkarttı. Alman medyası ve bu politikayı savunan çevrelerde, özellikle Atatürk ve ulus devletle ilgili her türlü kavram saldırıya uğrayıp aşağılanmaktadır. Daniel C. Bendit ve Claudia Roth gibi ülkemize ve sorunlarına tam bir sömürge valisi ve misyoner gibi yaklaşanların bu teorilerin baş savunucuları olması, durumu yeterince açıklamaktadır. ‘Multikültür’ kavramı, vatandaşlarımızın ulusal kültür bilincini parçalarken, ‘üst kültür’kampanyası, bunun yerine Avrupa’nın emperyalist kültürünü pompalıyor”. Geniş bilgi için bkz. Ali Mercan, “Avrupa’da Irkçılık ve Yabancı Düşmanlığı”, Teori, Şubat 2001, s. 57-66.

34. Heinrich Böll Vakfı, bir diğer vazgeçilmez partneri İstanbul Barosu’nun Kadın Hakları Uygulama Merkezi, Amerikan Başkonsolosluğu Basın Kültür Merkezi ve British Council ile 11-13 Mart 2000’de “Kadına Yönelik Cinsel Şiddete Karşılaştırmalı Hukukun Yaklaşımı” konulu bir sempozyum düzenlemiştir. 29-30 Nisan 2000 tarihleri arasında yöne Böll Vakfı ile Ege Kadın Dayanışma Vakfı, “Kadına Yönelik Şiddet ve Toplumsal Boyutları: Önlenmesi ve Yükümlülükler” konulu bir başka etkinlik gerçekleştirmişlerdir. Bu iki etkinlik, Böll Vakfı’nın sayıca az olan yarar getirici etkinlikleri arasındadır.

35. Heinrich Böll Vakfı ve İstanbul Barosu İnsan Hakları Merkezi’nin işbirliği ile 24-25 Haziran 2000’de İstanbul Taksim Dorint Park Plaza Oteli’nde gerçekleştirilen “Kopenhag Kriterleri: Avrupa Konseyi ve Avrupa Birliği’nin Ortak Paydası mı?” konulu sempozyuma, konuşmacı olarak Karen Fogg (Avrupa Birliği Türkiye Büyükelçisi), Uluç Gürkan, Yücel Sayman, Prof.Dr. İbrahim Kaboğlu, Prof.Dr. Baskın Oran’ın yanısıra, AB ülkelerinden yedi konuşmacı katılmıştır. Sempozyumun ikinci gününde, esas dikkat çeken “AZINLIK HAKLARI: Kültürel Haklar mı, Siyasal Haklar mı?” konulu oturumun başkanlığını, herhalde ilgisi nedeniyle olacak, Abdullah Öcalan’ın avukatlarından Hasip Kaplan yapmıştır.

36. İstanbul Barosu İnsan Hakları Merkezi’nin yine Heinrich Böll Vakfı işbirliğiyle gerçekleştirdiği etkinliklerden biri olan “Ulusal, Ulusalüstü ve Uluslararası Hukukta Azınlık Hakları” sempozyumu, 8-9 Haziran 2001’de İstanbul Taksim Dorint Park Plaza Oteli’nde yapılmıştır. Açılış konuşmalarını İbrahim Kaboğlu, Karen Fogg ve Volkan Vural’ın yaptığı sempozyumda, altı oturumda (İnsan Hakları, Demokrasi ve İnsan Hakları-Uluslararası Hukukta ve Ulusalüstü Hukukta Azınlık Hakları-Lozan Antlaşması ve Diğer Uluslararası Belgeler Işığında Türkiye’deki Mevzuat ve Uygulama-Ulusal Çözümler-Türkiye İçin Çözüm Önerileri-Genel Değerlendirme) 20 tebliğ sunulmuştur. Konuşmacı ve oturum başkanları arasında, Alman milletvekili Cem Özdemir, Ionna Kuçuradi, Tarık Ziya Ekinci, Zafer Üskül, Yücel Sayman gibi isimlerin yanısıra, yedi yabancı davetli de yer almıştır. Katılımcılardan Cem Özdemir’in Alman “derin devleti”nin hizmetinde gerçekleştirdiği eylem ve söylemler, Sayın Ersen Bayhan’ın makalesiyle deşifre ile kamuoyuna da malolmuştur. Bu arada, Sempozyum davetiyesinde, katkıları için İngiliz Konsolosluğu’na teşekkür edilmiştir. Böylece, İstanbul Barosu yönetimi, BND’den MI6’ya uluslararası bir açılım (!) sergilemiştir. Bu sempozyum, İstanbul Barosu’na kayıtlı Cumhuriyet aydını-yurtsever avukatlar tarafından aşağıdaki açıklamayla kınanmış ve protesto edilmiştir: “DUYURU- Bizler, İstanbul Barosu’na kayıtlı avukatlar olarak, İstanbul Barosu’nun 8-9 Haziran 2001 tarihinde düzenlediği ‘Azınlık Hakları’ sempozyumunu protesto ediyoruz. Çünkü: Ülkemize Sevr Planlarının dayatıcısı vakıflarla işbirliği yapılmaktadır. İngiltere Konsolosluğunun katkıları alınmaktadır. Karen Fogg gibi, Viladimir Goati gibi, Slobodan Milocic gibi, Cem Özdemir gibi, insan hakları adı altında yeni Sevr dayatıcılarına platform hazırlanmasına Baromuz aracı olmaktadır. 24 Temmuz 1923 tarihinde Lozan’da çözüme ulaştırılan sorunlar, yeniden Sevr amaçları doğrultusunda gündeme getirilmekte, alt kimlikler tahrik edilerek etnik çatışma ortamı yaratılmak istenmektedir. Rengine, ırkına, dinine bakılmaksızın tüm insanların kardeşçe yaşama ve insan haklarından yararlanma kutsal mücadelesini emperyalist saptırma ile Azınlık Hakları adı altında daraltmaya ve kardeşçe yaşamı bozmaya yönelik girişimlere İstanbul Barosu hizmet edemez. Yüzyıllardan beri sömürge olmayı reddederek bağımsız ve özgür yaşayan Anadolu insanı onurludur; emperyalistlerden ve işbirlikçilerinden öğreneceği hiç bir şey yoktur. İstanbul Barosu’nun ezici çoğunluğu, Cumhuriyet’in kazanımlarını koruma azmiyle aynı düşünceleri paylaşmaktadır-Önce İlke Çağdaş Avukatlar Grubu”. Yine bu grup tarafından, üyeleri bilgilendirmek amacıyla dağıtımı yapılan yazarı belirsiz bir makalede, Alman Birlik 90/Yeşiller Partisi’ne doğrudan bağlı Heinrich Böll Vakfı’nın Kürtçülere olan özel ilgisi ile ilgili olarak şu önemli bilgiler verilmektedir: “...Yeşil Alman vakfının en ilginç faaliyeti ise, ‘insan ve azınlık hakları’ alanında gözlemleniyor. Alman devleti, bu hassas konuyla uğraşma görevini, öteden beri Yeşil vakfa havale etmiş durumda. ‘Kürt sorunu’nun yanısıra vakfın en ilgi gösterdiği ‘etnik azınlık’ Tibetliler. Almanya’nın Tibet’e duyduğu ilgi, en az Kürtlere duyduğu ilgi kadar eski ve derin. 1941’de Himmler’in talimatıyla kurulan Hedin Enstitüsü, sekiz bin Tibetli’nin kafatasını inceledikten sonra, bu % 70 mongolid, % 30 europoid millet, hem bizim, hem de Japonya’nın desteğinde Rusya ve Çin’e karşı kurulacak Moğol İmparatorluğu’nu idare edecek kabiliyettedir” sonucuna varmıştı. Nazi kurmaylarının planlarında Kürtlere de aynı rol biçilmişti. ‘Türklerden çok, Cermenlere yakın bu halkın Türklere ve Araplara duyduğu tiksintiye yakın nefretten yararlanmalıyız. Bağımsız bir Kürdistan, Yakın Doğu’da muhteşem bir köprü başı olmaya namzettir’ deniliyordu. Yeşil vakfın aynı anda hem Tibet, hem de Kürt ‘sorunu’yla ilgilenmesi, Almanya’da bir şeylerin hiç değişmediğini gösteriyor”.
 

[TÜRK-KAN]

37. Heinrich Böll Vakfı’nın “sahibi” Yeşiller Partisi’nin 29 Ocak 2001’de Bonn’da bir basın toplantısı ile açıkladığı “Türk-Kürt Çatışmasına Çözüm Konsepti”, Sevr’in “Kürt Sorunu”nu düzenleyen 62, 63 ve 64. maddelerinin sadece geniş bir özetinden ibaret. Konsept özetle diyor ki: “Türkiye, birbirinden etnik, linguistik ve dinsel sınırlarla ayrılmış farklı halk gruplarını içeren ve bu nedenle homojen olmayan bir nüfusu barındırmaktadır”. Yeşil Sevr grubunun talepleri şunlar: “Demokratikleşme, merkezi devletin kaldırılması, etnik grupların dil kimliğinin güvenceye alınması, Türk/Kürt toplumlarının barışması”. Bakalım Yeşiller “demokratikleşme”den neyi anlıyorlar: “...Bölücülük propagandası gibi düşünce suçları kaldırılacak, etnik partilerin kurulmasına izin verilecek. Partiler Yasası’nın partileri Kemalist ilkelere sadık kalmaya mecbur eden hükümleri kaldırılacaktır”. Merkezi devletin kaldırılması çerçevesinde ise, “Kürtlere ve diğer etnik azınlıklara yerel ve kültürel özerklik verilmesi” talebi başta geliyor. “Dil kimliğinin güvenceye alınması” talebinin birinci maddesi, “başta Kürtler olmak üzere diğer etnik azınlıkların çocuklarına kendi ana dillerinde eğitim verilmeye başlanması” oluyor. Bütün bunların ardından “Kürtlerle Türklerin barışması” safhası başlıyor, zira “yıllar boyu süren savaş sadece Kürtlerle Türkler arasında değil, bizzat Kürtler arasında da derin bir kin ve nefret doğurmuş”muş ve “Güney Afrika örnek alınmalı”ymış (Ersan Bayhan). Kısaca, Heinrich Böll Vakfı, bağlı olduğu partinin konseptinin gereklerini yerine getirirken, yerli işbirlikçileri de Türk Devleti’nin ülkesi ve milletiyle bölünmezliği ilkesini yoketme, bir başka ifadeyle, vatanı satma yarışındadırlar.
 
38. Türkiye Cumhuriyeti karşıtı tüm küreselleşmeci NGO’ların sevk ve idare edildiği merkezlerden biri olan Uluslararası Af Örgütü’nün İstanbul adresi: Muradiye Bayırı Sok. 50/1 Teşvikiye. Tel: (212) 258.43.67 Fax: (212) 258.44.59 ve e-posta: “amnesty°superonline.com”. Uluslararası Af Örgütü’nün Almanya Şubesi, kendi ülkesindeki Türkler başta olmak üzere yabancıların sorunları ve de onlara yönelik insan hakları ihlâlleri uğraşmak yerine, temel ilgi alanı olarak Türkiye’ye odaklanmıştır. En çok Heinrich Böll Vakfı ile paslaşan BND kontrolü altındaki Şube, 2001 İnsan Hakları Ödülü’nü, Av. Eren Keskin’e vermiştir. Ödül açıklamasının Türkçe çevirisi aynen şöyledir: “Bonn, 28 Mayıs 2001 – Uluslararası Af Örgütü Almanya Şubesinin (Amnesty International Deutschland) ilk kez 1998 yılında verdiği İnsan Hakları Ödülü, bu yıl 27 Mayıs Pazar günü avukat ve insan hakları savunucusu Eren Keskin’e verildi Gözaltında tecavüz ve cinsel tacize uğrayan kadınlara hukuki yardım sunan bir projenin kurucularından biri olan Eren Keskin, aynı zamanda Eylül 1998’den bu yana İnsan Hakları Derneği’nin İstanbul Şubesinde Başkanlık görevini yürütmektedir. İnsan Hakları 2001 ödülü ile Uluslararası Af Örgütü Almanya Seksiyonu (AI-Almanya), Av. Eren Keskin’in insan hakları mücadelesindeki büyük kişisel çabalarını ve katkılarını takdir etmek istemektedir. AI-Almanya tarafından ikinci kez verilen bu ödül, ‘işkencesiz bir dünya’ adlı uluslararası kampanyanın çerçevesinde yer alıyor ve insan hakları ihlallerinden sorumlu olanların cezasız kalmalarına karşı verilen mücadelenin önemini vurguluyor. Af Örgütünün İnsan Hakları Ödülü, bütün dünyadaki binlerce insan hakları savunucusunun büyük kişisel çabalarını ve çoğu kez hayati tehlikeler altında verdikleri insan haklarından yana mücadeleyi sembolik olarak onurlandırmayı amaçlıyor. Uluslararası Af Örgütü, ödül adaylarını belirlerken, cinsiyet, bölge, tanınmışlık ve faaliyet alanlarının içeriğini dikkate alırken, adayın şu anki koruma gerekliliğini de bir kriter olarak belirlemiştir”. Adayın kimden ya da kimlerden koruma gerekliliği, üstü kapalı bir mesaj olarak geçiştirilirken, sembolik onurlandırmanın parasal bedelinden de bahsedilmemiştir. Örneğin, Alman Fian Örgütünce her yıl verilen çevrecilik ödülünün alt sınırı 150.000 marktır. Ödülle ilgili geniş bilgi için bkz. http://www.amnesty.de Şubeden bizzat bilgi almak isteyenler için telefon: 0.0.49.228.983.73.306.

39. Merkezi Almanya-Heidelberg’de bulunan ve Birleşmiş Milletler Örgütü’ne akredite olması nedeniyle BND tarafından ekonomik “taşeron” olarak kullanılan Fian kuruluşu hakkında ikinci bölümde geniş bilgi verilecektir. Fian, Bergama’da altın üretimini engelleme programında Böll Vakfı’nı partner olarak kullanmaktadır.

40. “Türkiye-AB Bütünleşmesinde STK’ların Rolü” konulu 8. STK Sempozyumu’nun organizasyonunu, “Düzenleme Kurulu” adına Tarih Vakfı üstlenmiştir.

41. Heinrich Böll Vakfı’nın katkılarıyla düzenlenen STK Sempozyumlarının birincisi 16-17 Aralık 1994 tarihinde gerçekleştirilmiştir. İkincisi “Küçülen Dünyamızda Büyüyen Sivil Toplum” konu başlığı ile 23-24 Haziran 1995’de; üçüncüsü “Sivil Toplum Kuruluşları Arasındaki İletişim Sorunları ve Çözümleri” konu başlığı ile 7-9 Aralık 1995’de; dördüncüsü “Sivil Toplum Kuruluşları ve Yasal Çerçeve” konu başlığı ile 4-6 Nisan 1996’da; beşincisi “Sivil Toplum Kuruluşları ve Etik” konu başlığı ile 1-2 Temmuz 1999’da; altıncısı “17 Ağustos Depreminden STK’lar Olarak Neler Öğrendik?” konu başlığı ile 12-13 Kasım 1999’da; yedincisi “Sivil Toplum Kuruluşları ve Devlet” konu başlığı ile 2-4 Haziran 2000 ve dokuzuncusu da “Sivil Toplum Kuruluşlarında Örgüt İçi Demokrasi ve Gönüllülük” konu başlığı ile 2-3 Haziran 2001’de gerçekleştirilmiştir. Sonuncu sempozyumun sekreteryasını “Türkiye Çocuklara Yeniden Özgürlük Vakfı” üstlenmiştir.

42. Genel Merkezi Bonn’da olan Friedrich Ebert Vakfı’nın İstanbul Temsilcisi Jörg Lange olup, adresi şöyledir: Asariye Cad. Orhan İşhanı, No. 33, Kat: 5, Beşiktaş. Farklı bir diğer adres de şu: Serencebey Yokuşu, Mehmet Ali Bey Sokak, No. 10/5, Beşiktaş. Tel: (212) 258.70.01, Fax: (212) 258.70.91, e-posta: fesist° superonline.com

43. Alman Hükûmetinin en büyük ortağı SDP tarafından kendisine bağlı olan Friedrich Ebert Vakfı’na hazırlattığı ve Alman arşivlerine “devlet raporu” olarak geçen “Almanya’da İslâmi Örgütler” başlıklı rapora göre: “DİTİB-Diyanet İşleri Türk İslâm Birliği” en büyük Türk İslâm örgütüdür ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kontrolündedir. Eğer Almanya’da bir caminin lokalinde Atatürk resmi varsa, o cami DİTİB’e bağlıdır. DİTİB’in imamları maaşlarını Türkiye Cumhuriyeti’nden almakta, anadili Türkçe olmayan müslümanlara yardım edememektedirler. DİTİB’in varlığı, diğer müslümanların aleyhinedir. DİTİB’le ilişkilerde mesafeli olunmalıdır.... İslâmi örgütler bir güç faktörüdür. Alman Devleti, adı istihbarat raporlarında adıgeçen İGMG ve Süleymancı örgütlerle diyalog kurmalıdır. Diyalog, örgütlerin merkezleriyle değil, yerel şubeleriyle kurulmalıdır. Haklarında istihbarat kaynaklı uyarılar var diye Milli Görüşçülerle diyaloğa girmemek hatadır. Bu tür örgütlerle diyaloğa girmemek, Alman tarafı için “bumerang”a dönüşebilir. Yerel yönetimler, İslâmi örgütlerin ihtiyaçları konusunda işbirliği yapmalıdır. Raporda ilginç tespitlerde bulunulmaktadır. Nitekim, “İslâma bu kadar önem verilmesi, Almanya’nın yeni entegrasyon politikası karşısında Türk ulusal kimliğinin yarattığı endişeden kaynaklanmaktadır. Vatandaşlık yasası reformuna göre Alman yurttaşlığına geçişin kolaylaşacağı düşünüldüğünde, bu yeni vatandaşların dini kimliklerine önem verilerek ulusal kimliklerinden uzaklaştırılacaklardır. Böylece bu kişiler karşısında Türkiye Cumhuriyeti’nin söz söyleme hakkı kaybolacaktır. Ayrıca, dini talepleri karşılanan müslümanlar devlete karşı daha sadık olacaklardır” görüşü savunulmaktadır. Raporda, Nurculuk, Süleymancılık ve Milli Görüş gibi tüm irticai oluşumlar övülürken, Almanya’daki vatandaşlarımızın Türk kimliğinden uzaklaşması amacıyla din eksenli alternatif entegrasyon modeli öngörülmektedir. Buna göre, müslümanların giysilerine karışılmayacak; kurban kesimi, İslâmi mezarlık, İslâmi defin, cami yapımı, ezan, İslâmi okul, Almanca din dersi gibi haklar tanınacaktır. Modelde ayrıca İslâmcı şeriatçı örgütlere imam nikâhı kıyma hakkı verilmesi ve bu nikâhın Alman resmi makamlarınca da tanınması yer almaktadır. Rapora göre bu uygulamalarla, Alman Hükûmetinin entegrasyon modelindeki temel hedefler şöyle olacaktır: Müslüman Türkler ulusal kimlik ve kültürlerinden uzaklaştırılmalıdır. Bu insanlara temel sorunlarının dini ihtiyaçları ve talepleri olduğu aşılanmalı ve gündemde tutulmalıdır. Müslümanlar anayasal hakları sağlandığı gerekçesiyle sevindirilmeli, Türkiye’den mümkün olduğunca uzaklaştırılmalıdır. Nitekim, Alman Hükûmetinin tanıması ve teşvikiyle Milli Görüş Münih İslâm Merkezine bağlı “İslâmi İlkokul” kurulmuştur. Bu modelin yürürlüğe girmesiyle İslâmi anaokulu da kurulabilecektir. Alman Hükûmetinin, sözkonusu raporda belirtilen hususların bir kısmını uzun süredir uygulamaya çalıştığı, Almanya’nın neden bu ülkede din dersi verme yetkisini Milli Görüş yanlısı İslâm Federasyonu’na verdiği daha net olarak anlaşılmaktadır. Raporun tam anlamıyla uygulamaya konulmasıyla irtica için Almanya’nın ideal ülke olacağı sanılmaktadır.

44. Ebert Vakfı’nın rastgele seçilmiş etkinliklerinden birkaçı: “Gündelik Yaşamın Müzelere Yansıması Sempozyumu” (16 Aralık 1995); “Önde Gelen Sivil Toplum Kuruluşları Araştırması” (Ocak 1997); “Türkiye’de İç Göç: Sorun Alanları ve Araştırma Metotları Sempozyumu” (6-8 Haziran 1997); “Sendikal Eğitim Teknikleri Atölye Çalışması” (11-12 Haziran 1998); “Sendikalarda Kadın Eğitimi Atölyesi” (22-23 Haziran 1998); “Sendikalarda Uzmanlık Grubu Eğitimleri Atölye Çalışması” (17-18 Eylül 1998); “Yazılı Malzemelerin Sendikal Eğitimde Kullanılması Olanakları Atölye Çalışması” (1 Ekim 1998); “Yeni Teknolojilerin Sendikal Eğitimde Kullanılma Olanakları Atölye Çalışması” (2-3 Ekim 1998); “90’larda Türkiye’de Endüstri İlişkileri Araştırma Projesi” (Mart-Ekim 1998); “Türkiye’de İşsizlik ve Eksik İşgücü Araştırma Projesi” (Nisan-Ekim 1999); “Üniversiteler ve Sendikalar Sempozyumu” (24-25 Eylül 1999); “Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Bibliyografyası Araştırma Projesi” (Başlangıç 15 Mayıs 2000); Ankara Üniversitesi Ataum Merkezi ile Dr. Emil Mintchev, Prof.Dr. Peter Ludlow, Prof.Dr. Jörg Becker, Dr. A. Atilla Doğan gibi akademisyenlere verdirilen konferanslar; TÜSES (Türkiye Sosyal Ekonomik Siyasal Araştırmalar Vakfı) ile ortak düzenlenen “Sosyal Demokrat İstihdam Politikaları” etkinlikleri (Ekim 1997) vd.

45. CHP yönetimlerinde bulunan kişilerce kurulan vakıfların da Friedrich Ebert gibi Alman vakıflarıyla eğitim programları düzenledikleri görülüyor. CHP Gençliğinin sosyal demokrasi eğitiminin sonunda, Ebert Vakfı’na katkıları nedeniyle bir de plaket veriliyor (Cumhuriyet 6 Ekim 2000). Aralık 2000’de CHP’nin Alman Sosyal Demokratlarıyla birlikte bir dostluk derneği kurma girişimlerinin Bakanlar Kurulu’nun onayından geçmediği gazetelerde yer alıyor. SODEV adlı vakfın tanıtım metninde şu ilginç açıklama yer alıyor: “Ayrıca, uluslararası planda Alman Friedrich Ebert vakfıyla da önemli çalışmalar yürütülmektedir”. Ayrıntılı bilgi için bkz. Mustafa Yıldırım, “Şifre Çözücü: Project Democracy”, Müdafaa-i Hukuk, 32: Mart-Nisan 2001, s. 29 ve dpn. 20.

46. Merkezi Hamburg’da bulunan Körber Vakfı’nın Başkanlığını Dr. Wolf Schmidt, Konrad Adenauer Vakfı’nın ajandasına göre de İstanbul temsilciliğini Esther Karay-Dinç yapmaktadır. Genel Merkez adresi: Kurt A. Körber, Chausse 10 21033 Hamburg-Deutschland, Tel: 040.72502457, E-posta: turkei°stiftung.koerber.de Diğer vakıflar gibi bu vakfın da internette sitesi bulunmaktadır. Vakfın Türkiye’deki faaliyetleri için bkz. http://www.stiftung.koerber.de/tuerkei Körber Vakfı’nın doğrudan ya da müştereken gerçekleştirdiği etkinliklerden bazıları: “2. Uluslararası Tarih Kongresi” (8-10 Haziran 1995); “Türkiye’de Kimlik ve Normların Değişimi Sempozyumu” (27 Eylül 1995); “Bilanço: 1923-1998 Uluslararası Kongre” (1998); “Liseliler Tarih Bilinci-Anket” (1995) ve ayrıca Hamburg, Bonn gibi farklı şehirlerde yapılan, “Yerel Tarih”, “Uluslararası İlişkiler”, “Almanya ve Türkiye’de Sivil Toplumun Geleceği” gibi çeşitli konu başlıkları altındaki yarışmalar, atölye çalışmaları vd.

47. Konrad Adenauer Vakfı’nın ajandasına göre, Friedrich Naumann Vakfı’nın Ankara Temsilciliğini Dr. Wilhelm Hummen yapmaktadır. Vakfın adresi: Kuşkondu Sok. 7/8 Çankaya/Ankara. Tel: (312) 440.47.04, Fax: 438.18.88, e-posta: “fnst°ada.net.tr”. Vakfın etkinliklerinden bazıları: Arı Grubu, Doğu-Batı Enstitüsü ile birlikte 8 Haziran 2000’de İstanbul’da The Marmara Oteli’nde gerçekleştirilen “Building a Secure Eurasia for the 21. Centry” konulu sempozyum; 18 Ekim 2000’de Akdeniz Belediyeler Birliği ile “Yerel Yönetimlerin Değişen Rolü” konulu sempozyum; 19-21 Nisan 1996’da Bursa’da “Doğal Kaynak Kullanımında Alternatif Yöntemler ve Yeni Yaklaşımlar” konulu sempozyum; 1996’da Ankara’da “Rekabetin Korunması Hakkında Kanunun Kobilere Etkisi” konulu seminer; 1996’da Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Y.O. ile gerçekleştirilen “Türkiye’de Çalışan Çocuklar Sorunu ve Çözüm Yolları” konulu toplantının tebliğlerinin kitap olarak yayını; AB’nin katkısıyla, Antalya Barosu ile müşterek yürütülen “Demokratikleşme Bilincinin Artırılması, Modern Demokratik Devletin ve AB İnsan Hakları Standartları Kavramlarının Tanıtılması” projesi vd.

48. Merkezi Almanya-Göttingen’de bulunan “Tehdit Altındaki Halklar Derneği”, BND’nin örtülü fonlarından finanse edilen ve kadrolu elemanlarından oluşan bir örgüt olup, rüşdünü Yugoslavya’da ispatlamıştır. Tilman Zülch, Tessa Hoffmann, Klaus Peter Volkman gibi azılı Türk düşmanı Alman istihbaratçılarını bünyesinde barındıran bu örgüt, Türk Silâhlı Kuvvetleri aleyhine, PKK-ERNK başta olmak üzere tüm bölücü etnik yapılanmaların lojistik desteklenmesinden ve aralarındaki koordinasyondan doğrudan sorumludur.

49. “Katolik ve protestan kiliseleri Almanya’da, ruhani konuların çok uzağında, devlet politikasının bütün konularında aktif rol oynar ve kamuoyunu en çok etkileyen bir altyapıya sahiptir. Bu kiliseler, kendi bünyelerinde kurdukları akademi ve seminerlerde iç, dış ve ekonomik politikaların her alanında çalışmalar yaparlar. Bu seminerlerde Almanya’nın yakın geleceğe ilişkin politikalarının temelleri atılır, ideolojileri geliştirilir, literatürü oluşturulur ve hatta görevlendirilecek kişiler tespit edilerek ilerideki görevlerine hazırlanır. Çocuk bahçelerinden başlayıp, okul, hastahane, yetim ve bakıevleri, huzurevleri işleten kiliseler, bütün bu kuruluşlarına dağıttıkları özel yayın organlarına da sahiptirler ve bu kuruluşların da kamuoyu monopolüne sahip oldukları söylenebilir. Kiliseler bu monopollerini garantiye almak için yukarıda sayılan kuruluşlarda, değil başka dilden, başka mezhepten dahi insan çalıştırmazlar. Örneğin, tamamen devlet veya hastalık sigortaları tarafından işletilen bir hastahanede, Alman vatandaşı olsa bile, bir Türk doktor veya bahçıvan çalışamaz. Kılcal damar gibi topluma yayılan bu enformasyon ağına ek olarak, kiliseler küçük ‘haber ajansları’na da sahiptirler. Almanya’daki haber ajanslarının % 50’si kiliselerin malı olup, diğer haber ajanslarından ucuz oldukları için, hemen bütün Alman medyasınca kullanılır”. Dr. Yavuz Dedegil, “Almanya’da Kamuoyu Oluşumu ve Yabancılaşma”, Teori, Ocak 2001, s. 73-76. Alman kiliseleri, gerek Almanya’daki Türk Toplumu ve gerekse Türkiye’ye yönelik devlet politikalarının oluşturulmasında ve yaşama geçirilmesinde aktif biçimde rol oynamaktadırlar. Amaç, Türk Toplumunu ulusal kimlikten koparmak ve Türkiye’yi parçalamak olduğunda, kiliseler hiçbir ayrım yapmamaktadırlar. Kaplancılardan Süleymancılara, Nakşibendilerden Fethullahçılara kadar tüm köktendinci yapılanmalara lojistik destek sağlayan kiliselerin son girişimlerinden biri, geçtiğimiz yıl, TCK 312. maddeye göre bir yıllık hapis cezası kesinleşen Necmeddin Erbakan için kampanya başlatmalarıdır. Örneğin, Uluslararası Katolik Barış Hareketi Almanya Sorumlusu Rahip Wolfgang Jungheim, 1.8.2000 tarihli bir basın bildirisi ile, Erbakan’ın yanısıra, aynı yurtseverlik (!) çizgisinde yeralan dava arkadaşları Akın Birdal, Leyla Zana, Tayyip Erdoğan ve İsmail Beşikçi’ye özgürlük talep etmiş; ardından Heinrich Böll Vakfı’nın sponsorluğunda düzenlenen “Düşünce Özgürlüğü İçin 2. İstanbul Buluşması”nın katılımcısı olarak, 20.11.2000’de Erbakan’ı Ankara-Balgat’taki evinde ziyaret etmiştir. Son bir gelişme olarak, BND ve Kiliseler, Fethullahçılara lojistik destek konusunda görüş birliğine varmışlardır. Buna göre, Fethullahçıların Almanya ve AB sınırları içinde örgütlenmelerine, himmet parası toplamalarına, şirketleşmelerine ve okul açmalarına izin verilecek; karşılığında da Fethullahçılar, Balkanlar’da, Türkiye’de, Kafkasya’da ve Orta Asya’da Alman dilinde eğitim veren okullar açacaklardır.

[TÜRK-KAN]

50. Geniş bilgi için bkz. Attilâ İlhan, “Manzara-i Umumiye”, Cumhuriyet, 12.7.2000. Ayrıca, kamuoyuna malolan çeşitli istihbarat raporlarında da bu konuda ayrıntılı bilgiler mevcuttur. Bu arada, din derslerinin Milli Görüşçülere verilmesine ilişkin yargı kararından sonra, Alman Protestan Kilisesi Konseyi Başkanı Manfred Kock, 27 Şubat 2000 tarihli basın açıklamasıyla “İslâm dininden ayrı bir cemaat olan Alevilerin, Alman okullarında kendi dinlerini öğrenme ve öğretme hakkı”nın verilmesini istemiştir. Tabii, iki şartın yerine getirilmesi kaydıyla: “Türkiye’ye mesafeli olmak; dersin Almanca verilmesini kabul etmek”. Dikkat çeken bir başka önemli konu, Türkiye’deki misyonerlerin faaliyetlerine, şeriatçı çevrelerin kesinlikle hiçbir biçimde tepki göstermemesidir. Mürtedlerin sayısının yüzbinlerle ifade edilmesine karşın, başta Fethullahçılar olmak üzere Nakşibendiler, Süleymancılar ve diğer tarikat-cemaat ve radikal gruplar, “dinlerarası hoşgörü, diyalog ve uzlaşma” söylemleri çerçevesinde tepki vermeyerek, hangi dış odaklara tabi olduklarının işaretini vermektedirler. Misyonerlerin Türkiye’deki faaliyetlerini ortaya koyan mükemmel bir çalışma için bkz. Ergün Poyraz, Dünden Bugüne Hristiyanlığın ve Yahudiliğin Analizi: MİSYONERLER ARASINDA ALTI AY”. (Ankara: Turna Yay. 2001), 382. s.

51. Merkezi Beyrut’ta bulunan Orient Enstitüsü’nün İstanbul Şubesi, Susam Sok. No. 16-18, Cihangir adresinde faaliyet göstermektedir. Tel: (212) 292.60.67, (212) 252.19.83, Fax: (212) 249.63.59, e-posta: oli°sim.net.tr ve internet adresi: http://www.sim.net.tr~oli olup, Şube Müdürü ise deneyimli bir istihbaratçı olduğu ifade edilen Dr. Günter Seufert’tir. Enstitü’nün asli görevlerinden biri de, ilerki yıllarda Türkiye’de diplomat, gazeteci, arkeolog ya da vakıf temsilcisi olarak görev yapacak genç istihbaratçıları “araştırma görevlisi” kimliği altında yetiştirmektir. Yakında Türkiye’deki görev süresi bitecek olan Dr. Seufert’in yerine, asistanı Christopher Kubaseck’in getirileceği öne sürülmektedir. Enstitü’nün, BND’nin örtülü fonlarının yanısıra, AB fonlarından da karşılanan projelerle hedef kişilere “para dağıttığı” bilinmektedir. Örneğin, “MHP ve Ülkü Ocakları” konulu araştırmasından dolayı CNN muhabiri Kemal Can’a, “Futbol ve Milliyetçilik” konulu araştırmasından dolayı Birikim dergisi yazarı Tanıl Bora’ya, “Merkez Sağ” konulu araştırmasından dolayı Tansu Çiller’in eski danışmanı Şükra Karaca’ya, “Deprem Sonrasında Devlet ve Siviller, Sarsıntı” konulu araştırmasından dolayı Ümit Kıvanç’a ödeme yapıldı.... Etyen Mahçupyan, “ödeme yapılmasının bir mahzuru olduğunu sanmıyorum. Her yer bilgi aldığı zaman bir şey ödeyecek yani. Bedava kimse bir şey yapmayacak muhakkak ki”. Ödemeler hakkında bilgi için bkz. “Avrupa’dan Para Alan Gazeteciler”, Aydınlık, 13.2.2000. Enstitü’nün İstanbul Şubesi, ortak amaçlar doğrultusunda AB organları ve özellikle de Dr. Paul Dumont’un yönetimindeki Fransız Anadolu Araştırmaları Enstitüsü ile yoğun bir ilişki sürdürmektedir. Ersen Bayhan, Enstitü’nün İstanbul Şubesini şu cümlelerle değerlendirmektedir: “Alman Devleti: Türkiye’de ırk merkezli etnik çatışmalar yaşandığını ispatlasın diye, İstanbul Susam Sokakta (No: 16-18 D. ’bilimsel bir araştırma kurumu’na milyonlarca mark akıtıyor. İstanbul Susam Sokakta meskûn Alman Doğu Enstitüsü’nün 1998 projesi olan ‘Milliyetçilikle Avrupa Entegrasyonunun Gerilim Alanında Türkiye’ projesi, kimi altışar aylık, kimi birer yıllık en az onbeş ‘araştırma’ yapılmasını ve şu konuların araştırılmasını öngörüyor: a) Sünni örgütlerin resmi ideolojiye bakışları, b) Türk kökenli Alevilerin T.C.’nin ulus anlayışına karşı tavırları, c) Kürt kökenli Alevilerin resmi ideolojiye bakışları, d) Gelir durumu yüksek Kürtlerin devletin Kürtlerin geleneksel yerleşim bölgelerinde takip ettiği Kürt düşmanı uygulamalara karşı tavırları, e) Sendikalar ve meslek grupları gibi fonksiyonel örgütlenmelerde, etnik ayrım sürecinin yoğunluğu, f)Sosyal Demokrat kesimde birbiriyle çatışan zıt etnik mensubiyetler, g) Resmi ideolojiyi reddeden Alevi/Sünni, Türk/Kürt gruplarında alternatif ulus tasarımları, h) TC’nin resmi ideolojisi ve geleneksel ulus tasarımı gibi tartışmaları teşvik yolları. Örneğin Avrupa’dan bilim adamları davet edilebilir ya da yerli aydınlar Avrupa’ya seminerlere çağrılabilir... vs.”. İşte bölücülüğün resmi belgesi ve de kaynağı!.. Onbinlerce şehidimizin ve yüzmilyarlarca dolar terör kaybının, yaşadığımız ve yaşayacağımız tüm olumsuzlukların baş sorumlusu olan Almanya’nın sözde akademik faaliyet gösteren kuruluşu!..

52. Merkezi Hamburg’da bulunan Orient Enstitüsü, BND’nin “think thank” işlevi gören bir yan kuruluşu ve doğrudan “Alman Denizaşırı Enstitüsü”ne bağlıdır, tıpkı Asya Araştırmalar Enstitüsü gibi. Görevi, kendi alanında Alman Devleti’nin politikalar oluşturmasına yardımcı olmak; raporlar hazırlamak, brifing hizmeti sunmaktır. Başkanı Udo Steinbach, ağırlıklı olarak Türkiye’deki etnik ve dinsel bölünme sorunlarıyla uğraşırken, laboratuvar olarak da Almanya’daki Türk Toplumunu kullanmaktadır: DİTİB’in etkisizleştirilmesi; Kaplancılar dahil en marjinal İslâmi cemaatlerin bile teşvik ile güçlendirilmesi ancak birbirlerine düşürülmesi; mezhep-tarikat-cemaat farklılıklarının belirginleştirilmesi; din derslerinin Türkiye’nin kontrolünden çıkarılarak en büyük İslâmi örgüt olan “İslam Toplumu Milli Görüş Teşkilâtı”na (IMGT) verilmesi ve son aşamada bu derslerin Almanca verilmesinin sağlanması; aynı şekilde Aleviliğin ayrı din dersi olarak okul programlarında yer alması; Türk müslümanlığı kavramından Alman müslümanlığı kavramına geçilmesi ve bunun için de Almanya’daki Türk Toplumunun, Türkiye’den, siyasal-dinsel ve etnik gerekçelerle kesin biçimde koparılması; bu amaca uygun olarak minare inşaatlarına ve ezan okunmasına izin verilmesi ve de tesettürün teşvik edilmesi vs. vs... Sünni ve Şafii kökenli vatandaşlarımız üzerinde oynanan ve önemli ölçüde sonuç alınan bu oyunlara siyasetçilerimizin –şeriatçılar, Türk İslam sentezcileri, merkez sağ dahil- hiçbirinden tepki gelmemiş; Türk Devleti de karşı strateji geliştirememiştir. Hamburg’daki Orient Enstitüsü ile İstanbul’daki Beyrut merkezli Şubenin eşzamanlı ve eşgüdümlü çalıştığı ortadadır. Şimdilerde aynı oyun, Alevi kökenli vatandaşlarımız üzerinde oynanmaktadır. Önce Aleviler Türk kimliğinden koparılıp PKK benzeri bölücü yapılanmalarla özdeşleştirilecek; sonra da –halk deyimi ile 72 parçaya- bölünecek: Ege Alevileri-Doğu Alevileri, Kürt Alevileri-Türk Alevileri, Tahtacılar-Kızılbaşlar, Zaza Alevileri-Arap Aleviler, Alili Aleviler-Alisiz Aleviler vs. vs... Bu sonu olmayan bölücülüğün yorumunu, bir Cumhuriyet aydını olan Ayşe Demir şöyle yapmaktadır: “Etnik parsellemede dünya şampiyonluğuna oynayan Alman derin devleti, insanımızı ‘farklı dinsel kimlikli öbekler’e ayırmakla neyi amaçlıyor? Oyunun bir yüzü Alman içpolitikasına yönelik, diğer yüzü Türkiye’ye. ‘Türkiye Kürtlerinin etnik uyanışında Almanya üs görevi görmüştür’ diyen Udo Steinbach, benzer teşhisi Türkiye Aleviliği için de yapıyor: ‘Türkiye’de 90’lı yıllarda yükselişe geçen Alevi rönesansının merkezi Almanya olmuştur’. Hedef sadece Almanya Türk toplumunu yamalı bohçaya döndürmek değil. Türkiye’deki ulusal devlet için de aynı senaryo öngörülmüş. ‘Merkezi devleti kaldırıp farklı kültürlere otonomi vermediği taktirde, Türkiye ikinci bir Yugoslavya olacaktır’ tehditini savuran Dietrich Jung’a göre, ‘Türkiye’nin birliği şu an için, şiddetle ayakta tutulan ulus üstü bir kimlikle korunabiliyor. Şiddet faktörü ortadan kalkar kalkmaz, Türkiye değişik uluslara bölünecektir’. ‘Alevilik dersi, Alman İslamı’ bahane. Adı ister Milli Görüş olsun, ister AABF, ister İslam Konseyi... Bu örgütler birer taşerondan ibaret. Almanya’nın derdi, Türk ulus-devletiyle. Almanya Türk toplumu ise, -Almanya’da kalmaya devam ettiği sürece- Türkiye’de oynanması öngörülen oyunlar için bir laboratuvar işlevi görecektir”. Almanya’nın Alevilere yönelik din dersi ve benzeri bölücü kışkırtmalarına tepki veren tek siyasetçi, Doğu Perinçek olmuştur, hem de tutarlı bir değerlendirmeyle: “... Laiklik, ulus devlet programının bir parçasıydı. Ulusal piyasanın ideolojisi, ancak laiklik olabilirdi. Demokratik devrimler çağında, Sünnilik, Alevilik vb. değil, ulus vardı ve özgür yurttaş vardı. Artık emperyalist hakimiyet sisteminde, laiklik değil, 72 cemaate 72 çeşit, ama hepsi de Almanca cemaat ideolojisi vardır. Artık tarihsel olgular arasındaki iç bağlantıları araştıran toplumbilimi değil, dinsel menkıbeler ve hurafeler vardır. Kerbelâ’nın 72 çeşit bilimdışı yorumunu yapabilirsiniz, ancak Kerbelâ’nın ne olduğunu öğrenmeniz önlenmektedir. Küreselleşme sürecinde, Alman Devleti Muaviyeleşir ve Yezidleşirken; Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyinler de Almanlaştırılıyor. ‘Varsın Almanlaşsın, doğal özümlemenin ne zararı var’ diyenler oluyor. Güzel ama bugün Amerikanlaşmak ve Almanlaşmak, emperyalist sistemin itaatli kullarına dönüştürülmek anlamına geliyor. Avrupa devletlerinin bu süreci adım adım yürüttüklerini günlük temaslarda bile görmek mümkündür. Bir gün Almanya’nın Offenburg şehrinde bir Alevi genci, bana ‘Cumhuriyet Devrimi bana ne verdi ki?’ diye öfkeyle sormuştu. Dede soyundanmış. Kendisine ‘Cumhuriyet, seni dede olmaktan kurtardı, daha ne istiyorsun’ diye cevap vermiştim. Cumhuriyeti, emperyalizmle savaşarak kurmuştuk. Ve emperyalizm, Cumhuriyetle savaşarak bizi kullaştırmak istiyor. Emevi sultanlarının Kerbelâsı tarihe karışırken, başımıza Alman Reich’ının Kerbelâsı geldi”...

53. Alman Kültür Merkezi, Yeniçarşı Cad. No.52 Beyoğlu-İstanbul adresinde faaliyet sürdürmektedir. Binanın ilk üç katı Goethe Enstitüsü’ne (Temsilci Kurt Scharf) tahsis edilmiştir. Ayrıca, Enstitüye ait Kütüphane, Avusturya Bölge Merkezi, Avusturya Liseliler Vakfı, İstanbul Erkek Liseliler Eğitim Vakfı, İstanbul Batı Üniversitesi İrtibat Bürosu, Konrad Adenauer Vakfı Bürosu da aynı binada bulunmaktadır. Tel: 0212.249.54.63 (santral). Ankara’daki Alman Kültür Merkezi ve Goethe Enstitüsü (Temsilci Dr. Kristin Völker) de, Atatürk Bulvarı No: 131 Kızılay adresindeki müstakil binada faaliyet sürdürmektedir. İzmir’deki Goethe Enstitüsü’nün adresi ise Gaziosman Paşa Bulvarı No.13 olarak gösterilmektedir. Tel: (232) 484.16.36.

54. Alman Kalkınma İşbirliği Kurumu (GTZ), Filistin Sok. 21/2 Gaziosmanpaşa-Ankara adresinde faaliyet göstermektedir. Tel: (312) 447.46.64, Fax: (312) 447.46.63.

55. http://www.hablemitoglu2002.cjb.net

[Üçoklu Börü Kam]

Yukarıda verilen bilgiler ve içinde bulunduğumuz şartlar; Uluğ Bilge Atsız Ata'mızın Türk Gençliğine yaptığı vasiyetinin, ne denli gerçek olduğunu ve aynı zamanda da; Atsız Ata'nın ne kadar büyük bir düşünür ve geleceği gören derin bir milli refleks sahibi olduğunu, bir kez daha, gözler önüne sermiştir.

Yağmur Oğlum;

Bugün tam bir buçuk yaşındasın. Vasiyetnameyi bitirdim kapatıyorum. Sana bir resmimi yadigâr olarak bırakıyorum. Öğütlerimi tut, iyi bir Türk ol!

Komünizm bize düşman bir meslektir. Bunu iyi belle. Yahudiler bütün milletlerin gizli düşmanıdır. Ruslar, Çinliler, Acemler, Yunanlılar tarihi düşmanlarımızdır.

Bulgarlar, Almanlar, İtalyanlar, İngilizler, Fransızlar, Araplar, Sırplar, Hırvatlar, İspanyollar, Portekizliler, Romenler yeni düşmanlarımızdır.

Japonlar, Afganlılar ve Amerikalılar yarınki düşmanlarımızdır.

Ermeniler, Kürtler, Çerkezler, Abazalar, Boşnaklar, Arnavutlar, Pomaklar, Lazlar, Lezgiler, Gürcüler, Çeçenler içerideki düşmanlarımızdır.

Bu kadar çok düşmanla çarpışmak için iyi hazırlanmalı.

Tanrı yardımcın olsun.

Ömrünü ve varlığını; onca kahpelik, zulüm ve ihanete rağmen, Büyük Türk Irkı için feda etmekten bir an bile geri durmamış olan Uluğ Bilge Atsız Ata'mızı rahmet ve şükranla yad ederim.

Mekanı Tanrıdağı ve Türk Uçmağı olsun...


Büyük Türk Milletine sormak istiyorum!..

Ey büyük, ama uyuyan, Türk Milleti!?
Yıllardır bir avuç vatan ve milliyetsever Türkçü kadroların; Türklük üzerinde oynanan kahpe oyunları ve ihanetleri dile getirmesini;  malum şer odaklar, sahip oldukları basın, yayın ve diğer kitle iletişim araçları marifetiyle komplo teoriciliği, paronayaklık ve ırkçı bölücülük olarak tanıtmalarının amacı neymiş, anladın mı?

 Ey büyük, ama uyuyan, Türk Milleti!?
Türkiye üzerinde hesaplar yapan küresel emperyalist güçler ve yerli işbirlikçiler; sahip oldukları güçle baskın propoğandalar yapıp, bir avuç Türkçü aydının sesini kısmak istemelerinin nedenini de anladın mı?

 Ey büyük, ama uyuyan, Türk Milleti!?
Dilerim, asırlık uykundan uyanman gerektiğini de anlamışsındır?

Ey büyük, ama uyuyan, Türk Milleti!
Senin öz evlatların paronayak ve komplo teoricisi mi?
Yoksa, senin üzerinde binlerce yıllık kini ve hesabı olan dış güçler ve yerli işbirlikçi etnik döküntüler mi hain ve iftiracı?

Ey büyük, ama uyuyan, Türk Milleti!?
Doğruyu söyleyen biz miyiz? Yoksa onlar mı?

Artık şu ölüm uykusundan uyan ve kararını ver!

Yarın çok geç olabilir!!!

TTK.

[Üçoklu Börü Kam]

Sayın TÜRK-KAN Beğ,

Türkçü şehit Necip HABLEMİTOĞLU Beğin, tarihi belge niteliğindeki bu yazılarını, bizlerle ve Büyük Türk Milletiyle paylaştığınız için, teşekkür ederim.

Bu vesileyle; Türkçü şehit Necip HABLEMİTOĞLU Beği, rahmet ve şükranla yad ederim.

Mekanı Tanrıdağı ve Türk Uçmağı olsun...

TTK.

[Üçoklu Börü Kam]

AZILI TÜRK DÜSMANLARININ, VATAN HAINLERININ ISIM LISTESI ...

http://www.hunturk.net/forum/index.php?topic=1018.0

[TiginNoyan]

Vay anasını...

[ÇEPNİ FİRUZ]

Kandaşlarım, Alman vakıflarının son oyununu TV haberlerinen öğrendim.Diyarbakırda yapılan bir konferansta PKKnın siyasallaşması için tetiğe bastıkları ve Türk hükümetine baskı yaparak genel AF çıkartılması için harekete geçmişler. (30 EYLÜL 2007 sabah  TV haberleri) Yabancı vakıflarının Yurdumuzu bölmek için bulunduklarının verilen hibe paralarının nerelere harcandığının açık bir kanıtıdır... Ey benim Asil ırkım uyuduğun gaflet uykusundan uyan artık. Yüce Başbuğumuz Mustafa Kemal Atatürk'ün ruhunu incitme, Damarlarındaki asil kanı harekete geçir. Çok geç olmadan, Zaman şimdidir.  çepni

[Üçoklu Börü Kam]

Mossad Ajanı Soner Yalçın
http://www.hunturk.net/forum/index.php?topic=2579.msg16537#msg16537