Kandaşım merakla okumaya devam ediyorum teşekkürler bu güzel paylaşım için...

  Hüseyin Nihal Atsız, 12 Ocak 1905 yılında İstanbul‟da doğmuş ve 12 Aralık 1975 yılında vefat etmiştir. Hüseyin Nihal Atsız‟ın yaşadığı yıllar Türk siyasi ve düşünce hayatının önemli değişimlere tanıklık ettiği seneler olmuştur zira Abdülhamit devri iktidarını, İttihat ve Terakki dönemini, Cumhuriyet‟in kuruluşunu, tek parti iktidarını, çok partili hayata geçişi,27 Mayıs ve 12 Mart‟ı bizzat yaşamıştır.
  19.yüzyılın ikinci yarısında filizlenen ve 20.yüzyılın başlarında sistematik bir düşünce haline gelen “Türkçülük” fikrinin 1930‟lu yıllarla birlikte önderi olan Hüseyin Nihal Atsız; oldukça aktivist bir şekilde bu düşüncenin mücadelesini vermiş ve bu fikir uğrunda hüküm giymiştir. Bundan ötürü kendisini “her devrin menkubu(düşkün)” olarak tanıtan Atsız‟ın yazmış olduğu birçok roman, şiir ve muhtelif dergilerde yayınlanmış sayısız makalesi bulunmaktadır.
  “Din” olgusu bağlamında da önemli fikirleri bulunan Atsız‟ın “din” mevhumu, “İslamiyet”, “İslamiyet öncesi Türk inançları”, “dinin siyasal alanda kullanımı”, “din değiştirme”, “laiklik”, “tasavvuf”, “ümmetçilik” gibi konularda kaleme aldığı birçok eser bulunmaktadır.
  Anahtar Kelimeler: Atsız, Türkçülük, din, İslamiyet, laiklik.

ÖNSÖZ……………………………………………………………………...iii
İÇİNDEKİLER……………………………………………………………...v
KISALTMALAR…………………………………………………………viii
GİRİŞ:……………………………………………………………………….1
BİRİNCİ BÖLÜM
HÜSEYİN NİHAL ATSIZ‟IN HAYAT HİKÂYESİ
ve FİKİRLERİ
1.1 Atsız‟ın Ailesi, Çocukluğu ve Eğitim Hayatı:…………………………...5
1.2 Atsız‟ın Meslek Hayatı…………………………………………………13
1.2.1Atsız‟ın Asistanlık Yılları…………………………………………13
1.2.2 Atsız‟ın Öğretmenlik Yılları………………………………….......16
1.2.3 Irkçılık-Turancılık Davası…………………………………….......18
1.2.4 Atsız‟ın Süleymaniye Kütüphanesi Yılları…………………….....23
1.2.5 Atsız‟ın Son Yılları…………………………………………….....26
1.3 Atsız‟ın Fikirleri Üzerine Kısa Bir Değerlendirme………………....28
1.3.1 Atsız ve Türkçülük……………………………………………28
vi
1.3.2 Atsız ve Turancılık…………………………………………….30
1.3.3 Atsız ve Irkçılık……………………………………………….32
1.3.4 Atsız ve Faşizm……………………………………………….35
1.3.5 Atsız ve Sosyal Darwinizm……………………………………37
1.3.6 Atsız ve Sosyalizm/Komünizm………………………………..39
İKİNCİ BÖLÜM
ATSIZ‟IN MAKALERİNDE ve ESERLERİNDE “DİN” OLGUSU
2.1 30‟lı Yıllardaki Makaleleri ve Eserleri Işığında “Atsız ve Din”………….41
2.2 40‟lı Yıllardaki Makaleleri ve Eserleri Işığında “Atsız ve Din”………….47
2.3 50‟li Yıllardaki Makaleleri ve Eserleri Işığında “Atsız ve Din”………….56
2.4 60‟lı Yıllardaki Makaleleri ve Eserleri Işığında “Atsız ve Din”………….61
2.5 70‟li Yıllardaki Makaleleri ve Eserleri Işığında “Atsız ve Din”………….79
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
ATSIZ‟IN ROMANLARINDA “DİN” OLGUSU
3.1 “Bozkurtların Ölümü” Işığında Atsız ve Din……………………………..93
3.2 “Bozkurtlar Diriliyor” Işığında Atsız ve Din……………………………..98
3.3 “Deli Kurt” Işığında “Atsız ve Din”……………………………………..100
3.4 “Ruh Adam” Işığında “Atsız ve Din”……………………………………107
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
20.YÜZYIL TÜRKİYE‟SİNDE FİKRİ ve SİYASİ CEREYANLAR
ve “DİN” OLGUSU
4.1 Türkçülük Akımının İlk Evresi ve “Din” Olgusu…………………………115
vii
4.1.1 Ziya Gökalp ve “Din”…………………………………………………115
4.1.2 “İttihat ve Terakki” ve İlk Dönem Türkçüleri Nazarında “Din”………119
4.2 Atatürk Dönemi Türkiye‟si ve “Din”……………………………………..123
4.3 Anadolucuk ve “Din”……………………………………………………..126
4.4 Ülkücü Hareket ve “Din”…………………………………………………..129
SONUÇ………………………………………………………………………..133
KAYNAKÇA…………………………………………………………………137
EKLER………………………………………………………………………..148
ÖZGEÇMİŞ…………………………………………………………………...154

1.1 Atsız‟ın Ailesi, Çocukluğu ve Eğitim Hayatı

   Atsız, 12 Ocak 1905 tarihinde İstanbul‟da doğmuştur. Devlet-i Aliye-i Osmaniye tarafından verilen nüfus tezkeresinden, Atsız‟ın ailesinin, “Esir-i Kemal Mahallesi, Cami-i Şerif Sokağı‟ndaki 13 numaralı hanede” ikamet ettiği anlaşılmaktadır.17 Babası, Gümüşhane ilinin Torul ilçesinin Midi Köyünde yaşayan ve Çiftçioğulları ailesine mensup olan Güverte Binbaşısı Mehmed Nail Bey, annesi ise Trabzon‟da ikamet eden ve Kadıoğulları ailesinin bir ferdi olan Fatma Zehra Hanımdır.18 Atsız‟ın annesi olan Fatma Zehra Hanım da asker kökenli bir ailenin çoğudur ve babası Osman Fevzi Bey, Deniz Yarbayıdır.19 Atsız‟ın hem anne tarafının hem de baba tarafının asker kökenli olması, Atsız‟ın çocukluğundan itibaren askerlik mesleğine ilgi duymasına vesile olmuştur.

   Atsız, ilk eğitimine Kadıköy‟de bulunan bir Fransız okulunda başlamıştır. Bu okulda, Latin harfleriyle öğrenim görülmektedir ve Atsız, bu okulda yabancılık hissetmesi hasebiyle ısınamamıştır.20 Bu okulda çıkan bir yangın sonucunda, yine Kadıköy‟de bulunan bir Alman okuluna yazdırılan Atsız, babasının Kızıldeniz‟de görevli bir gambotun süvariliğine tayin edilmesi ve Türk-İtalyan Savaşı dolayısıyla Süveyş‟e sığınması neticesinde, eğitimine Süveyş‟te bulunan bir Fransız Okulu‟nda devam etmek zorunda kalmıştır.21

   Babasının İstanbul‟a dönme kararı almasından ve Kasımpaşa‟ya yerleşmesinden sonra Atsız, Cezayirli Gazi Hasan Paşa adında bir okulda Arap harfleriyle öğrenimine devam etmiştir.22Ancak, Atsız‟ın çocukluk yıllarında sıklıkla yaşadığı göç olgusu, O‟nu bu sefer Kasımpaşa‟dan tekrar Kadıköy‟e sürüklemiştir. Kadıköy‟de bulunan ve özel okul statüsünde bulunan “Osmanlı İttihat Mektebi”‟nde öğrenimine devam eden Atsız, babasının Birinci Dünya Savaşı‟nda kolağası(önyüzbaşı) mertebesiyle katılması dolayısıyla, Kadıköy Sultanisi‟nin rüştiye(ortaokul) bölümünde öğrenim görmeye başlamıştır.23

  Kadıköy Sultanisi‟nden İstanbul Sultanisi‟ne geçen Atsız‟ın, Askeri Tıbbiye‟ye ne zaman girdiği konusunda, yazarlar arasında farklı ifadeler kullanılmaktadır. Adile Ayda ve İsmet Tümtürk‟e göre, Atsız, 1922 yılında İstanbul Sultanisi‟nin 10‟uncu sınıfından sınavla Darülfünun‟a, oradan da imtihanla Askeri Tıbbiye‟ye kabul edilmiştir.24 Osman Fikri Sertkaya ve Ömer Faruk Akün, Atsız‟ın İstanbul Sultanisi‟nden mezun olduktan sonra, imtihanla Askeri Tıbbiye‟ye kabul edildiğini belirtirken25;Sakin Öner, Atsız‟ın orta tahsilini İstanbul Sultanisi‟nde bitirdiğini belirtmekte ama bu mezuniyetten sonra önce Darülfünun‟a sonra Tıbbiye‟ye ve akabinde Askeri Tıbbiye‟ye kaydolduğunu ifade etmektedir.26 Atsız‟ın yazmış olduğu, “Türk Ülküsü” adlı eserin ilk baskısının girişinde bu bilgileri aktaran İsmet Tümtürk‟ün verdiği bilgilerin daha sağlıklı olduğu düşünülebilir zira muhtemelen bu bilgiler Atsız‟ın kontrolünden geçmiştir. Ancak, Cihan Özdemir, o yıllarda üniversiteye girişin, imtihan şartına bağlı olmadığını ve okullar arası geçişin mümkün olmadığını belirtmekte; bundan ötürü Atsız‟ın 1922 yılında lise son sınıfta okumuş ve ondan sonra Tıbbiye‟ye geçiş yapmış olmasının daha mantıklı olduğunu iddia etmektedir.27

   Atsız‟ın, Askeri Tıbbiye yıllarında geçmeden evvel, Tanzimat‟tan beri eğitim alanında süregelen ikililikleri bizzat yaşamış bir Osmanlı vatandaşı olduğu gözlemlenmektedir. Hem misyoner okullarında, hem devlet okullarında eğitim gören Atsız, iki farklı alfabeyle öğrenim görmüştür. Yaşadığı şehrin kozmopolit yapısını da eklenildiğinde bu etmenlerin, Atsız‟ın ruh dünyasında ve fikir sisteminin gelişmesinde kuşkusuz önemli bir rol oynadığı öne sürülebilir.

   Yaşadığı şehrin ve de okuduğu okulun karma yapısı Atsız‟ı radikalliğe itecektir. Radikal milliyetçilerin genellikle sınır bölgelerinden veya hararetle savundukları grubun ya bir azınlık ya da rakip gruplarla yüz yüze olduğu bölgelerden geldikleri milliyetçilik teorilerinde belirtilen bir husustur. Örneğin Hitler Avusturya‟dan, Napoleon Korsika‟dan gelmiştir. Tezin ilerleyen safhalarında da görüleceği üzere, Türkçülüğün ilk önderlerinin ya Rusya‟dan, ya Makedonya‟dan neşv-ü nema bulması ya da Türkçülüğün siyasi platformda önemli bir aktörü olan Alparslan Türkeş‟in Kıbrıs‟ta doğmuş olması bu bağlamda önemlidir.28
  
   Atsız‟ın ruh dünyasının oluşmasında önemli bir amil olan 1920‟lerin İstanbul‟u hakkında da, o dönem İstanbul‟da yaşamış olan, Niyazi Berkes‟in şu sözleri açıklayıcı olmaktadır:
“Bugünün kuşakları çok şaşacaklar belki o zaman “tramvay pencerelerinden dışarı sarkmayın gibi yazılar hem Fransızca hem Türkçe‟ydi. Yalnız Fransızca olanları bile vardı. Karaköy‟den Şişli‟ye dek içinde hiç Türkçe konuşulmayan ya da bilinmeyen yerler vardı. Fransızca‟dan sonra galiba I.Dünya Savaşı kalıntılarından olana Almanca kitap, lokanta yerleri, bir de Deutsche Oberrealschule adlı Alman Lisesi vardı…”29

   Bu minvalde, hem Atsız‟ın kendisinin hem de oğlu Yağmur Atsız‟ın sözleri bu tezi somutlaştırmaktadır. Atsız, kendi hatıratında, Kurtuluş Savaşı yıllarına atıf yapar ve İstanbul‟da yaşayan azınlıkların “süt dökmüş kedi” gibi değil de tam manasıyla “köpek” gibi olduğunu ileri sürer.30 20.yüzyılda, ırkçılık ideolojisinin Türkiye‟de ne surette bir dereceye kadar da olsa sirayet ettiğini irdeleyen Yağmur Atsız da,1918-1922 arasını idrak edenler arasında bu eğilimi hissetmeyenine rastlamadığını ifade eder.31 Yılmaz Öztuna‟ya göre de, Atsız‟ı ırkçılığa sürükleyen, Türkiye‟deki azınlıkların ırkçılığı olmuştur.32

   Atsız, 1922 yılında Askeri Tıbbiye‟ye kaydolmuştur. Anısında doktorluğa karşı hiçbir isteğinin olmadığını ancak o sıralarda İstanbul‟da Harp Okulu olmadığı için Askeri Tıbbiye‟ye girdiğini ifade eder. Atsız; Tıbbiye‟yi bir ocak olarak niteler ve bu ocakta “şair, politikacı, iş adamı, ihtilalci, hatta bazen doktor bile çıkardı” sözlerini sarf eder.33 Atsız‟ın ifade ettiği gibi Tıbbiye, Osmanlı fikir ve siyasi hayatında önemli rol oynamış olan bir müessesedir. Bundan dolayı, Tıbbiye‟nin Osmanlı fikir ve siyasi hayatına tesir ettiği etkilere göz atmak gerekmektedir.

   19.yüzyılda önemli reformlara sahne olan Osmanlı Devleti‟nde, II. Mahmud döneminde açılan Tıbbiye önemli bir yere sahiptir. Mehmed Ali Paşa tarafından Mısır‟da açılan Tıbbiye‟yi model alarak 1827 yılında açılan Tıbbiye; kurulmuş olan yeni ordunun34 ihtiyaç duyacağı doktorlar yetiştirmek üzere tesis edilmiştir.35 Tıbbiye‟nin, ilk mezunlar arasında sonraları fikir ve politika alanında önemli yer almış kişilerden bahseden Niyazi Berkes, tarihinin ilk evresinde Tıbbiye‟nin doktor yetiştirmekten çok eğitim, düşün ve yönetim alanlarında modern profilde kişiler yetiştirme hizmetini verdiğini söylemektedir.36 Tıbbiye‟de eğitim dili Fransızca olarak başlamış fakat 1873 yılında eğitim dili Türkçe olmuştur. Bunda Kırımlı Aziz Efendi‟nin yeni tıp ve tabiat ilimleri terminolojisini kurma yolunda gösterdiği önemli gayret büyük rol oynamıştır.37

   II. Abdülhamit devrinde rejime karşı ilk tepkiler Tıbbiye ile Harbiye‟de patlak vermiştir. Devletin düştüğü durumdan kaygılanmaktan doğan tatminsizliğin ve aydınlanmanın ilk yuvaları bu yüksekokullar olmuştur. Siyasetle ilgisi olmayan, Fransızca, matematik, fizik, biyoloji, iktisat, tarih, gibi derslerin bu bağlamda öngörülemeyen etkileri olmuştur.38

   Türk siyasi hayatında önemli bir veçheyi teşkil eden İttihat ve Terakki Partisi, 1899 yılında İttihad-ı Osmanî adıyla Askeri Tıbbiye‟nin bahçesinde kurulmuştur39. Bu cemiyetin kurucularından biri olan ve bu okuldan mezun olan Hüseyinzade Ali Bey‟in etkisiyle Tıbbiye, Türkçü fikirlerin aşılanması açısından önemli bir mecra olmuştur.40 Tıbbiye‟deki Türkçü faaliyetlere örnek olarak, kendini açıktan açığa Türk milliyetçisi olarak tanımlayan “Türk Yurdu” dergisinin, İttihat ve Terakki‟nin henüz Osmanlıcılık politikasını savunduğu 1911 yılında, Askeri Tıbbiye öğrencileri tarafında “gizli” bir şekilde sokulması ve öğrenciler tarafından okuyucu bulması gösterilebilir.41 Daha somut bir örnek ise Türk Ocağı‟nın kurulmasında Tıbbiye‟lilerin oynamış olduğu roldür.

   Yusuf Akçura, Türk Yılı dergisinde, Askeri Tıbbiye öğrencilerinin bir grubun Türk milliyetçiliği hususunda görüşlerini, 11 Mayıs 1911 tarihinde gönderdikleri bir mektupla devrin önde gelen fikir adamlarına başvurduklarını belirtmektedir. 190 Askeri Tıbbiye öğrencisi adına gönderilen bu mektupta, “Donanma Cemiyeti kadar geniş”42 bir cemiyetin kurulmasının elzem olduğu ifade edilmektedir43 Bu mektup Türk Ocakları‟nın kurulmasında tetikleyici bir unsur olmuştur. 3 Temmuz 1912‟de Türk Ocakları, sayıları 231‟i bulan Tıbbiye öğrencileri adına Hüseyin Fikret ve Remzi Osman yedi tane aydını(Mehmet Emin, Ahmet Ferit, Yusuf Akçura, Mehmet Ali Tevfik, Emin Bülent, Fuat Sabit, Ahmet Ağaoğlu) toplantıya çağırmış ve “Türk Ocağı” isimli bir örgütün kurulmasına karar verilmiştir.44

   Atsız, Tıbbiye‟de başarılı bir öğrencilik hayatı geçirmemiştir. Tıbbiye‟nin derslerine hiçbir zaman ısınamadığını ifade eden Atsız bunun sebebini ruhi ve fikri hiçbir hazırlığının olmamasına bağlar.45 Atsız‟ın Tıbbiye yılları bu bakımdan akademik anlamda değil, yaşadığı olaylar bakımından önem kazanır. Yukarıda da belirtildiği üzere, Tıbbiye Osmanlı fikir hayatında önemli bir yere sahiptir ve öğrenciler arasında fikri ve siyasi tartışmalar önemli bir boyutta gerçekleşmektedir. Atsız‟ın okuduğu yıllarda da bu durum mevcudiyetini korumaktadır.

   Atsız‟ın monografisinin yazıldığı eserlere bakıldığında, o yıllarda Tıbbiye‟de komünizm cereyanının ciddi bir şekilde teveccüh gördüğü ve Atsız‟ın bu yıllarda komünizmle mücadeleye başladığı belirtilmektedir.46 Atsız, dönem arkadaşlarından bahsederken, komünizmden mahkûm olmuş olan Hasan Ali Ediz‟in, Sezai Bedrettin‟in ve Türk komünizm tarihinin önemli bir şahsiyeti olan Hikmet Kıvılcım‟ın isimlerini zikretmektedir. Ancak, Atsız hatıratında, o yıllarda komünist öğrencilerle yaşadığı herhangi bir kavgadan bahsetmemekte hatta komünist bir arkadaşının olduğunu bu arkadaşın kendisini tanımlarken “komünist” olduğunu saklamadığını belirtmektedir.47 Atsız‟ın Tıbbiye‟de yaşadığı önemli olaylardan birinin de Ziya Gökalp‟ın cenazesinin kalktığı günü yaşanan bir vaka olduğu ileri sürülmektedir. İsmet Tümtürk‟e göre, Gökalp‟ın tabutu mezara götürülürken milliyetçilik karşıtı kitleler tarafından olay çıkarılmış ve tabutu mezara götüren milliyetçiler tarafından dayak yemişlerdir. Dayak atanlar arasında Atsız da vardır. Bundan ötürü, okul idaresi tarafından kınama cezası verilmiştir.48 Sertkaya‟ya göre ise, Gökalp‟ın cenazesinin yapıldığı günün akşamı, Türk öğrenciler ile diğer öğrenciler arasında çıkan bir kavga sonunda Atsız ağır bir ceza almış ve bu ceza tekrarlandığı takdirde okuldan atılacağı uyarısına maruz kalmıştır.49 Atsız‟ın otobiyografisinde, bu hadiseden bahsedilmemektedir.50

   Atsız‟ın bu yıllarda Türk Ocaklarının faaliyetleri katıldığı da söylenebilir. Türk Ocakları konusunda çalışma yapan Füsun Üstel‟in belirttiğine göre, Yeni Mecmua adlı bir dergide yayınlanan H.Nihal imzalı bir okuyucu mektubu, Türk Ocakları‟nın “ilim ve harsa” ilişkin faaliyetlerini yeterli bulmayarak, İtalya‟da faşistlerin yapmış olduğu faaliyetleri Türkiye‟de Türk Ocakları‟nın yapmasının lazım geldiğini, “irtica ve komünizme” karşı Türk Ocakları‟nın Türklüğü muhafaza etmesi gerektiğini ileri sürmektedir.51 H.Nihal adlı kişinin Atsız olması kuvvetle muhtemeldir çünkü hem ismin özgün yapısı hem de ileri sürdüğü fikirler Atsız‟ın düşünceleri ile uyum içerisindedir.

  

1.2Atsız‟ın Meslek Hayatı
   1.2.1Atsız‟ın Asistanlık Yılları

   Atsız‟ın başarı ile geçen okul hayatı sonucunda hocası olan Fuat Köprülü, O‟na Edebiyat Fakültesinde asistanlık teklif etmiştir. Yüksek Öğretmen Okulu‟ndan da mezun olması neticesinde, mecburi 8 yıllık mecburi hizmetinin kaldırılması için aracı olmayı teklif eden Fuat Köprülü‟nün bu önerisini kabul eden Atsız,25 Ocak 1931 yılında hocasının asistanı olmuştur.61 Bu yıllarda Atsız, yayın hayatının ilk önemli durağı olan “Atsız Mecmua” adlı dergisini neşretmeye başlamıştır. Kendisini “Türkçü ve Köycü” bir mecmua olarak niteleyen bu dergi 15 Mayıs 1931‟den,25 Eylül 1932‟ye kadar çıkmıştır.62 Bu dergide yazan isimler arasında Fuat Köprülü, Zeki Velidi Togan,Abdülkadir İnan, Pertev Naili Boratav ve Sabahaddin Ali gibi isimler yer almaktadır.63
   Dergide dikkati çeken ilk husus, 1940‟lı yıllarda, Atsız‟ın deyim yerindeyse “kanlı bıçaklı” olacağı Pertev Naili Boratav ile Sabahattin Ali‟nin yazılarının bu dergide yayınlanması olmuştur.64 Daha önce de bahsedildiği üzere, bu iki isim Atsız‟ın talebelik yıllarından arkadaşlarıdır ve bu arkadaşlığın en azından 1932 yılına kadar devam ettiği bu veriden anlaşılmaktadır. Bu dergide dikkati çeken bir diğer husus ise derginin parola olarak “Türkçü ve Köycü” sloganını seçmesidir.Türkçülük ile köycülük arasındaki bu simbiyotik ilişkiyi anlamak için öncelikle Türk düşün hayatında “köycülük” fikrinin ne surette girdiğine bakmak lazım gelmektedir.

   Türk fikir hayatına, köycülük düşüncesi II. Meşrutiyet döneminde girmiştir. Özellikle Türk Yurdu dergisinde Yusuf Akçura‟nın ve Parvus Efendi(Alexander Helpfand)‟ın yazılarıyla gündeme gelen bu düşünce milliyetçi ideoloji ve hareket için köylülerin desteğini almayı amaçlar. Bu düşüncenin, aktivist bir nitelik kazanması ise I.Dünya Savaşı sonrasında on beşe yakın tıp doktorunun “Köycüler Cemiyeti”ni kurmasıyla gerçekleşmiştir.65Ancak, Türk düşün ve siyasal hayatında, köye ve köylüye yönelik ilginin artması 1930‟lu yıllara tesadüf etmektedir. Yeni rejimin toplumsal tabanının arttırılması gayesinin bu bağlamda önemli bir yeri olsa da bürokratik elit dışında da bu düşüncenin önemli ölçüde revaçta olduğu söylenebilir. Ulusal kültürün köylerde olduğu tezi ve de köyleri saflığın bir numunesi olarak gören “köycülük” düşüncesi diğer birçok milliyetçi harekette olduğu gibi Türk milliyetçiliği fikrinin temel direklerinden birisini oluşturmuştur.66

   Atsız‟ın üniversite yılları, kısa sürmüştür. Buna sebep olacak olay ise 1932 Temmuzunda Ankara‟da toplanan Birinci Tarih Kongresi olmuştur. Bu kongrede ileri sürülen “Hititlerin, Türkler‟in ataları ve Anadolu‟nun da eski bir Türk yurdu olduğu” şeklindeki teze, Zeki Velidi Togan şiddetle muhalefet eder. Bunun üzerine Eylül 1932 yılında Milli Eğitim Bakanı olacak olan Reşit Galip, Zeki Velidi Togan‟ın ilmi birikimi konusunda müstehzi ifadeler kullanır.67Atsız, içerisinde Pertev Naili Boratav ve Bedriye Hanım‟ın( Daha sonra Atsız‟ın eşi olacaktır) da bulunduğu yedi arkadaşı ile beraber Reşit Galip‟e “Zeki Velidi Togan‟ın öğrencisi olmakla iftihar ederiz.” diyen bir protesto telgrafı çeker ve bu telgraf üzerine dikkatleri üzerine çeker.68

   Atsız‟ın bu telgrafı yayınlamasında iki etken ileri sürülebilir. Birincisi, Zeki Velidi Togan‟ın öğrencisidir ve oldukça samimi bir ilişkisi vardır. Ayrıca, daha öncede belirtildiği üzere, Zeki Velidi Togan Atsız Mecmua‟nın yazarlarından biridir. İkincisi Atsız, tezi ilmi bulmamış ve çeşitli zamanlarda Türk Tarih Tezi‟ni hicvetmiştir. Türk Tarih Tezi‟nin benimsenmesinin iki amacı bulunmaktadır: Türklüğün ulusal özgüvenini ve saygısını yeniden kazanmak ve Anadolu‟yu Türk milli vatanı olarak tespit etmek.69 Nihal Atsız‟ın fikirlerinde de görüleceği üzere, “territoryal milliyetçilik” eğilimi taşıyan bu fikre katılması mümkün değildir.

   Atsız‟ın davası uğrunda bir üniversite asistanı olarak verdiği bu mücadele, kısa sürmüştür zira Reşit Galip, 19 Eylül 1932‟de Milli Eğitim Bakanı olmuştur. Atsız, bu gelişme üzerine daha da hırçın bir tavır içerisine girmiştir ve 25 Eylül 1932‟de son defa yayınlanacak olan Atsız Mecmua‟da “Darülfünun‟un Kara, Daha Doğru bir Tabirle Yüz Kızartıcı Listesi”70 adıyla bir makale neşreder. Bu yazıyla birlikte asistanlıktan alınacağını bilen Atsız aynı makalenin sonunda meşhur “Yolların Sonu” adlı şiirini yayınlar.71 Şiirin ilk iki dizesi adeta veda niteliğindedir: “Bugün yollanıyorken bir gurbete yeniden, belki bir kişi bile gelmeyecektir bizle…”.

   Bu makalenin akabinde beklenen sonuç gerçekleşir ve Atsız ve Edebiyat Fakültesi Dekanı‟nın kararıyla Atsız‟ın üniversite asistanlığına 13 Mart 1933 yılında son verilir.72

61 Sertkaya,a.g.e,s.VI.
62 Öner, a.g.e,s.11.
63Sakin Öner, Atsız Mecmua‟da kimlerin yazdıkları hakkında bilgi vermemekte, Sertkaya ve Özdemir ise, yalnızca Fuat Köprülü, Zeki Velidi Togan ve Abdülkadir İnan‟ın eserlerini zikretmektedir. Bkz, Sertkaya, a.g.e,s.VI;Özdemir;14.
64 Sabahattin Ali‟nin; “Başımda saçlar kardı/Deli Rüzgârlarım Vardı” dizeleriyle başlayan meşhur “Dostlar” şiiri ilk defa Atsız Mecmua‟da yayınlanmıştır. Bkz, Fatih Yaşlı, Milliyetçilik ve Faşizm, Türkiye‟de Irkçı Milliyetçilik Üzerine Bir İnceleme, basılmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,2008,s.121.Atsız ile Sabahattin Ali‟nin Atsız hakkında yazdığı; “Mektepte acaba kim tanımaz Mir-i Nihal‟i/Bazusu kavi Türkçülüğü pek yamandır/Almıştır Oğuz Beyliği fermanının lakin/Öz kendini farzetti Hülagu-yı zamandır/Aşıklığı reddeyledi aşıklara güldü/Hey yavrucuğum gel de benim şapkamı kandır/Bir kere nazar kılsa tanır esnafı esnaf/Aşık değilim ben diyerek eyleme boş laf şiiri için bkz, Y.Atsız, a.g.e,s.68.Ayrıca, Atsız‟ın kendi penceresinden anlattığı Sabahattin Ali ile anıları hakkında,bkz.Atsız,Türkçülüğe Karşı Haçlı Seferleri,s.111-119.
65 M. Asım Karaömerlioğlu, “Türkiye‟de Köycülük”, Modern Türkiye‟de Siyasi Düşünce 2:Kemalizm,s.284.
66 a.g.m,s.293. 1950‟li yıllarda Remzi Oğuz Arık tarafından kurulan “Türkiye Köylü Partisi”, bu partinin ardılı niteliğinde olan ve Alparslan Türkeş‟in başkanlığını yaptığı “Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi” bu hususta örnek olarak verilebilir. Ayrıca, ülkücü hareketin “milli doktrin” olarak öne sürdüğü 9 Işık‟ta maddelerden bir tanesi “köycülük”tür. Köycülük düşüncesinin başka milliyetçi hareketlerde de bulunmasına örnek olarak da 1930‟lı yıllarda Almanlar‟da görülen “Blut und Buden” ideolojisi gösterilebilir, bkz.Karaömerlioğlu, a.g.m,s.294.
67 “Zeki Velidi Bey‟in Darülfünundaki kürsüsü önünde talebe olarak bulunmadığıma şükür ediyorum”. Özdemir, a.g.e,s.15.
68 Sertkaya,a.g.e,s.VII.
69 Ahmet Yıldız, „Ne mutlu Türk‟üm Diyebilene‟ Türk Ulusal Kimliğinin Etno-Seküler Sınırları (1919-1938),2.B,İletişim Yayınları, İstanbul,2004s.162.
70 Atsız, “Darülfünunun Kara, Daha Doğru Bir Tabirle Yüz Kızartıcı Listesi”,Atsız Mecmua, sayı:17,Eylül 1932.
71Atsız, “Yolların Sonu”, Atsız Mecmua, sayı:17,25 Eylül 1932,s.166-170.
72 Sertkaya,a.g.e,s.VII. Sertkaya‟nın naklettiğine göre bu hadiseden sonra Atsız, Üniversite Dekanı olan Ali Muzaffer Bey‟i Tokatlıyan‟da düzenlenen bir çay merasiminde tokatlamıştır,bkz,a.g.e,s.VII.Yılmaz Öztuna,Atsız‟ın üniversiteden uzaklaştırmasının,O‟nun ilmi kariyeri ve fikirlerini rahat bir ortamda yayamaması bakımından son derece zararlı olduğunu belirtir. Ancak, Öztuna‟ya göre, Atatürk bu hadiseye hiç önem vermemiş ve Atsız‟ın bundan sonraki yazılarını takip etmiştir. Hatta Atatürk Atsızla tanışmak istemiş, ancak Fuat Köprülü buna engel olmuştur. Bkz, Öztuna, a.g.m, s.25.